Czy dzieci są szczęśliwsze niż dorośli?

Z punktu widzenia osoby dorosłej, dzieci to zrobiły. Czym mają się stresować? Młodociane dzieci spędzają całe dnie bawiąc się i wygłupiając, wszystkie ich potrzeby są zaspokojone i nie muszą martwić się o pracę, obowiązki czy opiekę nad dziećmi. Całkiem słodka okazja, prawda? Kto by nie skakał z radości?

Ale z perspektywy dziecka zły dzień nadal jest złym dniem i czuje się tak samo źle, jak zły dzień dorosłego. Pomyśl przez chwilę o wszystkich swoich zmartwieniach. Czy są mniej realne lub stresujące tylko dlatego, że ktoś, kogo nie znasz, ma jeszcze większe problemy, o które nie musisz się martwić?

Prawdą jest jednak, że w różnych momentach naszego życia odczuwamy różne poziomy szczęścia. W Stanach Zjednoczonych z wiekiem stajemy się szczęśliwsi. Szczęście spada w okresie dojrzewania, a my jesteśmy średnio szczęśliwsi w wieku 25 lat niż w wieku 18 lat [źródło: United Press International ].

Mierzenie szczęścia zależy w dużej mierze od samooceny dorosłych, aw przypadku dzieci – zwłaszcza małych dzieci – ocena szczęścia ich dzieci również jest uwzględniona. To sprawia, że ​​niedokładna nauka staje się jeszcze bardziej niedokładna. Dzieci mogą mieć różne powody, by nie mówić otwarcie o tym, jak się czują, a ankiety mogą być przekrzywione w kierunku tego, jak się czuje w danym dniu – zwłaszcza jeśli jest to dzień sprawozdania. Rodzice również nie zawsze są na bieżąco z uczuciami swoich dzieci lub mogą mieć własne powody, by zawyżać poziom szczęścia swoich dzieci.

Badania wskazują, że sam akt wychowywania dzieci sprawia, że ​​jesteś mniej szczęśliwy niż twoi bezdzietni rówieśnicy, a rodzice stają się szczęśliwsi, gdy ich dzieci dorosną i wyjdą z domu, więc może być tak, że dzieci są szczęśliwsze, ponieważ ssały je prosto z rodziców. I nic dziwnego: wyciągnięcie dziecka ze żłobka z domu może kosztować około 240 000 dolarów, nie licząc nawet ceny wyższego wykształcenia [źródło: Newsweek ].

Przyjrzymy się kilku różnym czynnikom, które mogą mieć wpływ na poziom szczęścia dzieci i dorosłych, zaczynając od tematu bardziej związanego z młodzieżą: zabawy.

1. Znaczenie zabawy
2. Mniej stresu
3. Zdrowy styl życia

Jeśli chodzi o zabawę, dzieci mają przewagę nad dorosłymi. Podczas gdy większość dorosłych chciałaby dobrze się bawić, pragnienie to jest często łagodzone przez rywalizującą potrzebę robienia postępów w życiu lub załatwiania spraw. Ile razy zdarzyło Ci się pominąć wyjście towarzyskie, aby zmniejszyć obciążenie pracą? Jeśli spędzasz czas z dzieckiem wciągniętym w grę wideo z listą zadań wykonywanych przez rodziców, zbierających kurz w pobliżu, zdasz sobie sprawę, że ambiwalencja co do znaczenia zabawy jest w dużej mierze dylematem dorosłych.

Codzienne życie dorosłych i dzieci jest zupełnie inne. Podczas gdy dzień dorosłego jest w dużej mierze wypełniony zadaniami, obowiązkami i zdobywaniem zasobów, życie dziecka w uprzywilejowanym kraju opiera się na dobrej zabawie lub edukacji w zabawny lub interesujący sposób. Zabawa jest postrzegana jako niezbędny element dzieciństwa, ale jest postrzegana jako luksus dla dorosłych. I chociaż staramy się, aby nasze dzieci dobrze się bawiły, mogą być jeszcze szczęśliwsze, gdy mają mniej struktury lub wymuszoną stymulację.

Jednak nie wszystkie dzieci są takie same, a wiele dzieci jest obciążonych obowiązkami szkolnymi lub domowymi lub może być wycofanych i przygnębionych. Te dzieci rzadziej odczuwają ogólne poczucie szczęścia niż dzieci przepełnione miłością, zapałem i nadzieją, cechami charakteru związanymi ze szczęściem u dzieci [źródło: Park ].

Relacje społeczne odgrywają znaczącą rolę w poczuciu ogólnego szczęścia dziecka. Relacje rodzinne i rówieśnicze – zarówno pozytywne, jak i negatywne – wydają się mieć równy wpływ na dobro dziecka. Negatywne relacje z rówieśnikami – te naznaczone zastraszaniem lub wykluczeniem – wpłyną na poczucie szczęścia dziecka, ale także na pozytywne relacje rodzinne.

Znaleziono związek między dostępem do rozrywki i zajęć rozrywkowych a zdrowiem dzieci [źródło: Rogers ]. Dzieci, które mieszkają w obszarach z większą liczbą parków, występów publicznych i organizatorów zajęć rekreacyjnych, są zwykle zdrowsze i szczęśliwsze niż dzieci z nudnego miasteczka obok.

Dzieci mogą nie doświadczać tych samych stresorów, co dorośli, ale tak samo odczuwają stres. Chociaż dzieci nie mają kredytów hipotecznych i pracy, o które trzeba się martwić, mają wiele innych zmartwień, takich jak presja dopasowania się do rówieśników, odnoszenie sukcesów w szkole lub unikanie klasowych łobuzów.

Może się to wydawać problemami dziecięcymi, ale kiedy jesteś dziecięcy, te „problemy dziecięce” są pełnowymiarowymi stresorami. Według jednej ankiety wśród dzieci, dzieci są zestresowane przez następujące (w kolejności stresu):

[źródło: Zdrowie Dzieci ]

Połowę szczęścia dziecka determinuje jego naturalny temperament, tak jak u osoby dorosłej. Dziecko, które dobrze radzi sobie ze stresem, jest towarzyskie i ma poczucie osobistej tożsamości, może częściej odczuwać – lub mieć dostęp – poczucie szczęścia, ale to nie jest pełny obraz. Najbardziej optymistyczny dzieciak nie będzie szczęśliwy w nieszczęśliwych okolicznościach, takich jak niespokojne środowisko domowe, podobnie jak dorosły.

Podczas gdy dziecko ma stresory specyficzne dla wieku, takie jak szkoła lub łobuz, ilość stresu odczuwanego przez rodzica również sprowadza się do dziecka. Jeśli mama martwi się utratą pracy lub tata ma problemy ze zdrowiem, możesz się założyć, że te stresy są również wykrywane i doświadczane przez dziecko. Badania wskazują, że dziecko może być szczęśliwe, jeśli jego rodzice są szczęśliwi – nawet jeśli przynajmniej część szczęścia rodzica jest zapewniona przez żądanie czasu osobistego z dala od dziecka [źródło: Discovery Health ]. Dziecko, które otrzymuje doskonałe wychowanie, strukturę i opiekę ze strony zestresowanego rodzica, będzie pod takim samym wpływem stanu rodzica, jak i zapewnionego rodzicielstwa.

Co jeszcze wpływa na szczęście dziecka? Dzieci z dobrą koncentracją, które są w stanie skutecznie radzić sobie ze stresem – niektóre z tych samych cech, które prawdopodobnie czynią je szczęśliwymi dziećmi – częściej wyrosną na szczęśliwszych dorosłych [źródło: Kubzansky ]. Jeśli chodzi o dzieci w wieku od 9 do 12 lat, jedno badanie wykazało, że dzieci we wszystkich grupach demograficznych byłyby prawdopodobnie szczęśliwe, jeśli miały pozytywną osobowość, popularność wśród rówieśników, a także postrzegały siebie jako atrakcyjne fizycznie (nie ma tu niespodzianki) [źródło: Holder ].

Według innego badania duchowość odpowiada za ponad jedną czwartą wszystkich rozbieżności w poziomach szczęścia dzieci [źródło: Holder ]. Ale nie mówimy tu o modlitwie, medytacji i uczestnictwie w nabożeństwach – w badaniu uwzględniono jedynie poczucie sensu życia dziecka, a także jakość relacji osobistych.

Spójrzmy prawdzie w oczy: kiedy próbujesz nadążyć za poziomem aktywności dziecka, szybko zaczynasz wyglądać i zachowywać się w swoim zaawansowanym wieku. Większości dzieci nie brakuje energii – lub pomysłów na głośne i niebezpieczne wykorzystanie tej energii. Nie brakuje jednak zajęć siedzących i rozrywek walczących o uwagę dzieci, takich jak telewizja, Internet i gry wideo. Dzieci powinny codziennie ćwiczyć przynajmniej godzinę. Ćwiczenia pomagają dzieciom złagodzić stres, poprawić kondycję i lepiej spać w nocy, nie wspominając o pozytywnym wpływie na samoocenę.

Z wiekiem nasze priorytety się zmieniają. Wspaniale byłoby biegać godzinami po podwórku w kostiumie pirata, ale zanim osiągniesz okres dojrzewania, nie wydaje się to już dobrym pomysłem. W rzeczywistości całe pojęcie zabawy wyobrażeniowej wydaje się wychodzić przez okno wraz z okresem dojrzewania, a większość myśli dotyczy ratowania twarzy, robienia wrażenia na osobach płci przeciwnej i dominacji (lub przynajmniej pokojowego współistnienia z) rówieśnikami.

Możemy nadal uprawiać sport w gimnazjum i liceum (pomagając nam osiągnąć nasze podstawowe cele, jakimi są reputacja i romanse), ale większość z nas nie idzie na zawodowstwo, gdy kończymy szkołę średnią, a zorganizowana lekkoatletyka nie jest zwykle stałym elementem w życiu osoby dorosłej. życie. Podczas gdy dziecko ściga piłkę po boisku, młodzi dorośli spędzają większość czasu na karierze, ukochanej osobie, aktywnym życiu towarzyskim lub na studiach (a czasami na wszystkich powyższych).

Około jedna szósta dzieci i nastolatków ma nadwagę [źródło: Fundacja CDC ]. Chociaż istniały korelacje między nadwagą a poczuciem mniejszego szczęścia (być może w wyniku dokuczania, izolacji społecznej i wykluczenia sportowego), jedno z badań wykazało, że dzieci, które spożywały dużo fast foodów i napojów bezalkoholowych, miały wyższe ryzyko nadwagi. ale mniejsze ryzyko poczucia nieszczęścia [źródło: Chang ]. Jak to pasuje do szerszego obrazu dziecięcej otyłości, jeszcze nie wiadomo.

I chociaż zdrowie fizyczne i dobre samopoczucie są ważne dla szczęścia, problemy ze zdrowiem psychicznym i emocjonalnym mogą poważnie zaważyć na szczęściu dzieci, zwłaszcza jeśli nie są leczone. Szacuje się, że około 20 procent amerykańskich dzieci ma rozpoznawalne zaburzenie zdrowia psychicznego, które wymaga leczenia, od zaburzeń lękowych i depresji po schizofrenię i ADHD [źródło: Substance Abuse and Mental Health Services Administration ].

Chcesz więcej na drodze do szczęścia? Na następnej stronie znajdziesz więcej artykułów, które Ci się spodobają.

Powiązane artykuły