10 wynalazków Thomasa Edisona (o których nigdy nie słyszałeś)

Edison, urodzony w Ohio w 1847 roku, swój pierwszy patent uzyskał w wieku 21 lat. Ostatni patent na jego nazwisko przyznano dwa lata po jego śmierci, w 1933 roku. inne kraje [źródło: Rutgers ]. Biografowie stwierdzili, że Edison patentował średnio co dwa tygodnie w trakcie swojego życia zawodowego. Mimo że wiele z jego „wynalazków” nie było wyjątkowych – i zaangażował się w kilka dobrze nagłośnionych sądowych batalii z innymi wynalazcami, których pomysły „pożyczył” – umiejętności marketingowe Edisona i wykorzystywanie jego wpływów często przypisywały mu uznanie.

Większość wynalazków Edisona można podzielić na osiem głównych kategorii: baterie , oświetlenie elektryczne i zasilanie, fonografy i nagrywanie dźwięku, cement, górnictwo, filmy, telegrafy i telefony . Ale chociaż Czarnoksiężnik z Menlo Park jest pamiętany ze swoich głównych wynalazków, takich jak żarowe światło elektryczne i gramofon, jego niestrudzony umysł również wpadał na pewne pomysły, które nie są tak dobrze znane – i takie, które nie były mile widziane. przez społeczeństwo.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, dlaczego członkowie Kongresu odrzucili maszynę zaprojektowaną w celu zwiększenia ich wydajności i jak kolejny wynalazek Edisona przestraszył małe dziewczynki i rozgniewał ich rodziców.

1. Elektrograficzny rejestrator głosu
2. Pneumatyczny szablonowy pisak
3. Magnetyczny separator rud
4. Miernik energii elektrycznej
5. Metoda konserwowania owoców
6. Bateria alkaliczna do samochodów elektrycznych
7. Betonowy Dom
8. Meble betonowe
9. Gramofon dla lalek lub innych zabawek
10. Telefon Ducha

Edison był 22-letnim operatorem telegraficznym, kiedy otrzymał swój pierwszy patent na urządzenie, które nazwał elektrograficznym dyktafonem . Był jednym z kilku wynalazców w tym czasie opracowujących metody dla organów ustawodawczych, takich jak Kongres USA, rejestrowania ich głosów w sposób bardziej terminowy niż uświęcony tradycją system głosowania.

W dyktafonie Edisona urządzenie do głosowania było podłączone do biurka urzędnika. Na biurku nazwiska ustawodawców zostały wyryte metalową czcionką w dwóch kolumnach – „tak” i „nie”. Ustawodawcy przesunęliby przełącznik na urządzeniu, aby wskazywał „tak” lub „nie”, wysyłając prąd elektryczny do urządzenia na biurku urzędnika. Po zakończeniu głosowania urzędnik kładł chemicznie obrobioną kartkę papieru na metalowej czcionce i przesuwał po niej metalowy wałek. Prąd spowodowałby, że chemikalia w gazecie rozpuściłyby się po stronie, na którą głosowanie powinno być zapisane. Koła „tak” i „nie” śledziły sumy głosów i przedstawiały wyniki w tabeli.

Przyjaciel Edisona, inny operator telegraficzny nazwiskiem Dewitt Roberts, kupił udziały w jego maszynie za 100 dolarów i próbował bezskutecznie sprzedać ją Waszyngtonowi. Kongres nie chciał mieć części żadnego urządzenia, które zwiększyłoby szybkość głosowania – skrócenie czasu obstrukcji oraz politycznego kręcenia i handlu – więc dyktafon młodego Edisona został wysłany na polityczny cmentarz.

Edison wynalazł przodka pistoletu do tatuażu – pneumatyczny pisak szablonowy. Ten elektryczny długopis, który Edison opatentował w 1876 roku, używał pręta zakończonego stalową igłą do perforowania papieru do celów drukowania. To ważne samo w sobie jako jedno z pierwszych urządzeń, które potrafiły sprawnie kopiować dokumenty.

W 1891 roku tatuażysta Samuel O'Reilly otrzymał pierwszy patent na maszynkę do tatuażu – urządzenie rzekomo oparte na szablonowym pisaku Edisona. Najwyraźniej O'Reilly wyprodukował tylko jedną z tych maszyn i to na własny użytek — nie ma żadnych zapisów, by sprzedawał swoje urządzenie.

O'Reilly wyemigrował do Nowego Jorku z Irlandii w 1875 roku. Po tym, jak opracował swoją maszynkę do tatuażu, wiele atrakcji towarzyszących i cyrkowych zaczęło odwiedzać jego sklep przy Chatham Square nr 11. Maszyna była znacznie szybsza niż tatuowanie ręczne, a wykonawcy uważali, że daje czystsze rezultaty. Po śmierci O'Reilly'ego w 1908 roku student zajął się handlem i maszyną i pracował na Coney Island do lat pięćdziesiątych.

Prawdopodobnie największą finansową porażką w karierze Edisona był magnetyczny separator rudy . Pomysł, z którym laboratorium Edisona eksperymentowało w latach 80. i 90. XIX wieku, polegał na użyciu magnesów do oddzielania rudy żelaza od nienadających się do użytku rud niższej jakości. Oznaczałoby to, że opuszczone kopalnie mogłyby być ponownie opłacalne dzięki wydobyciu żelaza z piasku na tych terenach. W tym czasie ceny rudy żelaza osiągnęły bezprecedensowy poziom.

Laboratorium Edisona zajmowało się opracowaniem magnetycznego separatora rudy i jego praktycznym zastosowaniem. Nabył prawa do 145 opuszczonych kopalń i uruchomił projekt pilotażowy w kopalni Ogden w New Jersey. Edison przelał pieniądze na projekt, stopniowo sprzedając większość swoich udziałów w General Electric Company, aby opłacić swoją pracę. Ale problemy inżynieryjne nigdy nie zostały rozwiązane, a cena rudy żelaza spadła, co doprowadziło Edisona do porzucenia swojego drogocennego separatora.

Wszelkiego rodzaju problemy pojawiają się, gdy robisz coś, czego nigdy wcześniej nie robiono — na przykład prowadzenie usług elektrycznych w firmach i rezydencjach. Potrzebujesz sposobu, aby zmierzyć, ile konsumują klienci, aby wiedzieć, za co im zapłacić.

Edison rozwiązał ten problem patentując Webermeter w 1881 roku. Webermeter zawierał dwa lub cztery ogniwa elektrolityczne z cynkiem na obu elektrodach i roztworem siarczanu cynku. Cynk był przenoszony z jednej elektrody na drugą z ustaloną szybkością w miarę zużywania energii elektrycznej . Czytnik miernika usuwał ogniwa elektrolityczne przy każdym odczycie do ważenia, zastępując je nowymi.

Kolejny wynalazek Edisona powstał w wyniku prac laboratoryjnych ze szklanymi lampami próżniowymi podczas opracowywania żarówki żarowej . Należy dodać, że rozwój nie jest wyłącznie dziełem Edisona. Wielu innych było zaangażowanych w badania i prace nad produkcją żarówek – ale Edison otrzymał bardzo poszukiwane patenty.

Ale wracając do naszej historii. W 1881 r. Edison złożył wniosek o patent na metodę konserwowania owoców, warzyw lub innych substancji organicznych w szklanym naczyniu. Naczynie zostało napełnione przedmiotami do konserwacji, a następnie całe powietrze zostało z niego wyssane pompą powietrzną. Rurka naczynia została uszczelniona innym kawałkiem szkła.

Inny wynalazek związany z żywnością , papier woskowany, jest często przypisywany Edisonowi, ale został wynaleziony we Francji w 1851 roku, kiedy Edison był jeszcze dzieckiem. Edison użył papieru woskowanego w swoich nagraniach dźwiękowych, co mogło być źródłem tej historii.

Edison wierzył , że samochody będą zasilane energią elektryczną iw 1899 roku zaczął opracowywać baterię alkaliczną , która będzie je zasilać. Był na punkcie czegoś: w 1900 roku około 28 procent z ponad 4000 samochodów wyprodukowanych w Ameryce było zasilanych energią elektryczną [źródło: PBS ]. Jego celem było stworzenie akumulatora, który działałby przez 100 mil (161 kilometrów) bez ładowania. Edison zrezygnował z projektu po około 10 latach, ponieważ gotowa obfitość benzyny sprawiła, że ​​samochód elektryczny stał się kwestią sporną.

Ale praca Edisona nie poszła na marne – akumulatory stały się jego najbardziej dochodowym wynalazkiem i były używane w górniczych reflektorach, sygnalizacjach kolejowych i bojach morskich. Jego przyjaciel Henry Ford również używał akumulatorów Edisona w swoich modelach T.

Niezadowolony z poprawy życia przeciętnego Amerykanina dzięki elektrycznym lampom, filmom i gramofonom, Czarnoksiężnik z Menlo Park postanowił na początku XX wieku zlikwidować miejskie slumsy i umieścić rodzinę każdego pracującego człowieka w solidnych, ognioodpornych domach, które mogłyby być budowane tanio na masową skalę. A z czego miałyby powstać te domy? Dlaczego beton oczywiście z użyciem materiałów firmy Edison Portland Cement. Edison, wspominając swoje wychowanie w klasie robotniczej, powiedział, że nie osiągnie żadnego zysku, jeśli przedsięwzięcie się powiedzie.

Plan Edisona polegał na wylaniu betonu do dużych drewnianych form wielkości i kształtu domu, pozostawieniu do utwardzenia, usunięciu szkieletu i – voila! Betonowy dom z ozdobną listwą, rurami kanalizacyjnymi, a nawet wanną, wytłoczoną wprost. Edison powiedział, że te mieszkania będą sprzedawane za około 1200 dolarów, około jednej trzeciej ceny regularnie budowanego domu w tym czasie.

Ale chociaż Edison Portland Cement był używany w wielu konstrukcjach w Nowym Jorku podczas boomu budowlanego na początku XX wieku, betonowe domy nigdy się nie przyjęły. Formy i sprzęt potrzebny do budowy domów wymagały ogromnej inwestycji finansowej, której było w stanie dokonać niewielu budowniczych. Wizerunek był kolejnym problemem – niewiele rodzin chciało społecznego piętna przeprowadzki do domu, który był reklamowany jako wyciągający ludzi ze slumsów. Jeszcze jeden czynnik: niektórzy ludzie uważali, że domy są brzydkie. Podczas gdy firma zbudowała kilka betonowych domów wokół New Jersey – niektóre nadal stoją do dziś – wizja betonowych dzielnic Edisona nigdy się nie przyjęła [źródło: Onion ].

A czego oczekiwał od ciebie Edison, abyś umeblował swój betonowy dom? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, dlaczego wynalazca nie byłby dobrym projektantem wnętrz.

Dlaczego młoda para miałaby zadłużać się na zakup mebli, które przetrwają tylko kilkadziesiąt lat? Edison zaproponował, że za połowę pieniędzy mogliby otrzymać dom pełen betonowych mebli, które przetrwają wieczność. Wykonane z pianki impregnowanej powietrzem, aby utrzymać wagę tylko półtora raza większą niż drewniane meble, linia betonowych mebli Edisona była piaskowana i wygładzana do lustrzanego wykończenia lub bejcowana, aby wyglądała jak słoje drewna. Twierdził, że mógłby umeblować cały dom za mniej niż 200 dolarów.

In 1911, Edison's company molded a piano, bathtub and cabinets that could house Edison's phonographs. They shipped the phonograph cabinets around the country as a publicity stunt, and Edison affixed stickers on the packaging, asking the shippers to please handle them roughly. The cabinets were to be unveiled in New York City at the annual cement industry show, but Edison didn't show up, and the cabinets weren't heard of again. Suspicions are that the cabinets didn't survive the trip.

Kiedy Edison opatentował swój fonograf, zaczął wymyślać sposoby jego wykorzystania. Jednym z pomysłów, po raz pierwszy wspomnianym w notatce laboratoryjnej w 1877 r., ale opatentowanym dopiero w 1890 r., było zminiaturyzowanie fonografu i umieszczenie go w lalce lub innej zabawce, nadając dawniej nieartykułowanej zabawce własny głos. Gramofon został zamknięty w blaszanej obudowie, która tworzyła klatkę piersiową lalki, a następnie doczepiono gotowe ręce i nogi oraz głowę z biskwitu wyprodukowaną w Niemczech. Gadające wózki sprzedawane za około 10 dolarów. Małe dziewczynki siedziały w fabrycznych straganach i nagrywały piosenki i rymowanki, które były wypisane na woskowych cylindrach, aby odtwarzały je fonografy.

Unfortunately, the idea of a talking toy was far ahead of the technology needed to execute it. Sound recording was in its infancy, and the cracklings and hissing on early records were more disturbing when they were supposed to be the voices of sweet-faced dolls.

"The voices of the little monsters are exceeding unpleasant to hear," one customer complained. Most dolls did not play at all, or the voice was too faint to be heard. The doll's fragile form did not protect the delicate mechanism from shaking and jolts, and its purpose as a child's toy almost guaranteed the phonograph for dolls would not get the delicate care it required.

Wychodząc nieco dalej z pomysłem telefonu i telegrafu, Edison ogłosił w październiku 1920 roku, że pracuje nad maszyną otwierającą linie komunikacji ze światem duchowym. W następstwie I wojny światowej spirytualizm przeżywał odrodzenie i wielu ludzi miało nadzieję, że nauka może zapewnić dostęp do dusz niedawno zmarłych. Wynalazca, sam agnostyk , który przyznał, że nie ma pojęcia, czy świat duchowy w ogóle istnieje, opowiadał o swoich poszukiwaniach w kilku czasopismach i wyjaśnił The New York Times, że jego maszyna będzie mierzyć to, co opisał jako jednostki życia, które rozchodzą się po wszechświecie po śmierci.

Edison korespondował z brytyjskim wynalazcą Sir Williamem Crookesem, który twierdził, że robił zdjęcia na „duchowych fotografiach”. Te zdjęcia rzekomo zachęciły Edisona, ale nigdy nie przedstawił on żadnej maszyny, o której mówił, że może komunikować się ze zmarłymi, a po jego śmierci w 1931 r. nie znaleziono żadnej maszyny. Wiele osób uważa, że ​​żartował sobie z reporterów, z którymi rozmawiał o swoim „duchowym telefonie”.

Niektórzy twierdzili, że na seansie w 1941 r. duch Edisona powiedział uczestnikom, że trzej jego asystenci posiadali plany. Maszyna była podobno wtedy zbudowana, ale nie działała. Później, na kolejnym seansie, Edison podobno zasugerował pewne ulepszenia. Wynalazca J. Gilbert Wright był obecny i pracował nad maszyną aż do swojej śmierci w 1959 roku, ale, o ile wiemy, nigdy nie używał jej do kontaktu z duchami.

Powiązane artykuły