Czy kiedykolwiek celowo zawstydziłeś kogoś?
Odpowiedzi
Kiedyś opowiedziałem znajomej o incydencie, w którym moja 12-letnia córka pobrudziła sobie spodnie na karuzeli i jak musiałem ją przebrać za przyczepą kempingową. Stało się to w jej obecności, po tym jak zachowywała się jak rozkapryszona smarkula, dzieląc miejsce w wagonikach Dogem.
Strasznie tak. Za każdym razem, gdy młodsza siostra mojej matki „moja ciotka” miała okazję mnie upokorzyć, robiła to. Zastraszała mnie, gdy tylko wyszłam z łona. Gryzła mnie w palce, gdy byłam niemowlęciem, aż krwawiły. Pogorszyło się, gdy dorastałyśmy (ponieważ była o wiele bliższa mojemu wiekowi niż moja matka).
Jedno spotkanie:
Byłem nieśmiałym dzieckiem próbującym nawiązać przyjaźnie. Było to dość trudne, ponieważ za każdym razem, gdy przyciągnąłem przyjaciela, mój starszy brat znęcał się nade mną fizycznie na jego oczach, a moi przyjaciele uciekali do swoich domów. Ich rodzice zabraniali im kiedykolwiek ze mną przebywać.
Więc próbowałam zaprzyjaźnić się z sąsiadami z mojego osiedla, ponieważ znali moją rodzinę. Zaprzyjaźniłam się z trzema siostrami mieszkającymi kilka drzwi dalej. Spędzałyśmy ze sobą czas każdego dnia po szkole i bawiłyśmy się lalkami Barbie, słuchałyśmy Spice Girls, układałyśmy puzzle New Kids on the Block. Typowe dziewczęce rzeczy w latach 90., ale byłam szczęśliwa, że mam przyjaciół.
Pewnego dnia w biały dzień zapukałam do drzwi mojego przyjaciela, żeby zapytać, czy mogą wyjść i się pobawić. Nie wiedziałam, że moja „ciocia” skrada się za mną. Gdy tylko najstarsza siostra otworzyła drzwi, moja „ciocia ” ściągnęła mi spodnie! Nie tylko ściągnęła mi spodnie, ale także bieliznę, odsłaniając moje intymne części ciała wszystkim w kompleksie.
Nie wiem, czy poczułam się zawstydzona i upokorzona, bo moja „ciocia” ściągnęła mi spodnie na oczach przyjaciół i sąsiadów, czy to, że miałam na sobie majtki w stylu Powerpuff Girls, czy może to, że się obnażyłam i zamarłam na sekundę.
Podciągnęłam spodnie i płakałam w domu. Cały dzień siedziałam w swoim pokoju. W pokoju, który musiałam z nią dzielić, nawiasem mówiąc. Następnego dnia zobaczyłam moich przyjaciół w szkole, trzymali dystans. Nie rozumiałam, bo byłam dopiero w drugiej klasie. Zapukałam do ich drzwi po szkole, żeby zapytać, czy chcą się bawić, odpowiedziała najstarsza siostra i powiedziała, że nie, nie mogą grać, bo oglądają Przyjaciół . To była ich wymówka każdego dnia, aż moja rodzina została eksmitowana z naszego mieszkania. Przeprowadziliśmy się do motelu i straciłam z nimi kontakt.
20 lat później dostałam zaproszenie do znajomych od najstarszej siostry na Facebooku. Widziałam jej siostry po raz pierwszy, ale to nie to samo. Zupełnie obce osoby. Nawet nie czuję, że kiedykolwiek byłyśmy przyjaciółkami z dzieciństwa.
To było żenujące.