Fallout przedstawia najnowszy przypadek zabicia modelu objadania się

Jak prawie wszyscy w ten weekend, oglądam telewizyjną adaptację Fallouta . Naprawdę mi się podoba i jest w niej wiele rzeczy, które mogą mi się spodobać, począwszy od postaci i wyczucia miejsca, po sposób, w jaki łączy mechanikę gry i oprawę w nieinteraktywnym formacie. To bardzo solidny serial, który z czasem może stać się świetny, co Amazon podobno już mu zapewnia w ramach przedłużenia drugiego sezonu.

Jest tylko jeden mały problem, a przynajmniej taki, który tak naprawdę nie jest winą serialu: to powinien być serial cotygodniowy. W przeciwieństwie do innych hitowych seriali, takich jak The Boys czy Invincible , Amazon zdecydował się wypuścić wszystkie osiem odcinków za jednym razem z nie do końca jasnych powodów. Nie jest na tyle krótki, aby można go było nazwać wydarzeniem miniserialu, a jego zakres jest tak duży, że każdy odcinek trwa około godziny lub trochę dłużej. Od pierwszych chwil Fallout sprawia wrażenie prestiżowej serii, która zwykle rozwija się dzięki tygodniowemu harmonogramowi, który zmusza do włożenia pracy, aby ją obejrzeć.

Streamerzy są zadowoleni, że mogą publikować swoje programy, jak im się podoba, i teoretycznie model „wszystko na raz” pomaga widzom dyktować tempo oglądania programu na własnych warunkach. Ale to prawdopodobnie zaszkodziło telewizji na wiele sposobów – programy zbyt łatwo przelatują niezauważone (a następnie zostają odwołane, zanim naprawdę odzyskają siły), w końcu zostajesz zepsuty, ponieważ wszyscy inni w mediach społecznościowych są daleko przed tobą, co stawia cię w niewłaściwej przestrzeni nad głową. Kiedy w 2016 roku ukazał się pierwszy sezon Luke’a Cage’a , oglądałem go przez cały pierwszy dzień i zakończyłem z uczuciem lekkiego wypalenia. Wybór mógł należeć do mnie, ale Netflix karze niemal każdy serial, który nie pojawia się na scenie jako sukces. Co innego maraton kilku odcinków godzinnego programu (lub takich, które trwają 11/22 minut), a co innego zrobić cały sezon składający się z 13 odcinków, który prawdopodobnie zyskałby na 10 odcinkach.

Z drugiej strony, programy zwykle czerpią większe korzyści z cotygodniowych spadków. Obecnie dwa największe seriale to Shōgun   i X-Men '97 . Obaj są równie wielcy sami w sobie, ale tak dużo się o nich mówi, ponieważ ukazują się co tydzień. Każdy odcinek pozwala na rozwój odpowiednich społeczności i sprzyja dyskusji, podczas gdy ludzie publikują teorie i memy, aby się pośmiać lub po prostu poradzić sobie z tym, co się właśnie wydarzyło. To właściwie telewizyjne koło życia – studia wystawiają program, który przyciąga uwagę widzów, którzy potem go pokochają i traktują to jak wydarzenie.

Telewizja znajduje się obecnie w dziwnym miejscu, ponieważ firmy zaczynają pamiętać, do czego służy to medium i jak się w nim rozwijać. Reklamy znów są wstawiane do programów (aczkolwiek niezręcznie), a programy są przekształcane w faktycznie programy, a nie pokrojony film. Nawet Netflix, król modelu binge, co tydzień wybiera coś takiego jak Delicious in Dungeon . BenDavid Grabinski , który był współtwórcą serialu Netflix „Scott Pilgrim Takes Off”, posunął się nawet do nazwania wypuszczenia serialu na raz „najgłupszym gównem wszechczasów”. Dosłownie nie ma żadnych plusów.”

Wiadomo, że telewizja od kilku lat ulega awariom na różne sposoby. Częścią drogi do naprawienia tego powinien być powrót do naszych cotygodniowych korzeni: Fallout sprawia wrażenie, jakby na początku był tworzony jako cotygodniowy program, i po prostu wydaje się niewłaściwe, że tak silna seria ma już serię „Finału sezonu, wyjaśniono ” posty zaledwie kilka dni po wyjściu.

Chcesz więcej wiadomości o i9? Sprawdź, kiedy spodziewać się najnowszych premier Marvela , Gwiezdnych Wojen i Star Trek , co dalej z uniwersum DC w filmie i telewizji oraz wszystko, co musisz wiedzieć o przyszłości Doktora Who .