Jak mogę utrzymać życie mojego 10-letniego syna nienaruszone, gdy jego ojciec jest narcyzem?
Odpowiedzi
Zależy to od wielu rzeczy, np. ile czasu spędzają razem, jak zareaguje Twój syn. Mam 10-letnią przyrodnią córkę, której matka jest narkomanką i przeszła bardzo pranie mózgu, aby była bardzo krytyczna i krytyczna wobec swojego ojca. Dzieci będą próbowały zadowolić manipulującego rodzica, ponieważ desperacko pragną być akceptowane i kochane, więc kopiują zachowanie rodzica z narcami do punktu, w którym stają się mini wersją rodzica z narcami. Nie wiedzą, że nigdy nie będą wystarczająco dobrzy ani akceptowani. Inną opcją jest to, że staną się przyjemnymi dla ludzi, w którym to przypadku będą mogli przejść terapię w późniejszym życiu, aby zbudować pewność siebie. Dzieci są zdecydowanie dotknięte w taki czy inny sposób. W każdym razie potrzebują dużo ustalonych granic, akceptacji, miłości i nadziei na najlepsze.
Zależy to od typu narcystycznego ojca (jawny lub skryty, zaniedbujący lub arogancki itp.) oraz od roli, jaką przypisał on córce (złote dziecko, dziecko kozła ofiarnego lub zagubione dziecko).
Ogólnie rzecz biorąc, złote dziecko jest najbardziej narażone na stanie się patologicznym narcyzem, podczas gdy zagubione dziecko jest bardziej narażone na uzależnienie i trafia do więzienia. Kozioł ofiarny prawdopodobnie stanie się ofiarą narcystycznych partnerów w wieku dorosłym.
Dorosłe dzieci rodziców narcystycznych mają również wspólne problemy.
Często zapominają o swoich potrzebach i pragnieniach
Osoba narcystyczna zawsze potrzebuje uwagi, jest arogancka i lubi manipulować innymi, ponieważ czuje, że zasługuje na to, co najlepsze.
Przekładając to na kontekst rodzinny, jednym z efektów posiadania narcystycznych rodziców jest to, że dzieci dorastają z potrzebą sprawiania im przyjemności.
W tym procesie dzieci nie postrzegają siebie jako jednostek, które mają własne pragnienia i potrzeby. Stają się odzwierciedleniem tego, czego chce ich rodzic i wykonują wszystkie czynności, których się od nich oczekuje.
Kiedy dorastają, nie mają świadomości swojej przestrzeni i starają się zadowolić innych, a nie siebie.
Mają niską samoocenę
Narcystyczny rodzic obdarza dzieci uczuciem tylko wtedy, gdy czegoś od nich chcą. Bardzo trudno jest spełnić wszystkie ich oczekiwania.
W rezultacie dzieci czują, że nie są wystarczająco dobre. Powoduje to, że dorosłe dzieci zawsze czują się niekompetentne, niezdolne, niespokojne i mają niską samoocenę.
Nie potrafią siebie kochać
Narcystyczny rodzic nie pozwala dzieciom kochać siebie i akceptować tego, kim są. Dorosłe dzieci będą miały trudności ze znalezieniem czegoś, w czym czują się komfortowo. Nawet jeśli osiągną wielkie cele lub dostaną wszystko, co sobie wyznaczyli, nigdy im to nie wystarczy.
Stali się zbyt pomocni
Ze względu na wielką uwagę, jakiej wymaga narcystyczny rodzic, życie ich dzieci kręci się wokół nich, ich problemów, potrzeb i szczęścia.
Z tego powodu dzieci stają się emocjonalnym wsparciem ludzi i angażują się w sytuacje, w których nie powinny brać udziału. Te dzieci biorą na siebie tak wiele obowiązków, że zapominają, że są dziećmi, do tego stopnia, że stają się bardziej jak partner.
Dorosłe dzieci narcyzów czują, że spędziły całe życie na rozwiązywaniu problemów. Chociaż może to być pozytywne, ponieważ z pewnością nauczyli się rozwiązywać trudności i być samowystarczalni, ale będą dźwigać w sobie wielki ciężar i nie będą ufać innym.
Myślą negatywnie
Jest efekt lustra. Uczą się patrzeć na życie tak, jak robili to ich rodzice, a ponieważ otrzymali negatywne wiadomości, zwracają się do siebie w ten sam sposób.
Uczą się ukrywać swoją prawdziwą istotę
Dzieci uczą się zaprzeczać części swojej istoty, aby pokazać, czego oczekuje od nich narcystyczny rodzic. Z czasem ten proces odrzucenia staje się nawykiem.
Jako dorośli mogą mieć problem z rozpoznaniem, kim są, jakie są ich prawdziwe pragnienia i czego naprawdę oczekują od życia i od innych.
Sabotują siebie
Posiadanie narcystycznego rodzica zawsze oznacza otrzymanie wiadomości, że nie jesteś wystarczająco dobry. To przygotowuje dzieci, aby zawsze spodziewały się najgorszego w każdej sytuacji.
Dorastając, będą unikać wyrażania swoich emocji, aby zachować jak największe bezpieczeństwo. Na przykład unikną zakochania się, aby nie zostać porzuconym.
To generuje błędne koło, które generuje dalszy niepokój i niepewność.
Ale najważniejszym problemem dorosłych dzieci narcyzów może być zespół stresu pourazowego (CPTSD).
CPTSD jest wynikiem narażenia na długotrwałe, powtarzające się nadużycia i jest to dokładnie ten rodzaj nadużycia, jakiego doświadczają dorosłe dzieci narcyzów każdego dnia, odkąd się urodziły, ze strony ich narcystycznego rodzica.
Prawie wszystkie dorosłe dzieci rodziców narcystycznych rozwijają to zaburzenie i można je wyleczyć tylko z pomocą psychoterapeuty.
Objawy CPTSD to emocjonalna retrospekcja, toksyczny wstyd, porzucenie siebie, niepokój społeczny i silna wewnętrzna krytyka.
Ogólne wskazówki dotyczące samopomocy, aby rozpocząć leczenie ze złożonej traumy, to zrozumienie, akceptacja i samonaprawa, ale także próba sprostania swoim potrzebom, stawanie się bardziej asertywnym.
Dorastanie z narcystycznym ojcem z pewnością spowodowało, że rozwiniesz uwarunkowane myśli i zachowania. Jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, radzę skonsultować się z terapeutą, aby dowiedzieć się i wyeliminować wszystkie dysfunkcyjne myśli i zachowania, które z pewnością rozwinęły się przez lata.
Twój narcystyczny ojciec nigdy się nie zmieni, ale możesz zneutralizować jego władzę. Polecam tę nową książkę napisaną dla dorosłych dzieci narcystycznych ojców, aby zacząć rozumieć i przetwarzać swoje traumatyczne doświadczenia, nauczyć się strategii radzenia sobie z narcystycznym rodzicem, zacząć przejmować kontrolę nad swoim życiem i wychodzić z narcystycznego nadużycia.
Narcissistic Fathers: Jak radzić sobie z toksycznym ojcem i złożonym zespołem stresu pourazowego (Adult Children of Narcissists Recovery Book 2) – wydanie Kindle autorstwa Foster, Caroline. Polityka i nauki społeczne Kindle eBooks @ Amazon.com.