W Walentynki 2008 roku brytyjska szefowa kuchni i autorka Nigella Lawson wystąpiła w programie National Public Radio „All Things Thought”, aby porozmawiać o czekoladzie. Podczas wywiadu Lawson podał kilka powodów, dla których uważa, że czekolada jest tak ściśle spleciona z Walentynkami: „Daje [ludziom] uczucie, które ma być porównywalne z uczuciem, które pojawia się, gdy się zakochujesz” – powiedziała. „To jak zawroty głowy, uczucie podniecenia, uczucie przyciągania. Innymi słowy – być może nawet o tym nie wiedząc – dajemy ludziom narkotyk miłości” [źródło: Lawson ].
Lawson, chociaż nie ma żadnego formalnego przeszkolenia w neurologii czy biologii molekularnej, jest prawie martwy. Czekolada rzeczywiście zawiera kilka związków, które, jak wykazano, działają na mózg na niezliczone sposoby, a większość z nich wywołuje przyjemność. Od dawna wierzono również, że czekolada, która jest przetwarzana z kakaowca i rośnie w tak odległych rejonach świata, jak Malezja, Ghana i Gwatemala, obdarza zjadacza wzmożonych poczucia seksualności. Dzięki temu czekolada stałaby się afrodyzjakiem, pojęciem, które podobno kupił aztecki władca Montezuma . Mówi się, że wypił puchary pełne czekoladowego napoju zwanego xocolatl („gorzka woda”), aby zapewnić wytrzymałość na swoje seksualne podboje [źródło: Blythman ].
Istnieje również szeroko rozpowszechnione przekonanie, że czekolada może wywołać uczucie euforii podobne do haju biegacza. Nasze rozumienie związków wywołujących euforię, w połączeniu z nowoczesną koncepcją uzależnienia, doprowadziło nawet do przekonania, że można być uzależnionym od czekolady.
Czy to w ogóle jest możliwe? Czy można uzależnić się od czekolady? Zanim przejdziemy dalej, być może powinniśmy odpowiedzieć, czy czekolada może w ogóle naćpać swojego zjadacza.
