Przeczytaj to: Jest jeszcze jedno ujawnienie toksycznego środowiska Love Is Blind

Miłość jest ślepa w dalszym ciągu jest dość popularnym reality show Netflix, a także dość kontrowersyjną wylęgarnią niektórych rodzących się wysiłków organizacyjnych telewizji reality show. Poprzedni uczestnicy oskarżali Netflix i firmy zajmujące się produkcją serialu (Kinetic Content i Delirium TV) o molestowanie, zaniedbanie i bezczelne tortury psychiczne . Niektórzy z nich złożyli nawet pozwy, podnosząc takie zarzuty. Teraz„The New Yorkera” przedstawiła nowy, szczegółowy wgląd za kulisy programu randkowego, próbując dotrzeć do sedna pytania: „ Czy miłość jest ślepa to toksyczne miejsce pracy ?”

Krótka odpowiedź: Pewnie, że tak! Artykuł „New Yorkera” porusza niektóre historie, które nigdy nie trafiły na ekrany, jak na przykład historia Jeremy’ego Hartwella i Renee Poche – dwóch uczestniczek, które w dużej mierze zostały wykluczone z finałowej wersji swoich sezonów i które następnie złożyły pozwy przeciwko serialowi. W przypadku Hartwella opuścił zdjęcia wcześniej (jak twierdzi, nie z własnej woli) po tym, jak przeżył coś, co określa się mianem załamania psychicznego, które obejmowało całe 12 godzin, które nie zostały uwzględnione, a które teraz próbuje wyjaśnić jako „niejasne, mroczne cienie rozpaczy.” (Terapeuta powiedział mu, że brzmi to jak „stan fugi”).

Po (nie) pojawieniu się w serialu Hartwell pomogła założyć Unscripted Cast Advocacy Network (UCAN), organizację non-profit, której celem jest zapewnianie wsparcia byłym gwiazdom rzeczywistości oraz informowanie ich i opinii publicznej o ich prawach. UCAN skontaktowała Poche z jej prawnikami, Markiem Geragosem i Bryanem Freedmanem, którzy współpracowali z niektórymi nieskryptowanymi gwiazdami, które zaczęły domagać się lepszych warunków, jak na przykład Bethenny Frankel z Real Housewives . „Są ludzie podpisujący umowy, które są nie tylko nielegalne – unieważniają całą umowę!” Freedman powiedział outletowi. „Istnieje ekosystem, w którym ludzie przyprowadzają na plan terapeutów, a następnie ci terapeuci łamią poufność i dzielą się informacjami z dyrektorami i producentami wykonawczymi, a nawet prawnikami studia. To niewiarygodne.

W przeciwieństwie do Hartwella Poche dotarła aż na przerwany ślub. Żadna część jej historii nie została pokazana na ekranie, mimo że wielu członków ekipy zakładało, że to ona będzie gwiazdą sezonu. Niestety, związała się z Carterem Wallem, którego według niej jest wybuchowym, brutalnym i seryjnym kłamcą. Podobnie jak jej koleżanka z obsady, Tran Dang , która zarzuca, że ​​serial wspomagał i podżegał do napaści na tle seksualnym, Poche opisuje scenariusze, w których serial zmuszał ją do pozostania w niebezpiecznej sytuacji z Wall, która podobno obrzucała ją obelgami, znęcała się nad nią werbalnie i była uzależniona od niektórzy członkowie załogi sugerowali, że pił alkohol i Adderall i prawdopodobnie zagroził jej bezpieczeństwu.

Wszystko to tworzy dość potępiający obraz „ Miłość jest ślepa” , który w dalszym ciągu przedstawia się jako „eksperyment” w porównaniu ze zwykłą telewizją reality show dla uczestników, którzy naprawdę chcą tam wystąpić z „właściwych powodów” – mianowicie znalezienia partnera życiowego i zdobycia żonaty. Ale gdyby to była prawda, dlaczego produkcja miałaby zatrudnić Walla, który był bezrobotny i zmagał się z uzależnieniem od alkoholu? Do tego dochodzi wiele innych podejrzanych praktyk, w tym te, które producenci rzekomo ignorowali, gdy zawodnicy zwracali się do nich w sprawie napaści (w przypadku Danga) lub poważnych problemów psychicznych (jak Danielle Ruhl ).

Traktowanie członków obsady, którzy (przynajmniej w „ Love Is Blind ”) zazwyczaj zarabiają mniej niż płaca minimalna i obecnie nie mają żadnej ochrony podobnej do tej, o którą walczyły inne hollywoodzkie związki zawodowe, sprowadza się do postawy producentów i opinii publicznej, że uczestnicy są żądni sławy wolontariusze, którzy wiedzą, w co się pakują, a mimo to zapisują się do reality show. Cytując w artykule słowa jednego z byłych producentów kawalerskich : „Dla nas, jako producentów, przez długi czas [zawodnicy] byli po prostu kawałkiem maszyny — szczerze mówiąc, towarem”. Cały artykuł można przeczytać tutaj .