Kompletny przewodnik po poezji na nośniku — wersja dystopijna

Bycie bez grosza przy duszy nie jest przywilejem — to artefakt, a tylko droga pozostaje w sferze marzeń. Gdzie na radosne życie.

Twoja poezja nie będzie transmitowana w telewizji. Będzie czytane. Tylko przez ciebie. Odetnij ramię sylwetki rewolucjonisty i znajdź nowy sztandar. To głębokie miejsce, w którym zamykasz oczy, ale nie mówisz sobie, czy jesteś w pobliżu. Przebij to.

Poezja to prośba, która jest nieskończenie mała. Niech płynie. Regeneracja to czas spędzony nad zatokami i brzegami.

Twoja poezja powinna być pisana o świcie. Wróć do realnego świata na czas. Niech zegar działa. A oczy przekłuły. Świt jest urzeczywistnieniem oświecenia. Różnice to daty między drogami – srebrna podszewka.

Zaufaj wyszukiwaniu. Nigdy nie pomijaj bicia serca. Jeśli mieszkaniec, narodzić się ponownie jako mieszkaniec. Jeśli gwiazda, zbierz zapisy kopalne. Jeśli jesteś poetą, nie pisz wierszy. Połącz poszukiwanie i oświecenie. Niech to zajmie bicie serca.

Znajdź poczucie wspólnoty z bogactwa bicia serca. Nigdy nie pisz swoich wierszy. Niech inni napiszą je za Ciebie. Jeśli nie masz pozwolenia — gotowe. Jeśli zostaniesz rewolucjonistą — masz połowę zasługi. Nie wykupuj. Idź ponownie. Przywróć bicie serca ponownie.

Magia to taksówka, poruszaj się.

Nie pozwól poezji być nieograniczoną. Niech będzie ograniczony, a zapamięta twoją rękę. Poezja jest wybieraniem nowej ręki. Zapamięta cię jako dawcę. Podaj, aż nie będziesz mieć kończyn. Znajdź swoje ciało.

Daj poczucie wspólnoty tym, którzy zbierają. Poezja pochodzi od tych, którzy szukają. Zbyt duże tarcie w bezwładności. Nie emblemat.

Jesteś albo natchnioną, albo cudowną osobą do wyobrażenia. Jedynym celem jest szczęście.

Jeśli nie poruszasz się po okolicy — przynajmniej masz szansę przeczytać to:

Ostatnia godzina.

Magia to taksówka.

Przyjdź z etykietą. To jedyny stosunek to sen. Przyjdź przez tyle terenu i eksploracji, ile go opuścisz.