Przegląd tokenów GMX

GMX jest natywnym tokenem platformy i posiada zarówno cechy zarządzania, jak i naliczania wartości. Oprócz tradycyjnych praw głosu, które zapewnia zarządzanie, posiadacze tokenów GMX roszczą sobie również prawo do 30% przychodów z opłat generowanych przez giełdę. Oprócz tych przychodów z opłat są dodatkowe premie zwane esGMX i Multiplier Points (MP), które gracze GMX zdobędą, gdy postawią swoje tokeny GMX. Maksymalna podaż GMX jest ustalona na 13,25 miliona tokenów, chociaż jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek zostanie osiągnięta.

GLP można traktować jako pulę płynności giełdy. Przyjrzyjmy się, jak Uniswap działa jako prekursor. Jeśli ktoś chce zostać dostawcą płynności, przyjdzie do protokołu z 2 tokenami (załóżmy, że pula to ETH/USDC) równego depozytu. Tak więc, jeśli LP chce zdeponować łącznie 1000 USD, zapewni 500 USD w ETH i 500 USD w USDC. Po złożeniu depozytu do puli, protokół zwróci token płynności do LP, który reprezentuje ich główny depozyt.

Dlaczego ktoś miałby w ogóle chcieć zostać LP? Każda transakcja, która przechodzi przez protokół Uniswap, generalnie wiąże się z opłatą prowizyjną w wysokości 0,03%. Opłata ta jest kierowana z powrotem do LP, jeśli ich płynność zostanie zakłócona podczas transakcji. W ten sposób daje LP możliwość generowania zysków z ich aktywów bazowych, które w innym przypadku byłyby uśpione.

Użytkownik może w dowolnym momencie wymienić swoje tokeny płynności na bazowy depozyt główny, wraz z odsetkami naliczonymi w okresie rezerwowym. Chociaż głębokość płynności w ramach określonej puli jest teoretycznie nieograniczona, deponent byłby zniechęcony do dodawania dodatkowej płynności do już głębokiej puli, która generuje niski zysk dla LP. Podobnie pula o niskiej płynności i dużym wolumenie miałaby wysoki wskaźnik wykorzystania, co oznaczałoby większą nagrodę dla LP i większą zachętę do zwiększenia płynności. Wreszcie, proces tworzenia nowej puli i dodawania do niej płynności odbywa się całkowicie bez zezwolenia; nie ma procesu zatwierdzania umieszczania na białej liście poprzez głosowanie zarządcze.

Wracając do GMX: zamiast mieć (potencjalnie) nieograniczoną liczbę pul płynności, protokół definiuje wąski pakiet aktywów z docelową wagą dla każdego, zwany składem indeksu GLP. Oto indeks GLP dla GMX na Arbitrum:

Ktoś może podejść do protokołu GMX i wpłacić dowolny z powyższych 8 tokenów do puli. W zamian protokół wybije im tokeny GLP po NAV odpowiadającej wartości ich głównego depozytu.

Kiedy deponent wybija GLP, traci ekspozycję na określone tokeny, które zdeponował w GLP, i zamiast tego zyskuje ekspozycję na koszyk indeksu. Biorąc pod uwagę powyższe ramy, jeśli użytkownik zdeponował 100% BTC w puli, jego ekspozycja zmieniłaby się na 30,04% ETH, 18,15% BTC, 1,43% LINK itd. Wszystkie GLP mają tę samą koncentrację ekspozycji na aktywa, a ta ekspozycja stale się zmienia w miarę wybijania nowego GLP lub wykupu istniejącego GLP. Dlatego utrzymywanie pozycji GLP jest często porównywane do utrzymywania produktu ETF.

Docelowe wartości procentowe są parametryzowane przez głosowanie zarządcze. Ale jak pokazano powyżej, rzeczywista waga indeksu nie zawsze odpowiada wartości docelowej. Dlaczego to?

Za każdym razem, gdy ktoś wybija/wykorzystuje GLP, wnosi za to niewielką opłatę. Opłata ta ma charakter dynamiczny i zmienia się w zależności od współczynnika kapitalizacji aktywów w ramach indeksu. Gdy składnik aktywów w puli jest poniżej wartości docelowej (tj. rzeczywista < wartość docelowa), pula z natury ma niedoważenie tego składnika aktywów, a działania zwiększające rozpiętość między wartością rzeczywistą a wartością docelową wiążą się z wyższą opłatą. Podobnie akcje, które zmniejszają spread, otrzymują zniżkę. Na przykład w powyższej sytuacji BTC znajduje się znacznie poniżej swojej docelowej wagi w indeksie (18,15% vs 25,00% celu). Jeśli użytkownik wybija GLP, wnosząc 100% BTC do puli, będzie podlegał niższej opłacie niż gdyby przyniósł 100% ETH, ponieważ ETH ma nadwagę. Podobnie, jeśli użytkownik chce wymienić swój GLP na aktywa bazowe i przestać zapewniać płynność, mają możliwość wyboru dowolnej części aktywów. Jeśli zdecydują się wypłacić 100% ETH, zapłacą niższą opłatę za wypłatę, niż gdyby usunęli 100% BTC.

Handel :

Podczas gdy GMX ma funkcję wymiany dla aktywów spot, większość jego użytkowników korzysta z protokołu do handlu lewarowanego. GMX umożliwia inwestorom zajmowanie długich/krótkich pozycji następujących aktywów z dźwignią do 30x:

Użytkownicy mogą zdeponować 1 z 8 różnych tokenów w protokole jako depozyt zabezpieczający do handlu. Należy jednak zauważyć, że same te żetony nie służą do obstawiania pozycji; są one raczej zamieniane na inne zabezpieczenie w celu wykonania transakcji.

W przypadku długiej pozycji protokół przekształci Twój depozyt zabezpieczający w odpowiednie aktywa spot, którymi handlujesz. Na przykład, jeśli zdeponuję ETH na platformie i chcę zająć pozycję długą w BTC z 10-krotnym marginesem, protokół zamieni mój ETH na BTC, a następnie wykona 10-krotną transakcję w stosunku do bazowego BTC służącego jako zabezpieczenie.

W przypadku krótkiej pozycji następuje podobny proces, z tą różnicą, że tym razem protokół sprzedaje moje ETH do USDC i wykonuje 10-krotną pozycję krótką w stosunku do zabezpieczenia USDC. Pamiętaj, że proces wymiany jest obsługiwany przez zaplecze systemu i nigdy nie jest widoczny przez interfejs użytkownika. Użytkownik może po prostu zdeponować ETH i zdecydować się na długie/krótkie pozycje innych aktywów z wykorzystaniem dźwigni finansowej. Zostaną oni jednak obciążeni opłatą za zamianę ich zabezpieczenia na właściwe aktywa podstawowe podczas realizacji transakcji zabezpieczającej.

W części 2 tej serii zagłębimy się w sposób funkcjonowania mechaniki handlu GLP.

Dołącz do kanału STFX na Discordzie: discord.gg/STFX

Śledź nas na Twitterze: STFX_IO