Jak działa opryszczka

O czym myślisz, gdy widzisz słowo „opryszczka”? Bolesne pęcherze w okolicy narządów płciowych, prawda? Zapewne wiesz, że nie ma lekarstwa i że można to uzyskać poprzez kontakt seksualny. Często jednak jest to zakres wiedzy przeciętnego człowieka na temat opryszczki.

Czy kiedykolwiek doznałeś bolesnego, mrożącego pęcherza na wardze? Jeśli masz opryszczkę, masz opryszczkę. Jeśli nie masz opryszczki , nadal nie jesteś w domu – jeśli zachorowałeś na ospę wietrzną, nosisz inny rodzaj opryszczki.

Herpes to w rzeczywistości rodzina ośmiu różnych wirusów znanych jako Herpesviridae. Jest to wirus DNA , co oznacza, że ​​jego materiał genetyczny składa się z DNA i replikuje poprzez RNA w jądrze komórki. Pęcherze to tylko fizyczne objawy wirusa. Jeśli „masz” opryszczkę, oznacza to, że w pewnym momencie zostałeś zarażony jednym z tych wirusów, który żyje w twoich komórkach. Dokładne miejsce, w którym żyje, zależy od rodzaju wirusa opryszczki. Większość z nich przenoszona jest poprzez wymianę płynów, takich jak nasienie, śluz czy ślina. Niektóre wirusy mogą przenosić się z matki na dziecko w czasie ciąży .

Większość wirusów opryszczki ma charakter cykliczny . Kiedy wirus jest aktywny, zarażona osoba doświadcza objawów i związanych z nimi chorób. Istnieje również zwiększone ryzyko przeniesienia wirusa na kogoś innego. Podczas fazy wydalania w cyklu wirus replikuje się, co może wystąpić nawet wtedy, gdy wirus jest nieaktywny. Nawet bez objawów nadal istnieje ryzyko zarażenia innych. Wiele osób nie ma pojęcia, że ​​ma wirusa opryszczki, ponieważ nigdy nie mieli żadnych objawów. Niektóre rodzaje opryszczki są szczególnie rozpowszechnione; szacuje się, że aż 60 procent dorosłych w Stanach Zjednoczonych jest nosicielami wirusa opryszczki jamy ustnej, a 20 procent jest nosicielem wirusa opryszczki narządów płciowych [źródło: CDC ].

Teraz, gdy wiesz już trochę o opryszczce, zacznijmy od poznania tych dwóch najbardziej znanych typów.

1. Wirusy opryszczki pospolitej
2. Przenoszenie wirusa opryszczki pospolitej
3. Leczenie wirusów opryszczki pospolitej
4. Wirus Varicella Zoster: ospa wietrzna
5. Wirus Varicella Zoster: półpasiec
6. Wirus Epsteina-Barra
7. Wirus cytomegalii
8. Roseolowirus
9. Wirus opryszczki mięsaka Kaposiego

­

Chociaż opryszczka jamy ustnej jest zwykle znana jako opryszczka lub pęcherze gorączkowe, podczas gdy opryszczka narządów płciowych jest rozróżniana jako „opryszczka”, w rzeczywistości są one dość podobne. Pięćdziesiąt procent ich DNA jest takie samo [źródło: Fundacja HHV-6 ]. Opryszczka jamy ustnej to opryszczka zwykła 1 (HSV-1), a opryszczka narządów płciowych to opryszczka zwykła 2 (HSV-2).

Zarówno HSV-1, jak i HSV-2 powodują wypełnione płynem pęcherze lub zmiany chorobowe, które przenoszą wiriony lub cząstki zakaźne. Te pęcherze utrzymują się od tygodnia do miesiąca, stając się otwartymi ranami, które pokrywają się strupami. Epidemia po początkowej infekcji (zwykle kilka dni do kilku tygodni później) jest zwykle najgorsza – kolejne są mniej bolesne. Niektórzy ludzie mylą swoje łagodne ogniska z innymi chorobami skóry. Wcześnie po zakażeniu niektórzy ludzie odczuwają zwiastun , mrowienie, swędzenie, które pojawia się w obszarze, w którym wkrótce pojawią się pęcherze.

Główną różnicą między HSV-1 i HSV-2 są preferowane miejsca transmisji i infekcji. HSV-1 na ogół wynika z kontaktu doustnego, a ogniska pęcherzyków są ograniczone do warg, ust i twarzy. Infekcja leży w skupisku komórek nerwowych w pobliżu ucha, zwanym zwojem nerwu trójdzielnego . HSV-2 na ogół powstaje w wyniku kontaktu narządów płciowych z pęcherzami na genitaliach, odbycie i wewnętrznej stronie ud i żyje w komórkach nerwowych zwoju krzyżowego , w pobliżu podstawy kręgosłupa.

Wiele osób uważa, że ​​HSV-2 jest bardziej niebezpieczny niż HSV-1, ale to nieprawda. W rzeczywistości niektórzy badacze twierdzą, że HSV-1 jest bardziej niebezpieczny, ponieważ jest bardziej rozpowszechniony. Oba rodzaje opryszczki mogą powodować gorączkę i obrzęk węzłów chłonnych. Oddawanie moczu może być niezwykle bolesne w przypadku wybuchu HSV-2, ponieważ mocz uderza w otwarte rany. Infekcje HSV-1 mogą również rozprzestrzeniać się na oczy ( opryszczka rogówki ), twarz i klatkę piersiową ( opryszczka gladiatorum ) oraz palce i kciuki ( opryszczka Whitlow ). W rzadkich przypadkach może rozprzestrzenić się na mózgi powodować opryszczkowe zapalenie mózgu lub zapalenie opon mózgowych Mollieta, rodzaje zapalenia mózgu, które mogą prowadzić do śmierci. Przeprowadzono pewne badania łączące wirusy opryszczki pospolitej z porażeniem Alzheimera i Bella, chociaż ostateczne powiązania nie zostały jeszcze udowodnione.

Następnie przyjrzymy się, w jaki sposób rozprzestrzeniają się wirusy opryszczki pospolitej i jak można leczyć ich objawy.

­As mentioned previously, oral herpes is usually transmitted through oral contact, such as kissing or sharing food or beverages with an infected person. Genital herpes infections usually result from sexual activity. However, you can get oral herpes (HSV-1) on the genitals and genital herpes (HSV-2) on the mouth through oral-to-genital contact. (The former is more likely than the latter.)

It's also possible to get HSV-2 on the genitals if you already have HSV-1 there, but it's not as common to get HSV-2 on the mouth if you already have HSV-1. The HSV-1 infection usually prevents HSV-2 from infecting the same area. In addition, genital HSV-1 isn't usually spread through genital-to-genital contact.

The site of infection also tends to influence how often the viruses reactivate. Away from their "home sites," HSV-1 and HSV-2 infections tend to be mild. Overall, there's no hard and fast rule about how often a person with HSV-1 or HSV-2 will experience an outbreak. Children and people with weaker immune systems may experience more outbreaks. Otherwise-healthy people may experience them rarely or only when exposed to certain triggers such as stress , prolonged exposure to sunlight or foods containing caffeine.

Opryszczka noworodków może być wynikiem infekcji HSV-1 lub HSV-2, chociaż HSV-2 jest najczęstszy. Występuje najczęściej, gdy matka ma aktywną epidemię, a dziecko rodzi się drogą pochwową. U noworodków opryszczka może wpływać na skórę, oczy lub usta ( opryszczka SEM ); ośrodkowy układ nerwowy ( opryszczka CNS ); lub inne narządy wewnętrzne ( rozsiane lub opryszczka DIS ). Niemowlęta mogą mieć więcej niż jeden typ. Opryszczka CNS i DIS ma najwyższą częstość zgonów. Te pierwsze mogą powodować drgawki i obrzęk mózgu, podczas gdy drugie mogą prowadzić do niewydolności narządów.

Kobiety w ciąży mogą uniknąć przeniesienia wirusa HSV-2 na swoje noworodki, dostarczając je przez cesarskie cięcie w przypadku wybuchu epidemii. Mogą również brać leki, aby stłumić epidemie. Przyjrzymy się teraz leczeniu i zapobieganiu rozprzestrzenianiu się wirusów opryszczki pospolitej.

Chociaż nie ma lekarstwa na jakikolwiek rodzaj opryszczki, istnieją sposoby leczenia objawów, takie jak dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol lub ibuprofen. Leki przeciwzapalne mogą również łagodzić ból i swędzenie. Istnieją maści dostępne bez recepty dla HSV-1, które mogą pomóc w bólu, ale Abreva jest jedyną, która wykazała, że ​​rany znikają szybciej.

Wiele osób z wirusem opryszczki pospolitej przyjmuje leki przeciwwirusowe. Leki doustne, takie jak Valtrex, Zovirax i Famvir są najskuteczniejsze, gdy są przyjmowane jak najszybciej po zakażeniu – mogą spowolnić narastanie wirusa w komórkach nerwowych . Zovirax i inny lek przeciwwirusowy o nazwie Denavir są również dostępne w postaci kremu, który można nakładać na rany, ale większość pracowników służby zdrowia przepisuje je tylko na HSV-1, wierząc, że pęcherze narządów płciowych należy pozostawić suche i odkryte, aby przyspieszyć gojenie.

Although they can't completely stop the virus from replicating itself, these types of drugs interfere with the replication process. When outbreaks do occur, they're usually less severe and go away sooner. There has also been research to show that some people taking antiviral medications daily (as opposed to only when they have an outbreak) shed far fewer virions -- 94 percent fewer,­ according to one study [source: Herpes Resource Center­]­.

Rezygnacja z seksu podczas epidemii narządów płciowych i używanie prezerwatyw lub matek dentystycznych w okresach nieaktywności może pomóc zmniejszyć ryzyko infekcji. Zaleca się unikanie całowania lub dzielenia się jedzeniem z innymi podczas epidemii opryszczki jamy ustnej oraz używanie prezerwatyw lub koferdamów podczas uprawiania seksu oralnego. (Ponieważ większość ludzi nabywa HSV-1 w dzieciństwie, pracownicy służby zdrowia nie mówią ludziom, aby unikali pocałunków, gdy nie ma epidemii).

Opryszczkę najłatwiej zdiagnozować podczas epidemii, więc lekarz może pobrać wymaz z ran i przeprowadzić posiew wirusa. Dostępnych jest również kilka różnych testów krwi, które sprawdzają obecność przeciwciał przeciwko HSV. Niektórzy często dają fałszywie dodatnie wyniki, podczas gdy inni nie potrafią odróżnić HSV-1 od HSV-2 lub czy infekcja jest ustna czy genitalna.

The two herpes simplex viruses are just two of the eight herpes viruses. Next, we'll look at the virus that causes chicken pox: varicella zoster.

­

­The varicella-zoster virus (VZV) is also known as human herpes virus 3 (HHV-3). It can cause two different types of infection: chicken pox and shingles. Like all herpes viruses, VZV is highly contagious. Children normally catch it by being in direct contact with someone who has chicken pox (even if they don't have the rash yet, they're contagious beforehand). They can also get it by coming in contact with the coughs and sneezes of an infected person.

Po zakażeniu może minąć do trzech tygodni, aby pojawiły się zmiany, które zwykle kończą się całkowicie w ciągu tygodnia. Często opisywano je jako „kroplę rosy na płatku róży”, ponieważ na wierzchu znajdują się czerwone obszary z małymi pęcherzami. Większość zmian ospy wietrznej występuje na twarzy i tułowiu, chociaż mogą pojawić się wszędzie.

After a week or two, the lesions are usually completely scabbed over and no longer considered contagious. Antihistamines and lotions, creams and ointments can help the itching; so can lukewarm baths with oatmeal powder or baking soda. Some children run fevers and should be treated with acetaminophen instead of aspirin to avoid the possibility of Reye's syndrome. Chicken pox isn't really dangerous in healthy children. After one bout of chicken pox, the immune system generally suppresses it -- you can't contract chicken pox twice.

Dorośli, którzy zachorują na ospę wietrzną, zwykle doświadczają cięższych objawów i często przepisują przeciwwirusowy Zovirax, aby skrócić czas trwania. Mogą również mieć bardziej ekstremalne komplikacje, takie jak infekcje skóry lub zapalenie płuc. Jeśli ciężarna kobieta zachoruje na ospę wietrzną, może przenieść wirusa na płód. Zespół ospy płodowej może spowodować uszkodzenie mózgu i narządów. Jak każda inna osoba ze słabszym układem odpornościowym, jeśli dziecko zachoruje na ospę wietrzną, jest bardziej narażone na komplikacje, takie jak zapalenie płuc.

A varicella zoster vaccine, Varivex, has been available since 1995. Many schools today require kids to get it along with the other typical childhood vaccines . Adults who have never had chicken pox may also get the vaccine. It prevents chicken pox infections in up to 90 percent of people, but doesn't provide lifelong immunity, so boosters are necessary [source: American Academy of Family Physicians].

If they do have chicken pox, however, a small number of people can also contract shingles later in life. We'll look at that next.

After the outbreak of chicken pox, the varicella-zoster virus lies dormant in the nerve cells of the brain or spine. About a quarter of the people who have had chicken pox will contract shingles decades after having that initial infection. Shingles is most common in people over the age of 50 and people with weakened immune systems due to medication or other diseases, including cancer and AIDS .

Shingles usually results in a small patch of lesions, often in a striped formation. It's generally on the torso or face but can spread to the eyes (herpes zoster ophthalmicus) and potentially cause glaucoma. The lesions are itchy and painful just like those with chicken pox, but they often resemble hives rather than the characteristic chicken pox blisters.

Prior to developing the rash, people with shingles may experience other symptoms: fevers, headaches, burning, tingling, numbness and extremely sensitive skin. The rash and the accompanying symptoms usually last for a few weeks to a month. Some people have scarring and discoloration at the rash site for the rest of their lives. Others have zoster sine herpete -- all of the other symptoms without the rash.

People with shingles can also experience nerve damage following the outbreak. Post-herpetic neuralgia, caused by VZV at the site of the rash, can result in chronic extreme pain, sensitivity and numbness. In rare cases, shingles can also cause inflammation disorders such as encephalitis or myelitis as well as paralysis (usually temporary) and hearing loss.

Shingles patients can take pain relievers and anti-itching medications to help with the rash. They're also treated with one of the antiviral medications and steroids to reduce inflammation. You can't give shingles to someone else, although people who haven't had chicken pox or the vaccine can acquire VZV if they come in direct contact with the blisters.

A vaccine specifically to prevent shingles was approved by the FDA in 2006. Zostavax is essentially a stronger version of Varivex, the vaccine to prevent chicken pox. In clinical trials it was shown to reduce the incidence of shingles by more than 50 percent and reduce the incidence of post-herpetic neuralgia by nearly 67 percent [source: New England Journal of Medicine]. It's recommended for all adults age 60 or over, including those who have already had a shingles outbreak.

Not all types of herpes cause blisters or lesions. In the next section, we'll check out the Epstein-Barr virus.

This type of herpes is very different from both herpes simplex and varicella zoster. The Epstein-Barr virus (EBV) is also known as human herpes virus 4 (HHV-4). Rather than remaining dormant in the nerve cells after infection, EBV resides in B lymphocytes, a type immune system cell. Up to 95 percent of adults between the ages of 35 and 40, as well as half of all 5-year-olds, have been infected by EBV [source: CDC].

If a child is infected with EBV, he or she may just have mild flulike symptoms -- or no symptoms at all. Between 35 and 50 percent of mononucleosis cases in adolescents and young adults, however, are caused by EBV [source: CDC]. It's transmitted through saliva and is highly infectious. People with mono can expect high fevers, extreme fatigue, sore throat, loss of appetite, broken blood vessels in the eyes, and swollen lymph nodes and spleen. Treating mono equals lots of bed rest, fluids and pain relievers. Most of the symptoms usually clear up in two to four weeks, and the immune system suppresses any further occurrences of mono.

Most healthy people recover with no lasting effects, although there are some potential complications. The enlarged spleen can rupture and the liver can become inflamed and cause jaundice (yellowing of the skin). People with mono can become anemic or have some of the nervous system disorders caused by other types of herpes, such as encephalitis or myelitis. The risk of developing these complications is higher in people with weak immune systems.

In some people, mono doesn't go away after a month or even six months, at which point it's called chronic EBV infection. Some researchers have theorized that EBV may cause chronic fatigue syndrome, but this hasn't been proven. EBV has also been linked to two rare types of cancer: nasopharyngeal carcinoma and Burkitt's lymphoma. Nasopharyngeal carcinoma, which affects the respiratory tract, has been found primarily in China and North Africa. Burkitt's lymphoma occurs primarily in Africa and affects the jawbone. It often exists along with malaria because of the person's reduced immune system response. EBV has also been linked to lymphomas (cancer beginning in the immune system) in AIDS patients and other immune system disorders in organ transplant patients. A vaccine for EBV is currently in clinical trials.

Next, we'll look at another type of herpes virus that can cause mononucleosis: cytomegalovirus.

­

Unlike Epstein-Barr virus , the chicken pox or shingles, you likely haven't heard of cytomegalovirus (CMV). However, as many as 80 percent of American adults have been infected with it by the age of 40 [source: CDC]. CMV is also known as human herpes virus 5 (HHV-5). Like Epstein-Barr, CMV resides in the h. It's also transmitted through bodily fluids such as saliva, although it's not considered highly contagious.

Most of the time, CMV doesn't cause any symptoms. Some people get mononucleosis, a fever or mild flulike symptoms that are often passed off as something else. It rarely returns after the initial infection, so most people who have it don't know about it. Sometimes CMV can cause other illnesses in people with weakened immune systems, such as liver failure, pneumonia, gastrointestinal disease or blindness.

CMV has the dubious distinction of being the most common congenital (present at birth) virus, which means that infected pregnant women pass CMV on to their unborn fetuses. Women who get CMV during pregnancy have about a 40 percent chance of passing it on to their baby [source: American Pregnancy Association]. Pregnant women in the United States can have their blood tested for the presence of CMV antibodies.

Most babies born with CMV don't have any symptoms. About 10 percent show temporary symptoms like liver or spleen problems that eventually resolve. A very small percentage of babies born do suffer severe complications: seizures, loss of hearing and vision, mental and physical disabilities, delayed development and even death . Some infected children don't demonstrate any of these symptoms for months or years after birth, or experience worse symptoms later in life after showing initially mild symptoms.

The spread of CMV can be prevented by engaging in good hand washing practices. Pregnant women need to avoid saliva and other lovely secretions from children. Some patients with weakened immune systems take antiviral drugs to suppress CMV and avoid some of its more dangerous complications, but these aren't usually used on pregnant women or babies with CMV.

Roseolovirus, another type of herpes, can also affect babies. We'll learn about it in the next section.

Roseolovirus is the name for two different types of herpes viruses -- human herpes viruses 6 and 7. As with other types of herpes, they're transmitted primarily through saliva and other bodily fluids. Although HHV-6 and 7 differ slightly in the way that they replicate in the body, they're very similar genetically.

Most people who are infected with HHV-6 don't have any symptoms. Those who do will experience them before the age of 2, and by this age, almost 100 percent of children in the United States have it [source: HHV-6 Foundation]. It usually presents as roseola, a rash also known as rose fever or baby measles (although there's no relation to measles). Before getting the rash, children often run a high fever and have swollen lymph nodes. The rash consists of flat pinkish red spots that usually start on the trunk and spread to the rest of the body. The high fever can cause seizures in some children with roseola, so it needs to be treated with acetaminophen or ibuprofen. In rare cases, it can cause problems with the nervous system or gastrointestinal tract. Otherwise, the rash and other symptoms usually subside within a few weeks without any lasting problems. Most children who get roseola never have it again.

Adults rarely get HHV-6. When they do, it's usually in the presence of other diseases such as AIDS or cancer, which cause a suppression of the immune system response. In many cases, these adults have already had HHV-6 but their weakened immune systems can't suppress reactivation of the virus. HHV-6 in adults can cause more serious symptoms such as hepatitis and encephalitis. It's also been linked to some types of cancer, including acute lymphoblastic leukemia, multiple myeloma and Hodgkin's disease.

HHV-7 isn't as well understood as HHV6. It's found in most of the population in the United States, but people are usually infected with it as adults rather than as children. It's also believed to cause roseola, but some researchers believe that it's a roseolalike illness called pityriasis rosea rather than roseola. HHV-7 has been linked to hepatitis in adults.

Although AIDS patients are often more susceptible to the severe complications of all types of herpes, the eighth type of herpes is most often directly associated with an AIDS-related disease. Next, let's look at Kaposi's sarcoma.

­Kaposi's sarcoma herpes virus (KSHV), or human herpes virus 8 (HHV-8), is spread through fluid transmission and can also be passed from mother to baby during pregnancy . It's mainly associated with a specific type of cancer called Kaposi's sarcoma. Although Kaposi's sarcoma is usually found in AIDS patients, there are several different types. The tumors found in each type usually look the same, but the rate at which the cancer spreads and who it affects can differ.

Epidemic Kaposi's sarcoma is considered an AIDS-defining illness. Because of this, it's also called AIDS-associated Kaposi's sarcoma. The HIV infection allows HHV-8, which lies dormant in the immune system and would normally be fought off, to manifest in the form of dark purple or black raised tumors on the head, neck and trunk. They may also be found in the mucus membranes and spread to internal organs. There's also a rare non-epidemic form of KS usually found in gay or bisexual men who don't show any signs of HIV infection.

Some patients who are immunocompromised due to organ transplants may contract transplant-related Kaposi's sarcoma. Organ transplant recipients are often on medications that suppress the immune system to keep the body from rejecting the new organ. This allows HHV-8 to become active. About one in 200 transplant patients in the United States will develop this type of Kaposi's sarcoma [source: American Cancer Society].

Classic or Mediterranean Kaposi's sarcoma is a rare, slow-spreading disease most often found in older men with Mediterranean or Eastern European backgrounds. It's often found in conjunction with another type of cancer, usually a lymphoma. The other two types of KS are associated with people living in Africa. African lymphadenopathic Kaposi's sarcoma is a very aggressive form of the disease found in young children. Sometimes there are no external lesions; the lymph nodes and organs are affected. Most children affected with it don't live more than a year after diagnosis. Young to middle-aged African men may have a slower-spreading type called African cutaneous Kaposi's sarcoma.

There is no cure for any type of Kaposi's sarcoma, but it can be managed successfully with drugs and other therapies. Patients with epidemic KS may slow down the progression of their disease with HAART (highly active antiretroviral therapy), a form of drug therapy that slows the progression of AIDS and its related diseases.

Most people who are infected with KSHV don't develop Kaposi's sarcoma. The majority of Kaposi's sarcoma patients in the United States have AIDS-associated KS, so preventing it means practicing safer sex to avoid HIV infection.

To learn more about herpes, condoms and your immune system, take a look at the next page.

Related Articles

More Great Links