Dział Torturowanych Poetów to albumy Dark Souls Of Taylor Swift

Kilka dni po premierze 19 kwietnia najnowszego albumu Taylor Swift The Tortured Poets Department natknąłem się na prezentację wyjaśniającą relacje artysty z frontmanem Mattym Healym z 1975 roku. Ma ponad sto stron i nie jest jedyną tego typu prezentacją, filmem czy artykułem. Fani domagają się wyjaśnień na temat tego, co dzieje się na TTPD , albumie, który jest bardziej szorstki dla fanów Swift niż cokolwiek, co kiedykolwiek wydała. Dla wielu jest to mylące i odstraszające doświadczenie, które wymaga głębokiego zanurzenia się, aby je zrozumieć. Podobnie jak Dark Souls , chodzi o wiedzę .

Dla długoletnich fanów Swifta może to nie wydawać się niczym nowym. Od dawna miała talent do dramatyzmu . Od wydania Fearless z 2008 roku Swift stosuje takie sztuczki, jak ukrywanie wiadomości w książkach z tekstami swoich płyt CD. W miarę jak jej kariera nabrała szybkiego tempa, a obecnie jest u szczytu kariery, Swift rozwinęła w sobie miłość do oszustwa i tajemnicy . Ukryte utwory, wskazówki dotyczące nowych albumów i wiele więcej to oczywistość dla Swifta. To coś, co uwielbiają jej fani, Swifties. Zmienia fandom muzyczny w grę, w którą angażujesz się nie tylko wtedy, gdy wychodzą nowe albumy i single, ale za każdym razem, gdy Swift cokolwiek zrobi, ponieważ jeśli nie będziesz zwracać uwagi, możesz przegapić kolejną ważną wskazówkę. „Szkoliłam ich, żeby tacy byli” – Swift powiedziała o swoich fanach w wywiadzie dla Entertainment Weekly w 2019 roku .

Bardzo przypomina sposób, w jaki Dark Souls i inne gry studia FromSoftware podchodzą do opowiadania historii. Dark Souls ma swoją historię , fani z entuzjazmem będą nalegać, trzeba tylko wiedzieć, gdzie szukać. Zwykle oznacza to opisy przedmiotów. W tytułach FromSoftware znajdują się całe światy pełne historii i postaci, ale większość z nich nigdy nie jest opowiadana bezpośrednio Tobie. Musisz go upolować. Powierzchowny poziom gry zazwyczaj opiera się wyłącznie na wibracjach. To z pewnością uproszczenie, ale jest to skuteczny sposób na podsumowanie podejścia Dark Souls do opowiadania historii. Ale jeśli Swift robi to od ponad dziesięciu lat, co jest takiego wyjątkowego w Departamencie Torturowanych Poetów ?

Jedną z największych zalet Swift jako artystki zawsze była umiejętność opowiadania historii poprzez muzykę. Niezależnie od tego, czy chodzi o wczesne albumy, czy o gatunki, którymi się zajmowała, od popu po country i wszystko pomiędzy, Swift potrafi opowiadać historie. Między innymi właśnie to sprawiło, że utwory takie jak „Love Story” (z albumu Fearless ) stały się tak popularne, a następnie pomogły jej zdobyć sławę. Ta umiejętność jest najbardziej widoczna na siostrzanych albumach Folklore i Evermore z 2020 roku . Choć na albumach nadal zachowały się fragmenty jej bardziej autobiograficznych utworów, najczęściej ukazują one Swift wyrwanie się z własnej perspektywy. Szczególnie Folklore jest albumem bardziej konceptualnym, z wieloma piosenkami opowiadającymi o trójkącie miłosnym na różnych etapach. Dzięki temu jej upodobanie do emocjonalnych utworów opowiadających o zakochiwaniu się i odkochiwaniu, a także o złamanym sercu, może nabrać nowego życia. To Swift tworzący świat i narrację. Zamiast umieszczać swoje emocje bezpośrednio w piosence, może przekazać je przez nową perspektywę, aby opowiedzieć historię.

Z drugiej strony Departamentowi Torturowanych Poetów brakuje tego autorskiego zamysłu. Nie oznacza to, że album nie ma sensu, jest po prostu bardziej bałaganiarski muzycznie i narracyjnie. Zamiast albumu z tournee po rozstaniu, opowiadającego o długoletnim chłopaku Joe Alwynie, jakiego fani oczekiwali od TTPD , album w dużo większym stopniu opowiada o jej zauroczeniu frontmanem Mattym Healym z 1975 roku i reakcji jej fanów na to. Dla tych, którzy nie wiedzą, Healy i Swift zaczęli się spotykać w maju 2023 roku. Kiedy para pojawiła się po raz pierwszy razem, Swifties nie zgodził się z tym. Healy wpadł w kłopoty z powodu serii kontrowersji wokół postrzeganych zachowań rasistowskich. W czerwcu 2023 roku para się rozstała. TTPD to w dużej mierze kronika silnych uczuć Swifta do Healy'ego, na dobre i na złe. Utwór „But Daddy I Love Him” opowiada o złości Swift na fanów za wyśmiewanie jej wyboru partnera jako niewłaściwego, pomimo jej miłości do niego.

Swift jest często postrzegana w sposób redukcyjny jako muzyk, który po prostu tworzy muzykę o swoich związkach, a wiele z jej najlepszych piosenek wyraźnie nawiązuje do jej doświadczeń z byłymi kochankami. Ale jeśli prawdą jest, że TTPD to kolejna płyta Swift skupiona na relacjach, relacja, którą tutaj przetwarza, jest tą samą, którą ma ze swoimi fanami. Konflikt pomiędzy Swift i jej fanami jest centralnym punktem TTPD . To album o tym, co to znaczy „udać się” dzięki swojej grupie fanów, tylko po to, aby ta grupa fanów stała się sędzią, ławą przysięgłych i katem Twojej miłości, życia i kariery muzycznej. To zrozumiałe, dlaczego fani, którzy tak wiele zainwestowali w fandom, są przez to zniechęceni.

Wracając do metafory Duszy , widzowie często nie wiedzą, jak sobie poradzić ze sztuką, która wymaga, aby była traktowana na własnych warunkach, gdy te określenia oznaczają szorstkość wobec samej publiczności. Choć gry Souls rozkwitły od czasu pierwszej premiery Demon Souls w 2009 roku, cieszą się one reputacją graczy, którzy nie chcą się wygłupiać. Jeśli grałeś tylko w gry, które miały na celu zadowolenie graczy i zaspokojenie wszystkich Twoich potrzeb, Dark Souls wystawi Ci tyłek. To lekcja pokory. Podobnie jak Departament Torturowanych Poetów . To album, który prosi fanów, aby wzięli pod uwagę, że ich paraspołeczna relacja z Swift może nie być dla niej korzystna. Ostatni utwór na albumie, „Clara Bow”, nawiązuje do diabelskiej umowy, jaką Swift zawarła ze swoimi fanami w zamian za sławę.

W wyniku tego konfliktu Swift zmienił TTPD w muzycznie niespójny album, który (w formie antologii) zawiera 31 utworów, z których kilka przypomina epickie ballady lub hity gotowe do odbioru w radiu. „Może to jest do bani, może nie jest to to, co myślisz, że powinienem zrobić. Co zamierzasz z tym zrobić?” Swift zdaje się pytać. Szczególnie irytujące utwory takie jak „Florida!!!” przypominają osławione zatrute bagna z wielu gier FromSoftware. To niezwykle ryzykowne, ale pewne stwierdzenie Swifta, które pozwala mi spojrzeć na TTPD w bardziej pozytywnym świetle. Jak pisze Giovanni Colantonio na Medium : „To może być najbardziej wrogi album popowy głównego nurtu, jaki kiedykolwiek zobaczymy w wykonaniu artysty znajdującego się na tym poziomie uwagi opinii publicznej”. Ale tej śmiałości brakuje także muzycznej spójności, przez co album wpada w ucho, pozostawiając zarówno Swift, jak i jej fanów, zmuszeni do oparcia się na tradycji.

Departament Torturowanych Poetów pozostawia fanów z apetytem na więcej, a po tylu latach ukrytych wiadomości jedynym sposobem zaspokojenia tego pragnienia jest zanurzenie się w fabułę. Dzięki temu TTPD stało się szczytem kultury fandomowej Swifties. Równą, jeśli nie większą ilość czasu można spędzić na czytaniu i oglądaniu objaśnień na temat albumu, niż na słuchaniu go w nadziei na odkrycie większej liczby tajemnic, tak samo jak wielu fanów FromSoft spędzi czas na oglądaniu objaśnień VaatiVidya na temat najnowszej gry Souls lub czytaniu 107-stronicowa, stworzona przez fanów biblia wiedzy o Bloodborne .

Jednak podczas gdy fani Soulsów starają się odkryć i kontemplować znaczenie, Swifties najwyraźniej starają się szukać czegoś poza oczywistym, powierzchownym znaczeniem Departamentu Torturowanych Poetów . Kłujące wyzwanie rzucone fanom sprawia, że ​​jest to pigułka trudna do przełknięcia. Zamiast tego skupiamy się na wiedzy. Ponieważ wiedza idzie gładko.

.