W erze Jima Crowa zlinczowano ponad 3400 Czarnych , a 16-letni James Cameron powinien być jednym z nich. Ale podczas jego spektaklu linczującego w 1930 roku, w którym brało udział dwóch jego przyjaciół, Cameron cudem przeżył. Pozostałe dwa nie.
To przerażające doświadczenie zostało uwiecznione na zdjęciu przedstawiającym jego dwóch przyjaciół zwisających z rozległego linczu, otoczonych przez tysiące rozradowanych białych ludzi. I to zdjęcie w końcu stało się jednym z najbardziej rozpoznawalnych ujęć linczowych na świecie, inspirując pedagoga do napisania nawiedzonego wiersza , który stał się piosenką „Strange Fruit”, rozsławioną przez Billie Holiday.
Mając tak tragiczną przeszłość, Cameron mógł łatwo stać się rozgoryczonym człowiekiem. Zamiast tego jego prawie lincz skłonił go do zostania przez całe życie naukowcem i aktywistą zajmującym się prawami obywatelskimi . Jego największym osiągnięciem było założenie w 1988 roku Amerykańskiego Muzeum Czarnego Holokaustu (ABHM) w swoim rodzinnym mieście Milwaukee w stanie Wisconsin, po wizycie w izraelskim Yad Vashem: The World Holocaust Remembrance Center .
Zamknięcie w 2008 r. i ponowne otwarcie w 2022 r.
W 2008 roku, po 20 latach, ukochane muzeum Camerona zostało zmuszone do zamknięcia, ofiarą recesji i jego śmierci dwa lata wcześniej. Ale zwolennicy nie pozwolili umrzeć marzeniu Camerona. W 2012 roku powstało wirtualne muzeum jako tymczasowe zastępstwo. A w lutym 2022 r. nowy obiekt fizyczny po raz kolejny zaczął witać gości.
„To bardzo, bardzo, bardzo rzadkie, że muzeum koloru, które się zamyka, zostaje ponownie otwarte”, mówi dr Robert „Bert” Davis, prezes i dyrektor generalny muzeum. „Kiedy się zamykają, są zamykane”. Ale w dużej mierze dzięki anonimowej darowiźnie w wysokości 10 milionów dolarów ABHM powraca.
Nowe muzeum, odrodzone na śladzie oryginalnego obiektu, dzieli się nieskażoną historią doświadczeń Czarnych w Ameryce, od czasów sprzed niewolnictwa do współczesności. Wszechstronne zanurzenie się w tej części historii Stanów Zjednoczonych sprawia, że jest ona wyjątkowa wśród muzeów skupionych na czarnoskórych, które zwykle są bardziej skupione, mówi Chauntel McKenzie, dyrektor operacyjny ABHM.
„Próbujemy pokazać całą podróż Czarnych w Ameryce i jak to jest również historia Ameryki” – mówi. „To nie jest muzeum niewolnictwa”.
Rzeczywiście, jej misją jest nie tylko edukowanie ludzi o szkodliwym dziedzictwie niewolnictwa, ale także promowanie pojednania rasowego i uzdrowienia.
„Wszyscy są mile widziani w tej przestrzeni, aby omawiać te bardzo złożone kwestie” – mówi Brad Pruitt, konsultant wykonawczy ABHM.
Obejmuje to użycie terminu „holokaust” w nazwie muzeum, co od czasu do czasu unosi brwi i wywołuje wezwania do zmiany nazwy.
Według strony internetowej muzeum słowo „holocaust” pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „całopalenie” i po raz pierwszy zostało użyte do opisania masakr Ormian w latach 90. XIX wieku. Został użyty ponownie w latach 40. XX wieku, aby opisać masową eksterminację europejskich społeczności żydowskich przez nazistów. Z biegiem czasu „holokaust” stał się dla wielu słowem oznaczającym serię barbarzyńców organizowanych przez jedną grupę społeczną przeciwko drugiej. Z takim zrozumieniem Czarny Holokaust rozpoczął się w XVII wieku, kiedy osady wczesnej Wirginii uchwaliły prawo czyniące Czarnych – i tylko Czarnych – niewolnikami na całe życie.
Podczas wizyty Camerona w Yad Vashem dostrzegł wiele podobieństw między doświadczeniami żydowskimi i czarnymi. A kiedy wrócił do domu, poczuł potrzebę stworzenia muzeum o tej konkretnej nazwie.
Galerie
Starannie zaprojektowane i nadzorowane muzeum po mistrzowsku pakuje ponad 400 lat historii na mniej niż 4000 stóp kwadratowych (371 metrów kwadratowych), destylując bogactwo informacji w zwięzłe narracje, które są łatwe do zrozumienia i przyswojenia.
Doświadczenie zwiedzających zaczyna się w galerii sprzed niewoli, która prezentuje wysoko rozwinięte i cywilizowane społeczności afrykańskie, które istniały przed niewolnictwem — społeczności bardzo podobne do tych, w których mieszkali ich przyszli zdobywcy. Oś czasu zestawia główne wydarzenia w historii Afryki z tymi, które miały miejsce w innych częściach świata.
Decyzja o włączeniu do muzeum dni poprzedzających niewolę została podjęta przez Camerona. Historia Afryki jest zazwyczaj oddzielona od reszty historii świata, mówi Pruitt, tak jakby Afryka istniała w równoległym wszechświecie. Ale jej cywilizacje wniosły wiele często pomijanych wkładów w świat w tak różnych dziedzinach, jak matematyka, architektura i rolnictwo. W rzeczywistości transatlantycki handel niewolnikami został strategicznie skonfigurowany, aby zniewolić zarówno wysoko wykwalifikowanych ludzi, jak i zwykłych robotników w dążeniu do budowania nowych społeczeństw.
„Zazwyczaj myślimy o przywiezionych ludziach jako o ludziach, którzy właśnie zbierali bawełnę” – mówi Davis. „Ale handlarze niewolnikami udali się do niektórych części zachodniego wybrzeża Afryki i specjalnie wybrali pewne grupy do sprowadzenia do niewoli, ponieważ mieli umiejętności w zakresie obróbki metali, rolnictwa, rzemiosła i nie tylko”. Pruitt porównuje tę strategię do współczesnego odpowiednika porwania koderów lub inżynierów konstrukcyjnych.
Stamtąd historia czarnego holokaustu rozwija się przez sześć kolejnych galerii przedstawiających główne epoki w jego historii: przejście środkowe, trzy wieki zniewolenia, rekonstrukcję, Jim Crow, ruch praw obywatelskich i teraźniejszość. Wiele informacji jest zadziwiających i przerażających:
- Ponad 12,5 miliona Afrykanów zostało zabranych ze swoich domów i rozprowadzonych na całym świecie w transatlantyckim handlu niewolnikami.
- Jedna trzecia tych osób zginęła między ich schwytaniem a krótko po przybyciu do nowych domów.
- Nierzadko zdarzało się, że zniewoleni ludzie byli brutalnie biczowani, torturowani, ćwiartowani lub paleni.
- Lincze, takie jak Cameron, były często wydarzeniami świątecznymi, podczas których widzowie przynosili lunche w formie pikniku, robili zdjęcia, a nawet zabierali części ciała lub ubrania ofiar jako pamiątki.
Ponieważ zawartość muzeum jest tak potężna, dwie sale do odbicia zapewniają przestrzeń, w której ludzie mogą zrobić sobie przerwę na podsumowanie. Jedno półprywatne miejsce znajduje się za wystawą Przejście środkowe, a drugie w pełni zamknięte miejsce znajduje się w pobliżu wyjścia. Tutaj zwiedzający mogą stworzyć film opowiadający o wpływie ich doświadczenia, który następnie mogą wysłać do siebie pocztą elektroniczną i/lub podzielić się nim z muzeum.
Ale intencją muzeum nie jest przytłoczenie zwiedzających ani pozostawienie ich w poczuciu beznadziejności, mówi Davis. ABHM opowiada także podnoszące na duchu historie o oporze i odkupieniu Czarnych oraz inspirujące osiągnięcia Czarnych, takie jak prezydentura Baracka Obamy i dominacja Oprah Winfrey w przemyśle rozrywkowym.
„Zguba i mrok naszej historii nie powinny być kulminacją twojego doświadczenia” – mówi Davis. „Jest też wiele uroczystości, ale jest też wiele prawd”.
Cameron wierzył, że trzeba stawić czoła prawdom, jeśli chcemy uzdrowić jako naród.
„Częścią wizji dr Camerona było ponowne zbadanie tej historii, więc wszyscy zaczynamy od lepszego zrozumienia, czym ona jest” – mówi Pruitt. „Ponieważ lepiej rozumiemy naszą wspólną historię, możemy przeformułować i lepiej zrozumieć naszą teraźniejszość oraz ruszyć w przyszłość, która będzie bardziej inkluzywna i uzdrawiająca”.
Chociaż ABHM właśnie zostało ponownie otwarte, plany są już gotowe na rozbudowę o powierzchni 30 000 stóp kwadratowych (2787 metrów kwadratowych) po drugiej stronie ulicy w budynku, który był częścią anonimowej darowizny w wysokości 10 milionów dolarów. Przestrzeń poświęcona będzie głównie programom edukacyjnym.
ABHM jest dość imponującą spuścizną dla kogoś, kto miał zostać zlinczowany. A w ogóle jak Cameron zdołał uciec? Jego syn, Virgil Cameron, mówi, że jego ojciec opowiedział tę historię w ten sposób: Po dotkliwym pobiciu, a następnie przeciągnięciu z miejscowego więzienia do linczującego drzewa, motłoch założył mu pętlę na szyję. Nagle Cameron usłyszał głos mówiący: „Pozwól temu chłopcu odejść, bo jest niewinny”. Tłum natychmiast zamilkł i uwolnił go, po czym Cameron wczołgał się z powrotem do więzienia, niezdolny do chodzenia z powodu odniesionych obrażeń.
„Wielu świadków powiedziało później:„ Cóż, nic nie słyszeliśmy ”- mówi Virgil Cameron. – Ale w takim razie jak on przeżył? Cokolwiek to było, jestem wdzięczny.
Teraz to imponujące
Wirtualny odpowiednik muzeum, ABHM Online , oferuje ponad 3400 stron treści, których kuratorami są uczeni z całego świata. Od debiutu w 2012 roku miliony ludzi z ponad 200 krajów uzyskały dostęp do strony. Plany na przyszłość obejmują sklep z pamiątkami, galerię sztuk pięknych i zasoby edukacyjne.
