Nie mogę płakać, bez względu na to, co dzieje się w moim życiu. Wielu członków rodziny też minęło, a ja nadal nie mogę. Co jest nie tak?

Answer 1

Nie sądzę, żeby płakać nad czymkolwiek. Nie można oczekiwać, że będziemy udawać głębokie emocjonalne reakcje na cokolwiek.
Albo rzeczywiście pokazać głęboką reakcję emocjonalną tylko w jeden sposób.
Płacz jest prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalną formą żalu. Tylko dlatego, że nie, nie oznacza, że ​​nie jesteś smutny.
A czasami śmierć ludzi też nie jest dla nas strasznie smutna. To się po prostu dzieje. Śmierć jest częścią życia.
Czy nigdy nie płaczesz? O czym kolwiek?
To może być inne pytanie.
Mam na przykład wujka, którego nikt nigdy nie widział, jak płacze, on też rzadko się denerwuje. Jest bardzo wyrównany i swobodnie ze światem.

Wiele lat temu, kiedy jego żona zmarła na raka, w dniu jej śmierci w szpitalu, płakał. Załamał się. Byliśmy oszołomieni. Ciągle płaczę na samą myśl o tym.
To był jedyny raz, kiedy ktokolwiek widział go płaczącego. Kiedykolwiek.
I na pewno nie ma z nim nic złego.
Jest różnica między brakiem emocji (co może być powodem do niepokoju) a brakiem płaczu.
Jestem jedną z tych osób przy okazji. którzy utrzymują firmę Kleenex w biznesie. To jest do bani!!

Answer 2

W moim przypadku nie mogłem płakać przez 35 lat.
W wieku 21 lat „zdecydowałem”, że „płacz jest bezwartościowy”.
To, co naprawdę zrobiłem, to zablokowanie emocji.
W wieku 56 lat po sześciu miesiącach głębokiej medytacji w ośrodku medytacyjnym odzyskałam kontakt ze swoimi emocjami.
Każdy, kto widział The Wall Pink Floyds, zrozumie, jak to jest nie czuć.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​wystarczy nawiązać kontakt ze swoimi emocjami.
Ale wiele razy to nas przeraża… Przeraziło mnie to w wieku 21 lat i postanowiłem przejść 'mental'.
Bądź ostrożny, rób małe kroki.
Mnie pomogło to systemowi Isha (Amazon ma książkę/film).