Co robi gubernator porucznik?

John Nance „Cactus Jack” Garner, który pełnił funkcję wiceprezesa za Franklina D. Roosevelta w latach 1933-1941, odwołał kiedyś urząd wiceprezydenta jako wart mniej niż dzban ciepłego moczu [źródło: Morrow ]. Można sobie tylko wyobrazić, jakie jeszcze bardziej niesmaczne porównanie wymyśliłby Cactus Jack na stanowisko, które znajduje się jeszcze niżej w politycznym łańcuchu pokarmowym - stanowisko gubernatora stanowego.

Gubernator porucznik to posada, która cieszy się tak niską reputacją, że pięć stanów – Arizona, Maine, New Hampshire, Oregon i Wyoming – nawet nie zadaje sobie trudu, aby go mieć [źródło: Hurst ]. W Minnesocie ustawodawca stanowy rozważał niedawno propozycję likwidacji pracy za 78 000 dolarów rocznie, uzasadniając to tym, że wicegubernator nie ma wystarczająco dużo pracy, aby uzasadnić pensję. „Jest jedna sekcja w konstytucji stanowej, która wspomina o tym stanowisku, mówiąc, że gubernator zastępca jest wybierany wraz z gubernatorem dla celów sukcesji” – zeznał podczas przesłuchania profesor Uniwersytetu Hamline, David Schultz. „Ale poza tym, co robią? Czekają, aż gubernator umrze, zachoruje lub wyjedzie na wakacje” [źródło: Sundquist ].

Ale może to nie do końca sprawiedliwe. Zastępowanie najwyższego kierownictwa stanu to ważna praca. 45 gubernatorów-poruczników zasiada w radach uniwersyteckich i głównych komisjach rządowych. Wielu z nich konstytucyjnie przewodniczy senatom stanowym, co pozwala im wywierać wpływ na ustawodawstwo i od czasu do czasu oddawać ważne głosy rozstrzygające remisy. Kiedy tego nie robią, pozują do zdjęć z uściskiem i uśmiechem na obiadach dla skautów i tym podobnych, aby zwiększyć rozpoznawalność ich nazwiska wśród wyborców, którzy mogą ostatecznie wynieść ich na najwyższe stanowisko. I spójrzmy prawdzie w oczy, na to zwykle liczą.

W tym artykule powiemy więcej o tym, co robią wicegubernatorzy i dlaczego politycy domagają się wyboru na to stanowisko. Ale najpierw przyjrzyjmy się, jak dostają się do biura.

1. Zostanie gubernatorem porucznikiem
2. Obowiązki gubernatora porucznika
3. Korzyści dla gubernatora porucznika

O ile nie zostaną wyznaczeni przez gubernatora, aby zastąpić zmarłego lub zrezygnowanego zastępcę dowódcy, gubernatorzy porucznik są zwykle wybierani na urząd przez wyborców. W niektórych stanach (Maryland jest jednym z przykładów) biegają na bilet z kandydatem na gubernatora ich partii politycznych [źródło: State of Maryland ]. W innych stanach (Kalifornia jest jednym z przykładów) są wymienione na karcie do głosowania oddzielnie [źródło: Stan Kalifornia ]. Kiedy są wymienione osobno, może to prowadzić do niezręcznej sytuacji, w której gubernator i wicegubernator reprezentują przeciwne strony, co, jak możesz sobie wyobrazić, nie czyni cudów ze względu na ich zdolność do współpracy.

Na przykład pod koniec lat 70. republikanin Mike Curb – producent muzyczny, który napisał reklamowy dżingiel „Spotykasz najmilszych ludzi na hondzie (Go Little Honda)” – został wybrany zastępcą liberalno-demokratycznego gubernatora. Jerry Brown [źródło: Mikecurb.com ]. Podczas gdy Brown był nieobecny w stanie przez długi czas podczas nieudanej kadencji prezydenckiej, Curb zajął jego miejsce i wykorzystał swoje uprawnienia do mianowania sędziów, co stworzyło polityczny bałagan dla Browna [źródło: York ].

Nie ma wielu wymagań dotyczących kariery dla gubernatorów-poruczników. Curb pracował w przemyśle rozrywkowym, podczas gdy były gubernator stanu Virginia Don Beyer sprzedawał samochody [źródło: Kumar ]. Mike Huckabee, który został wybrany na porucznika gubernatora Arkansas w 1993 roku i ostatecznie został gubernatorem, był ministrem baptystycznym [źródło: Orlando Sentinel ].

Wielu gubernatorów-poruczników ma doświadczenie na innych stanowiskach rządowych. Gubernator stanu Delaware Matt Denn był komisarzem ubezpieczeniowym swojego stanu [źródło: Stan Delaware ]. Osobliwe dziwactwo w konstytucji Pensylwanii pozwoliło Joe Scarnatiemu zostać gubernatorem porucznikiem i nadal zasiadać w senacie stanowym [źródło: State of Pennslvania ]. Sean Parnell, który został gubernatorem Alaski, kiedy Sarah Palin ustąpiła w 2009 roku, pracował jako ustawodawca i jako prawnik z sektora prywatnego [źródło: Stan Alaski ].

W następnej sekcji przyjrzymy się, co robią wicegubernatorzy po objęciu urzędu.

Czasami gubernatorzy porucznik nic nie robią. Na przykład na początku lat 90. były gubernator stanu Maryland Mickey Steinberg pokłócił się ze swoim szefem, gubernatorem Parrisem Glendeningiem, w sprawie przepisów podatkowych. Ponieważ konstytucja stanu Maryland pozwala gubernatorowi wybierać obowiązki zastępcy dowódcy, Glendening po prostu ignorował Steinberga przez następne trzy lata, nie dając mu żadnych przydziałów do przyjmowania drobnych ceremonialnych [źródło: Timberg ].

Inni gubernatorzy porucznicy podchodzą do pracy z luzem. W 2008 r. pracownicy gazety „Orlando Sentinel” uzyskali grafik gubernatora stanu Floryda Jeffa Kottkampa i odkryli, że w ciągu 22 miesięcy było 60 dni roboczych – co odpowiada dwóm miesiącom – w których Kotthamp w ogóle nie miał żadnych spotkań. W tym czasie stan wydał także 425 000 dolarów na loty lotnicze dla Kottkampa – z czego dwie trzecie stanowiły wycieczki do Fort Myers, gdzie był właścicielem domu wakacyjnego. (Kottkamp upierał się w gazecie, że jego szef, gubernator Charlie Criss, faktycznie dał mu „mnóstwo obowiązków” i że jego podróż była tego oznaką) [źródło: O'Matz]. Jeszcze inni decydują się na zabawę w pracy. W 1974 roku były gubernator stanu Delaware, Gene Bookhammer, rywalizował kiedyś z innym republikańskim politykiem Pete'em Du Pontem w konkursie, aby zobaczyć, kto szybciej ubiera kobiecego manekina. Bookhammer podobno zaginął [źródło: Cohen ].

Żarty na bok, gubernator porucznik oczywiście nie zawsze jest tylko zastępcą lub postacią ceremonialną. W 30 stanach – między innymi w Mississippi, Waszyngtonie, Karolinie Północnej i Teksasie – wicegubernator pełni również funkcję przewodniczącego senatu stanowego. Wiele z nich ma uprawnienia do ustalania zasad i kontrolowania kierunku obrad, decydowania, które komisje rozpatrują akty prawne, a nawet określają kolejność rozpatrywania projektów ustaw. Kilku ma nawet uprawnienia do wyboru senatorów, którzy zasiadają w różnych komisjach lub im przewodniczą.

Taki autorytet może pozwolić im po cichu sprawować znaczną władzę. Andre Bauer, zastępca gubernatora Karoliny Południowej, wykorzystał swoje uprawnienia jako przewodniczący senatu, by zablokować ponad 2 miliardy dolarów w proponowanych nowych podatkach. A wicegubernatorzy od czasu do czasu nawet oddawali głosy rozstrzygające kontrowersyjne przepisy. W 2005 roku, kiedy obecny gubernator Północnej Karoliny Beverly Perdue zajmował stanowisko numer dwa, oddała decydujący głos na utworzenie nowej loterii stanowej [źródło: NLGA ].

Różnice nie do pogodzenia

W latach czterdziestych, kiedy przyszły prezes Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, Earl Warren, był gubernatorem Kalifornii, podobno tak bardzo nie lubił swojego zastępcy dowódcy Goodwina Knighta, że ​​kiedy jeździł na wycieczki, zamykał przepisy w swoim biurku, aby Knight mógł t podpisać [źródło: Stołeczne Radio Publiczne ].

Kiedy burmistrz San Francisco, Gavin Newsom, kandydował o nominację Demokratów na gubernatora Kalifornii w 2009 roku, wyśmiał urząd porucznika gubernatora jako „stanowisko w dużej mierze ceremonialne”. Ale rok później, gdy wyścig na gubernatora okazał się zbyt konkurencyjny i kosztowny, nagle zmienił nastawienie i rzucił kapelusz na ring. Nieco nieprawdopodobne wyjaśnienie Newsoma było następujące: wcześniej nie doceniał wagi dodatkowych obowiązków gubernatora porucznika, takich jak kierowanie kalifornijską komisją rozwoju gospodarczego i pełnienie funkcji regenta Uniwersytetu Kalifornijskiego [źródło: Rothfeld ].

Politycy często przełykają swoją dumę i szukają stanowiska gubernatora porucznika z jednego prostego faktu: daje im to rozpoznawalność nazwiska, która pomoże im, jeśli w końcu kandydują na gubernatora. Badanie przeprowadzone przez National Lieutenant Governors Association wykazało, że w latach 1980-2006 56 gubernatorów-poruczników zostało gubernatorami swoich stanów, w porównaniu z 53 senatorami stanowymi, 28 członkami Kongresu USA, 24 prokuratorami generalnymi i 19 burmistrzami. Nad gubernatorami-porucznikami przewyższała liczebnie tylko 96 członków Izby Reprezentantów, którzy wspięli się na najwyższe stanowisko. Ponieważ jest wielu ustawodawców, ale tylko jeden porucznik gubernator w każdym stanie, okazuje się, że zastępca dowódcy ma mniej więcej jedną czwartą szansy, że w końcu dostanie posadę najwyższego faceta. Tymczasem członek lub przedstawiciel zgromadzenia stanowego ma tylko jeden strzał na 100 [źródło:NLGA ].

To powiedziawszy, wydaje się, że gubernatorzy porucznicy tylko posuwają się naprzód. Podczas gdy wielu gubernatorów-poruczników zostało gubernatorami, tylko jednemu – byłym gubernatorowi-porucznikowi stanu Connecticut Calvinowi Coolidge – udało się przejść całą drogę, by zostać prezydentem USA [źródło: Hurst ].

Powiązane artykuły