Neuronauka dogania Feldenkraisa: zaktualizowany homunculus

Nowe badania opublikowane w „Nature” i przedstawione w „Scientific American” aktualizują tradycyjny pogląd na homunkulusa motorycznego i jeszcze bardziej wspierają proces, w jaki Feldenkrais może mieć różnorodne skutki, które nie dotyczą tylko ruchu, ale także emocji, abstrakcyjnego myślenia, planowanie i samorozwój.

Czy znasz homunkulusa?

Motoryczny homunkulus lub „mały człowiek” jest reprezentacją fizycznych ruchów w korze ruchowej twojego mózgu. Poniżej znajduje się jego przedstawienie przez stylistę. Niektóre obszary, takie jak dłonie i usta, są większe, ponieważ zajmują więcej miejsca w korze ruchowej.

Dlaczego?

Niektóre obszary homunkulusa motorycznego zajmują więcej miejsca, ponieważ wymagają lepszej kontroli motorycznej i większej liczby połączeń nerwowych do precyzyjnych ruchów.

Na przykład dłonie, zwłaszcza palce, mają znaczną ilość reprezentacji korowej, ponieważ nasze dłonie są niezbędne do różnych złożonych i skomplikowanych zadań, takich jak pisanie, pisanie na klawiaturze i manipulowanie przedmiotami.

Te większe obszary w homunkulusie motorycznym pozwalają na dokładniejszą kontrolę motoryczną i lepszą koordynację powiązanych części ciała.

Feldenkrais wielokrotnie odwoływał się do homunkulusa w swoich naukach i pismach. To było podstawą jego pomysłu, że przy ruchach opartych na Feldenkrais nie wykonuje się po prostu ruchów „mięśniowych”, ale zmienia się wzorce w mózgu. Feldenkrais wierzył, że jego sesje rozszerzyły i zróżnicowały obszary kory ruchowej, prowadząc do pełniejszego obrazu motorycznego.

Ale co z jego pomysłami, że praca może pomóc rozwinąć emocje, abstrakcyjne myślenie, planowanie i samorozwój?

Cóż, oto rzecz: naukowcy uważają teraz, że w samej korze ruchowej istnieje oddzielna sieć neuronowa.

Zdaniem badaczy obszary te:

„może być ważny dla łączenia sygnałów poleceń motorycznych z homunkulusa z aktywnością neuronów w celu bardziej abstrakcyjnego planowania”

I:

„…odkryliśmy, że są one odpowiedzialne za szereg zadań, w tym planowanie, regulację narządów wewnętrznych, a nawet aktywność, gdy ktoś myśli o wykonaniu jakiegoś ruchu – w istocie, tworząc połączenie między umysłem a ciałem”.

Pozytywny wpływ Feldenkraisa ma bardziej teoretyczny sens, gdy weźmie się pod uwagę, że obszary związane z ruchem są bezpośrednio połączone W KORZE MOTOCYKLICZNEJ z obszarami związanymi z planowaniem, myśleniem abstrakcyjnym i tym podobnymi.

Jakie to jest świetne?

Dla przypomnienia pamiętajcie, że nie jestem neurobiologiem i nie gram na YouTube! (Przynajmniej jeszcze nie). Ale na razie pomyślałem, że warto linkować, jeśli ktoś jest zainteresowany.

Oto link do artykułu w Scientific American:

Nasz zespół obalił 90-letnią metaforę „małego człowieka” w mózgu, który kontroluje ruch .

A artykuł naukowy z Nature: Sieć działań somato-poznawczych zmienia się z regionami efektorowymi w korze ruchowej.