Chodzi o to, że… po prostu nie jestem taka jak inne dziewczyny

Nie ubieram się w ładne ciuchy ani nie maluję się, kłócę się w salach debat i je wygrywam! Tak robią niegrzeczne kobiety, prawda?

Jeśli jesteś dziewczyną, możesz być tylko złym bohaterem lub uroczą księżniczką.

Dorastając na wsi, z dala od miasta, w wysoce jednorodnym społeczeństwie, żyjemy według dość sztywnych zasad. Codzienne życie to tylko sprawdzanie listy nakazów i zakazów. Być idealnym! Pasować! Nie popełniaj żadnych błędów! A bycie kobietą jest trudne. Definiuje nas przede wszystkim jedna cecha — producent dziecięcy, którego miejscem pracy jest kuchnia. Ale moja mama na szczęście jest bardziej postępowa.

Ale oczywiście, jakkolwiek postępowa może być moja mama, pewnego dnia, kiedy powiedziałem jej, że nie lubię gotować, zamiast powiedzieć mi, jak fajne może być gotowanie, powiedziała mi: „Jako kobieta, naszą rolą jest gotowanie i służyć rodzinie”.

To samo, kiedy powiedziałem jej, że nie sądzę, żebym chciał mieć później dzieci. Tak, nie chcę mieć dzieci, wyciągać całego ludzkiego ciała z pochwy i wychowywać je do końca życia. Co za odpowiedzialność! Poza tym nie chcę, żeby ktoś cierpiał pod moją opieką. Ale zamiast powiedzieć mi, jak satysfakcjonujące może być życie z dziećmi, powiedziała mi: „ Naszym obowiązkiem jako kobiety jest rodzenie i kontynuowanie naszej linii”.

Rola i obowiązek nie brzmi sprawiedliwie.

Tak więc, ponieważ nigdy nie miałem okazji podróżować do innych miejsc, mój czas w szkole podstawowej i gimnazjum był prawie taki sam. Nie będę przedstawiał tego tak, jakbym żył w XX wieku, kiedy kobiety nie mogły nawet głosować. Szczerze mówiąc, w dzisiejszych czasach (przynajmniej tam, gdzie mieszkam) nikomu nie odmawia się prawa do głosowania ani chodzenia do szkoły, a mimo to moi rodzice powtarzali mi, że bycie matką jest najważniejsze dla kobiety.

Ale wtedy nie myślałam o takich feministycznych kwestiach, nie byłam ich bardzo świadoma. Widzisz, mieszkając w domu, w którym nigdy nie brakowało jedzenia trzy razy dziennie i samochodu, który wszędzie mnie wiózł, nigdy nie widziałem „dyskryminacji ” , o której mówili ci wojownicy sprawiedliwości społecznej. Zamiast tego miałem bardzo uroczą historię o miłości.

Gimnazjum polegało na podkochiwaniu się w popularnym uczniu ostatniego roku, pytaniu jego przyjaciół o jego numer, chodzeniu przed klasą tylko po to, żeby go zobaczyć, czuciu, jak serce bije mi z piersi, kiedy poprosił mnie, żebym była jego dziewczyną, trzymając go za ręce po raz pierwszy i czując motyle w brzuchu. I byłam też wredną dziewczyną z moją małą kliką, która wszczynała bójki z innymi.

Dla nastolatka, który żył opowiadaniem na Wattpadzie , było to lekkomyślne i denerwujące… i cudowne. Chociaż nie tak urocza, jak zajęło mi miesiące, aby zwrócić na siebie uwagę mojej sympatii. Pamiętam, że miałem numery mojej sympatii na ręce, ale nie mogę nic na to poradzić, ale po prostu czekam, aż wykona ruch. W tamtym czasie wiedziałam, że jako dziewczyna szkoda, jeśli to my wysyłamy „cześć, co robisz?” najpierw wyślij wiadomość do naszej sympatii. Mój Boże, potrzeba 7 nocy głębokiej medytacji, aby w końcu zdobyć się na odwagę, by nacisnąć przycisk wyślij . „A co, jeśli uzna, że ​​jestem zbyt agresywna?” Zapytałam koleżankę dobrze wiedząc, że nie jest to obraz, który chciałabym mieć jako dziewczyna.

Do tej pory wciąż nie rozumiem, dlaczego wydawało mi się, że bycie „nieśmiałym i mało asertywnym” było domyślną cechą dziewcząt, jakby było to naturalne prawo lub reguła ustanowiona przez Boga lub coś w tym rodzaju. Wszyscy znamy te zasady, a ja wierzyłem w nie do tego stopnia, że ​​postępowałem zgodnie z nimi nieświadomie z powodu lat INDOKTRYNACJI… och, przepraszam, indoktrynacja brzmi trochę ostro, mam na myśli lata i lata kontaktu z romantycznymi historiami, powieściami, i seriale telewizyjne, które opowiadają tę samą narrację.

To znaczy, to zawsze facet oświadcza się dziewczynie. Lata i lata oglądania historii miłosnej głupiej, słodkiej księżniczki i zimnego, czarującego i bohaterskiego księcia sprawiły, że pomyślałem, że natura po prostu tak działa.

Ale szkoła średnia jest na innym poziomie. Nie miałem żadnego związku, co jest smutne.

Ale tak czy inaczej, szkoła średnia polegała na uczeniu się czegoś innego. Dostałam się do tego klubu dyskusyjnego i jakoś magicznie przemieniłam się ze wrednej dziewczyny w ambitną licealistkę, która nie miała czasu na żadne z tych wrednych dziewczyn. Praktycznie codziennie spędzałem czas w sali do ćwiczeń debat.

A potem dowiedziałam się nowej rzeczy… z Facebooka… że bycie dziewczyną kariery jest o wiele fajniejsze niż cokolwiek innego, nawet niż związek. Teraz, gdy Wattpad zniknął z pola widzenia, pojawiły się NY Times, BBC i wiele innych biuletynów . Debata jest trudna, tylko dla tych, którzy czytają ciężkie rzeczy zamiast powieści, dla tych, którzy wolą ćwiczyć swoje umiejętności obalania, zamiast iść na randce. Jeśli czytasz moją autobiografię, moje liceum to długa lista turniejów debat.

I tak miałem zmianę w moim kierunku. Nie było już tam kochanej damy, byłam dziką bestią, która chciała pokonać potwora debaty. Byłam twarda i zorientowana na karierę, dążąca do wielu osiągnięć, iz pewnością byłam o wiele fajniejsza niż zwykła dziewczyna, która ładnie się ubiera i trzyma za rękę ze swoim chłopakiem.

To znaczy, spójrz na Hermionę z Harry'ego Pottera , Annalise Keating z How to Get Away with Murder s i Christinę z programów telewizyjnych Grey's Anatomy . Chcesz kilka przykładów z życia wziętych? A co z Malalą Yousafzai, AOC, Rihaną i Emmą Watson? Wszystkie błyszczą z powodu swojej kariery, a nie dlatego, że mają chłopaków lub dlatego, że wyglądają ładnie.

To samo dotyczy tego, jak są pisane postacie księżniczek Disneya, księżniczki takie jak Merida, Moana i Mulan, odrzucają zasady, mają pracę do wykonania, walczą i nie obchodzi ich, czy muszą stylizować włosy, czy nosić szminka lub sukienka w 9-calowym gorsecie. Co najważniejsze, nie potrzebują mężczyzn, aby je ocalić lub podnieść ich imię. Przyznaj, lubimy je bardziej niż Kopciuszek, Aurora czy Belle.

Więc tak, szukanie miłości, zachowywanie się jak dama i wyglądanie ładnie są kiepskie. Chcę być twardą kobietą, która niszczy wszystko na swojej drodze. Kobieta, która potrafi przemawiać w sali konferencyjnej, a nie kobieta, która zostaje w domu i ulega mężowi. Nie potrzebuję miłości, nie potrzebuję chłopaków, nie potrzebuję kupować ładnych ubrań, przebierać się ani malować. Chodzę sam do kawiarni, kłócę się w salach dyskusyjnych i je wygrywam! Tak robią niegrzeczne kobiety, prawda?

Niekoniecznie…

Czekaj, co?

Na pierwszym roku studiów poznałem więcej ludzi, którzy są popularnymi dyskutantami w Indonezji. Rozmowa i spędzanie czasu z nimi było jak spełnienie marzeń, jakbym w końcu wszedł do kręgu zwycięzców. Świat ludzi, którym nie zależy na niczym więcej niż samorozwoju, nie dbają o wygląd, nie obchodzą ich romantyczne bzdety. Są silni i twardzi, nie potrzebują pomocy ani ciepłych uścisków.

Ale czekaj, oni też chodzą na randki?

Rzeczywiście są ładne, ale naprawdę wkładają wysiłek w swój wygląd?

Płaczą, kiedy jest im smutno? I też pobiegli w objęcia swojego chłopaka jak jakaś bezbronna księżniczka?

Wszystkie te informacje były sprzeczne w moim mózgu. Nie powinni tego robić, bo to nie czyni ich innymi niż ludzie, których widywałem mniej ode mnie. Powinny zachowywać się zdystansowane, zimne i oddane swojej pracy, jak Sherlock Holmes, a nie urocze, opiekuńcze i potrzebujące, jak doktor Watson.

Oglądanie innych o innych cechach i historiach, które okazują się ani lepsze, ani gorsze ode mnie, jest irytujące . Czułam się, jakbym była z siebie dumna bez powodu. Zacząłem się zastanawiać, czy wszystkie poty i łzy, które wylałem podczas walki w salach obrad, były w ogóle tego warte.

Ale pewnego dnia siedziałem w swoim mieszkaniu w Filadelfii, czytając moje zadanie klasowe, artykuł zatytułowany „ Nienawidzę silnej kobiecej postaci ” autorstwa Sophii McDougall, który mówi o problemie, z powodu którego miałem dylemat. Powiedziała: „ Silna kobieca postać ma coś do udowodnienia. Jest w defensywie, zanim jeszcze zacznie. ”

Silna kobieta musi udowodnić, że jest silna. Musi wypełnić listy kontrolne. Zawsze ma wybór, albo zostać kobietą kariery, albo matką pozostającą w domu. Albo twardziel, który walczy w heroicznym kostiumie, albo troskliwa, kobieca księżniczka, która jest miła i szuka miłości.

Ale który wybór jest lepszy?

Żaden z nich.

Tym bardziej, czy w ogóle musi wybierać?

NIE.

Lata zajęło mi powoli dostrzeżenie, że ludzie, którzy zamiast o kwestiach sprawiedliwości społecznej decydują się rozmawiać o modzie czy miłości, są dokładnie tacy sami, jak ci, którzy mówią o tych drugich. Spotykałam ludzi, którzy bardzo ładnie się ubierali i wyglądali bardzo pięknie, i rozmawiałam głównie o facetach, w których się podkochiwali, a mimo to wiedzieli o jedną lub dwie rzeczy więcej ode mnie. Widziałem kilka kobiet, które zachowują się w potrzebie i bezbronne, ale przodują w rzeczach, których nawet nie wiem, jak je przeliterować.

Więc czy jestem taki sam jak inni? Czy nie jestem lepszy od tych, którzy dokonują innych wyborów niż ja? Ale dlaczego mam być lepszy od nich? Dlaczego musimy być lepsi od innych? Szczerze mówiąc, moja ambicja wspinania się na górę sukcesu, która, jak sądziłem, wybawi mnie z klatki tradycyjnych ról i obowiązków, rozwinęła się w kolejną klatkę.

„Życie to nie zawody” to klasyczny cytat, z którym się zgadzam. Bo tak nie jest!

Christina jest niesamowita, ponieważ jest zła i powściągliwa, ale Meredith jest również niesamowita, ponieważ jest urocza i opiekuńcza. Och, czekaj, Christina ma chłopaka i zaczęła obniżać swoje ściany. Mulan jest bardzo heroiczna i wzmacniająca, ale zakochuje się też w kapitanie Li Shang.

Nie wygrasz trofeum od kogokolwiek, będąc tym, który sprawdził każdą listę stworzoną przez przypadkowego kolesia na TikTok. Tak, narracja, że ​​silne dziewczyny nie płaczą, nie potrzebują pomocy i nie zależy im na miłości, jest prawdopodobnie tworzona przez grupę ludzi, którzy w ogóle nie troszczyli się o dziewczyny. Latami próbowałem zdobyć to „trofeum”, ale im bardziej się starałem, tym bardziej stawałem się samotny i nic nie osiągnąłem, bo wszystkie te iluzoryczne narracje, które próbowałem zdobyć, istnieją tylko w mojej głowie. Jestem człowiekiem, powinienem być złożony i skomplikowany i nie można mnie zamknąć w oparciu o definicje i założenia.

W końcu poczułem się bardzo spokojnie, przyznając się do faktu, że nie ścigam się, tylko biegnę w maratonie… a może też nie? Rozmawiałam z moim chłopakiem i uświadomił mi, że maraton to tylko kolejny wyścig. Nie chcę, aby moje życie było maratonem, w którym istnieje określony, uniwersalny cel, do którego ja i wszyscy inni biegniemy. Chcę chodzić, chcę tańczyć, chcę spać, chcę wiedzieć więcej rzeczy, chcę spróbować rzeczy, których nie miałem jeszcze przywileju spróbować. Jestem kimś więcej niż tylko tym, kim myślisz, że jestem.

Ale nawet jeśli nie widzę konkurencji, wciąż mogę być dumny ze swoich osiągnięć, ponieważ bycie dumnym z tego, co mam w swoim życiorysie, to nie to samo, co myślenie, że inni ludzie są gorsi ode mnie za to, że mają coś innego lub mniej.

Kobieta to skomplikowana istota. Mogą zdecydować się na urodzenie dzieci, ale nadal chcą rozmawiać o wojnie i konfliktach z rówieśnikami. Mogą zdecydować się na pójście do pracy i napisanie jak największej liczby projektów badawczych, wciąż wracając do domu do swoich partnerów i śpiąc w ich ramionach.

Więc jeśli jesteś dziewczyną, możesz być złym bohaterem i / lub uroczą księżniczką.

Możesz być kimkolwiek , możesz wybrać, co chcesz, nawet jeśli oznacza to przyjęcie oferty z różnych talerzy. Ale oznacza to również, że nie możesz osądzać tych, którzy decydują się na umieszczenie różnych menu na swoim talerzu.

Różnice są piękne.