Jak czytać mapę topograficzną

Feb 24 2009
Jeśli nie wiesz, co oznaczają wszystkie linie i symbole, próba czytania mapy topograficznej jest jak próba czytania w obcym języku. Nie jest to dobre uczucie, kiedy się zgubisz.
Mapy topograficzne pozwalają zobaczyć krajobraz 3D na powierzchni 2D. ©

Wszyscy znamy mapy . To te kawałki papieru, które wyciągamy z schowka — te chrupiące dokumenty, które rozkładają się tak szeroko, że nasz widok na drogę jest całkowicie zasłonięty. Sprawiają, że żałujemy, że nie mamy rozciągniętych na szerokość ramion i dwóch par oczu — jednego skupionego na drodze, a drugiego na wytyczonej ścieżce. Sprawiają, że żałujemy, że głos tej kobiety w systemie GPS nie zaprowadził nas w ślepą uliczkę.

Różne mapy służą różnym celom. Jeśli próbujesz przejechać z punktu A do punktu B i wolisz mapę niż instrukcje GPS, dobrym rozwiązaniem jest zwykła mapa drogowa. Ale jeśli zboczyłeś z drogi, być może podczas wędrówki z plecakiem, musisz zobaczyć ukształtowanie terenu i ukształtowanie terenu. A to oznacza, że ​​musisz umieć czytać mapę topograficzną.

Jaka jest różnica między mapą topograficzną a zwykłą mapą? Krótko mówiąc, mapy topograficzne pozwalają zobaczyć trójwymiarowy krajobraz na dwuwymiarowej powierzchni. Mapy te pokazują kontury terenu, wzniesienia, góry, doliny, zbiorniki wodne , roślinność i nie tylko. Te informacje o konturach i wysokościach odróżniają je od innych map.

US Geological Survey (USGS) stworzył swoją pierwszą mapę topograficzną w 1879 roku i nadal ją produkuje. Rozwój w fotografii lotniczej i satelitarnejobrazowanie sprawia, że ​​mapy te są znacznie dokładniejsze i wydajniejsze w produkcji niż w czasach, gdy były tworzone ręcznie. Kiedy USGS po raz pierwszy zaczął tworzyć mapy — co zrobiło w celu skatalogowania terenów publicznych — proces ten był czasochłonny i kosztowny. Pociąg stada mułów był jedynym sposobem na dotarcie do najbardziej niespokojnego Zachodu, a narzędzia kartograficzne były prymitywne w porównaniu z dzisiejszymi. Twórcy map znajdowali najlepszy punkt obserwacyjny danego obszaru — zwykle najwyższy — i wspinali się na niego za pomocą tablic kreślarskich i przyrządów celowniczych. Następnie rysowali swoje mapy z cechami, które mogliby zobaczyć i zmierzyć. Wymagało to zarówno umiejętności, jak i odwagi. Pojawienie się samolotów w latach 40. pomogło w rozwoju technik mapowania.