Odkąd moja jedenastoletnia poszła do gimnazjum, było tyle dramatów wrednych dziewczyn. Nie spodziewałem się, że stanie się to od razu. Płaczą nad najmniejszymi irracjonalnymi sprawami. Jak samotny ojciec taki jak ja może przez to przejść ze swoją jedyną córką?

Answer 1

Dziewczyny są wobec siebie brutalne, a jako samotny ojciec jest to naprawdę trudne, ponieważ większość personelu szkolnego to także kobiety i naprawdę nie dbają o ciebie. Wydają się być urażeni tym, że masz dziewczyny w pierwszej kolejności, nawet jeśli twoja była żona ich nie chce.

Dziewczyny oceniają swoją popularność nie na podstawie liczby przyjaciół, które mają, ale liczby osób, które mogą WYKLUCZYĆ ze swojego kręgu. Jeśli twoja córka jest jedną z wykluczonych, jest to dla nich bardzo bolesne, a jako mężczyzna nie masz siły, aby to zmienić.

Siedziałem i słuchałem… dużo. Następnie omawialiśmy rozpraszanie uwagi, strategie i techniki ćwiczeń. Dużo graliśmy w role. Dla nas najlepsze, co mogłam zrobić, to dać córkom pewność siebie i dać im do zrozumienia, że ​​są bardzo ważne. Planowaliśmy przygody i wycieczki, a moje dzieci stały się bardzo wyrafinowane w podróżach i przygodach.

Prezentem ojca dla jego dziewczynek jest pewność siebie, ponieważ dziewczyny są bardzo niepewne siebie. Zwłaszcza w wieku 13 lat. Wszystko, co naprawdę możesz zrobić, to nadal je sprawdzać, kiedy tylko możesz.

Moje osobiste doświadczenie było takie, że szkoły nigdy nie były zbyt zainteresowane zajmowaniem się nękaniem kobiet. Ale pozwól chłopcu pobawić się, a oni zwalili się na niego jak tona cegieł.

nadszedł czas, aby nauczyciele otrzymali pensję godną życia, aby więcej mężczyzn z rodzinami mogło podjąć zawód i zrównoważyć toksyczną kobiecość odrobiną toksycznej męskości.

Answer 2

Masz moje współczucie! To są radości rodzicielstwa. Lol! Pamiętasz małe dzieciaki, które były czystym piekłem? Wydawało się, że nigdy się nie kończą, ale pewnego dnia miałeś słodkie przedszkole. Życie stało się łatwiejsze. Po tym żeglowanie poszło gładko. Te miłe dni się skończyły. Witamy na początku nastoletnich lat. Wiem, że to okrutna sztuczka, bo myślimy, że mamy jeszcze co najmniej 2 lata. Tylko staraj się pamiętać, że to szalone dziecko jest pełne hormonów! To nie jej wina. Po 16 latach będzie lepiej, ale nie oczekuj zdrowej, racjonalnej, miłej osoby przez następne 10 lat. Te następne 3-4 lata będą najtrudniejsze!

Przechodziłem przez to kilka razy, a chłopak też był szalony. Pszczoła pomaga. Czasami jednak lepszy jest kieliszek whisky. W końcu wszystko będzie dobrze. Trzymaj się, oddychaj, a jeśli się cofniesz, dramat będzie przypominał twój osobisty program komediowy, który rozgrywa się przed tobą. Dzieci są cholernie zabawne, jeśli weźmiesz właściwą perspektywę. Powodzenia!