Czy psy mogą tracić węch?

Kiedy wyprowadzasz psa na spacer , wiesz, że zatrzymasz się przy każdym krzaku, hydrancie przeciwpożarowym, skrzynce pocztowej i każdym innym „oznaczonym” przedmiocie na trasie. A to dlatego, że psy mają bardzo wrażliwe wąchacze. Ich nosy nieustannie przetwarzają informacje pozostawione przez inne psy lub stworzenia z sąsiedztwa, które przeszły przez ich darń swoimi niesamowitymi nosami .

Naukowcy twierdzą, że węch psów jest od 10 000 do 100 000 razy ostrzejszy niż u ludzi. Psy zostały przeszkolone, aby węszyć bomby na lotniskach, brać udział w poszukiwaniach i ratownictwie, a nawet wykrywać niektóre choroby, takie jak cukrzyca i prawdopodobnie koronawirus . Ale tak jak wszystkie inne zmysły, w tym wzrok, słuch czy smak, ten zmysł węchu może zniknąć z wielu powodów. Jeśli tak się stanie, może to być dezorientujące dla psa i trudne do zdiagnozowania.

Anosmia u psów

Anosmia - utrata lub zmniejszona zdolność węchu - jest dość powszechnym objawem, którego ludzie doświadczają z powodu choroby lub urazu. Słyszeliśmy o tym ostatnio podczas pandemii COVID-19 . Kiedy to się dzieje, ludzie zwykle sami to zgłaszają. Niestety, psy nie mogą powiedzieć swoim ludziom, co się dzieje. Zamiast tego mogą skubać jedzenie lub zachowywać się dziwnie.

„Kiedy diagnozujemy lub dokumentujemy brak węchu u psa, robimy to w oparciu o zmiany we wzorcach zachowania lub rzeczy, które robili, a których już nie potrafili” - mówi dr Sarah Moore, weterynarz i profesor z College medycyny weterynaryjnej na Uniwersytecie Stanowym Ohio . Moore specjalizuje się również w neurologii weterynaryjnej i neurochirurgii. Mówi, że potrzeba bardzo bystrego właściciela, aby wykryć brak węchu u psów.

„To dość trudne, zwłaszcza jeśli to tylko jedna strona nosa” - mówi. „Jeśli nadal mogą wyczuć zapach innych, właścicielowi może być naprawdę trudno zdać sobie sprawę, że coś jest nie tak”.

Moore mówi, że właściciele zazwyczaj przywożą psy, gdy ma to wpływ na ich pracę - na przykład pies policyjny wykonujący zapachy lub psy na lotnisku węszące w poszukiwaniu narkotyków. Miała przypadek anosmii u psa, który węszył pluskwy.

„Pies chodził do domów ludzi i wąchał pluskwy, a właściciele zauważyli zmianę w sposobie, w jaki wykonywał swoją pracę” - mówi. „To często wywołuje wizytę u weterynarza i wtedy zwykle następuje całkowita utrata węchu, ponieważ te psy są tak dobre w kompensowaniu jakiejkolwiek utraty węchu”.

Ale co powoduje brak węchu? Czy jest to spowodowane wiekiem, chorobą, urazem?

„Lista problemów będzie obejmowała takie rzeczy, jak infekcje błony śluzowej nosa lub chemiczne środki drażniące, rzeczy, które mogą powodować zapalenie błony śluzowej nosa, niezależnie od tego, czy jest to zakaźne, czy inne” - mówi. „Ponadto problemy z mózgiem mogą w rzeczywistości powodować problemy z węchem”.

Związek między nosem psa a mózgiem jest zdumiewający. Jama nosowa psa (lub płat węchowy) znajduje się bezpośrednio za samym nosem. Jest wyłożona wszelkiego rodzaju maleńkimi komórkami nerwowymi, które łączą się bezpośrednio z mózgiem. Psy mają do 300 milionów receptorów węchowych (zwanych również zapachowymi lub zapachowymi) w zależności od rasy w porównaniu do około 6 milionów u ludzi.

„U psów płat węchowy jest masywny” - mówi Moore. „Gdyby spojrzeć na płat węchowy psa w porównaniu z człowiekiem, u psa jest on ogromny. To dlatego, że ich zmysł węchu jest tak wysoko rozwinięty. Problemy w tym obszarze mózgu mogą powodować zmieniony zapach. mózg, udary, urazy głowy, urazy mogą wpływać na zmysł węchu ”.

Czy można to leczyć?

Jednak gdy weterynarz wie, co powoduje brak węchu, zwykle można go leczyć. Infekcja zatok wywołana przez bakterie jest zwykle leczona antybiotykami. Jeśli problem jest związany z mózgiem, taki guz, operacja może być opcją lub mogą spróbować radioterapii .

Utrata węchu jest przejściowa, gdy jest spowodowana reakcją alergiczną na leki lub narażenie na chemikalia lub inne czynniki drażniące i zwykle ustępuje z czasem, chociaż może utrzymywać się pewna utrata węchu. Jednak infekcje wirusowe, które powodują utratę węchu, mogą stać się trwałe, w zależności od tego, który wirus je powoduje.

Moore mówi, że pytania o związek między starzeniem się a brakiem węchu u psów są sprawiedliwe, ponieważ istnieją pewne dowody na to, że stan ten jest powiązany ze starzeniem się u ludzi , chociaż nie widziała jeszcze badań łączących stan u psów.

W przypadku psów z infekcjami wirusowymi lub tych, których nie można w inny sposób wyleczyć, dobrą wiadomością jest to, że jeśli jest to tylko utrata węchu, psy zwykle radzą sobie całkiem nieźle ze swoim losem.

„Jednakże, jeśli mają pracę, która wymaga węchu, być może będą musieli zmienić swoją pracę” - mówi Moore.

W przypadku szczeniąt z guzami mózgu lub innymi problemami związanymi z mózgiem wynik jest bardziej skomplikowany i niestety mniej radosny.

„Problem z guzami mózgu polega na tym, że pogarszają się i mają tendencję do wzrostu i ostatecznie powodują inne problemy” - mówi Moore. „Jest pewna opieka paliatywna, którą możemy zapewnić, czasami możemy użyć sterydów, aby pomóc w zapaleniu wokół guza, i to może być pomocne przez pewien czas, ale nie jest to trwałe rozwiązanie. Z punktu widzenia jakości życia, jeśli tak. ponieważ mają wiele innych problemów, właściciele mogą być zmuszeni do rozważenia możliwości uśpienia psa ”.

Moore mówi, że jest to zdecydowanie najgorszy scenariusz i że u zdecydowanej większości psów anosmia jest stanem, który nie ogranicza jakości życia psa.

„Chociaż może to spowodować zmianę w zachowaniu psa”, mówi, „dobrą wiadomością jest to, że najczęstszą przyczyną utraty węchu u psów jest infekcja zatok, więc większość z nich będzie uleczalnymi problemami”.

Teraz to jest interesujące

Jednym z powodów, dla których psy pachną lepiej niż ludzie, jest to, że ich nosy są po prostu lepiej zbudowane do pracy. Oprócz większej liczby receptorów węchowych nosy psa są zbudowane tak, aby funkcjonować inaczej. Kiedy kły robią wdech, fałd tkanki wewnątrz nozdrza rozdziela przepływ powietrza na dwie ścieżki - jedną dla węchu, a drugą dla oddychania. Około 15 procent powietrza jest wysyłane do obszaru węchowego, gdy jest badane, rozpoznawane (lub nie) i sortowane, zanim zostanie wydychane.