Oto dlaczego tak wiele osób rezygnuje z dużych kanałów samochodowych w YouTube

Jeśli często oglądasz YouTube poświęcony motoryzacji, prawdopodobnie zauważyłeś mnóstwo filmów z pytaniem „dlaczego odchodzimy” publikowanych przez osoby pracujące dla największych motoryzacyjnych kanałów YouTube w Internecie. Pączek. Hoonigana. Przepustnica samochodu. Wydaje się, że wszyscy odchodzą, ale jest też inaczej niż w przypadku grupy dużych YouTuberów, którzy ogłosili, że odchodzą lub wycofują się ze swoich kanałów. Więc o co tutaj chodzi? To wymarzona praca, za którą tak wiele osób oddałoby życie, a teraz po prostu odchodzą?

Odpowiedź pochodzi od YouTubera AutoTea, który pracował kiedyś dla Donut Media. Jeśli go nie rozpoznajecie, to prawdopodobnie dlatego, że głównie pracował za kulisami. W latach 2021–2024 pracował nad 136 filmami, więc prawdopodobnie ma całkiem niezłe pojęcie o tym, co dzieje się w Donut i innych podobnych firmach medialnych. Według niego powodem są pieniądze, ale nie takie, o jakich myślisz.

To prawda, że ​​przemysł samochodowy nie płaci dobrze. Możesz robić naprawdę fajne rzeczy, ale twoja rzeczywista pensja jest na ogół dość niska. Na przykład „powodzenia w posiadaniu dzieci bez współmałżonka, który sprawia, że ​​bank jest niski”. Choć brak dochodów z pewnością stanowi problem, AutoTea twierdzi, że większym problemem są fundusze venture capital i private equity. Inwestorzy wykupili wiele największych motoryzacyjnych kanałów YouTube, a gdy już je przejęli, ich celem było zarobienie jak największej ilości pieniędzy w biznesie przy niezmiennie niskich marżach zysku.

Dodają także warstwy dodatkowego zarządzania, a te wygodne pensje trzeba jakoś opłacić. Jedyną opcją jest cięcie kosztów. W związku z tym zmniejsza się personel i budżety, ale od pozostałych pracowników nadal oczekuje się zwiększania zysków, robiąc więcej za mniej. Nowe kierownictwo zwykle nie ufa osobom, które pierwotnie zbudowały kanał i często odmawia finansowania projektów, które uważa za zbyt ryzykowne lub kosztowne.

Nowi właściciele uważają również, że marka jest ważniejsza niż pracownicy, którzy ją zbudowali, i traktują wszystkich tak, jakby byli wymienni i wymienni. Nie są więc nagradzani za tworzenie filmów, dzięki którym firma zarabia więcej, co oznacza, że ​​cała ich ciężka praca napełnia kieszenie dyrektorów, którzy nawet nie zadali sobie trudu poznania biznesu. Po latach mówienia im, że mogą zrobić więcej za mniej, aby inni mogli się wzbogacić, w końcu rezygnują. To kłopot.