Nie pamiętam dokładnie, kiedy pierwszy raz usłyszałem o Dolinie Krzemowej. Mogło to być za moich czasów studenckich. Niepewny. Ale termin Dolina Krzemowa stał się dla mnie bardziej urzekający po przeczytaniu biografii Steve'a Jobsa napisanej przez Waltera Isaacsona. Palo Alto, Los Altos, San Jose, Mountain View, Cupertino, Stanford… Wszystkie te miejsca stały się powszechnie znane, w miarę jak poznawałem coraz więcej historii Steve'a Jobsa.

Jedną z zabawnych rzeczy w Dolinie Krzemowej, która wywarła na mnie głęboki wpływ, był pomysł hobbystów i odpadków rozpoczynających rewolucję technologiczną w swoich garażach. Zbudowali firmy warte miliardy dolarów na swoich hobbystycznych projektach i obalili wielkie korporacje dzięki innowacjom i wytrwałości. Często zastanawiałem się nad wpływem, jaki ci wizjonerzy wywarli swoimi artystycznymi produktami, nawet w moim codziennym życiu, oddalonym o 15 000 mil od Doliny.

Krótko mówiąc, pewnego pięknego dnia w 2010 roku dodałem Dolinę Krzemową do mojej listy miejsc do odwiedzenia przed śmiercią. Chciałem zrobić zdjęcie w garażu Steve'a Jobsa w Los Altos. Chciałem zobaczyć most Golden Gate. Chciałem odwiedzić Stanford… lista rzeczy do zrobienia.

Zrealizowanie takiego marzenia w 2010 roku było dla mnie zupełnie nieosiągalne. Nie wyobrażałam sobie nawet wyjazdu do USA na wizytę jako turystka, biorąc pod uwagę aspekt finansowy. Następną opcją jest zatrudnienie, a firmy produkujące oprogramowanie są najlepszym wyborem. Ale był pewien haczyk. Nienawidziłem kodowania. Okazało się, że programowanie na mojej uczelni było bardzo zagmatwane i zdecydowałem, że praca programisty to nie moja bajka. Z tego powodu zrezygnowałem nawet z oferty stażu w kampusie.

Ale zawsze wierzę w nieosiągalne marzenia.

Szybko do przodu o 12 lat…

Marzenia się spełniają, prawda?

A ja pracuję na oprogramowaniu

Moja podróż do Doliny Krzemowej

Więc od niedorzecznego snu do rzeczywistości, jak to wszystko działało dla mnie?

W listopadzie 2020 roku dołączyłem do firmy Ericsson jako inżynier uczenia maszynowego w ich Global AI Accelerator. W 2021 roku mam możliwość aplikowania do Early Career Program (ECP) firmy Ericsson. Jak sama nazwa wskazuje, ten program jest przeznaczony dla kandydatów, którzy są na początku swojej kariery. Ericsson zapewnia 18 miesięcy szkoleń i doświadczenia dla kandydatów na przyszłych liderów firmy. Potencjalni kandydaci mogą ubiegać się o możliwość zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. W obu przypadkach odbędzie się kilka rund rozmów kwalifikacyjnych, a kryteria wyboru obejmują wyniki w tych rozmowach kwalifikacyjnych oraz ogólny profil zawodowy kandydata.

W ciągu 18 miesięcy każdy kandydat ma szansę pracować w trzech różnych zespołach w firmie Ericsson. Są to tak zwane obroty. Spośród trzech rotacji przynajmniej jedna powinna być szansą międzynarodową.

Te rotacje pomagają kandydatom zrozumieć gigantyczną firmę, taką jak Ericsson, z różnych perspektyw. Międzynarodowe przydziały pomogą zbudować pewność siebie, dostosować się do niewypróbowanych wyzwań i rozwinąć u kandydatów zdolność przywództwa włączającego.

Moja międzynarodowa rotacja ECP @ D-15 Labs

lub mojej drugiej rotacji, skontaktowałem się z wieloma zespołami spoza Indii i udało mi się znaleźć dwie oferty. Jeden był w Hiszpanii, a drugi w USA. Obie możliwości były równie obiecujące i na razie zdecydowałem się pójść naprzód z D-15 Labs, Santa Clara, Kalifornia.

Ponownie, aby wylądować na rotacji, kandydat musi przejść rundy rozmów kwalifikacyjnych.

Laboratoria D-15 firmy Ericsson to stanowisko testowe 5G w sercu Doliny Krzemowej. D-15 współpracuje z firmami partnerskimi, aby eksperymentować, budować MVP i przejść do biznesowej strony rzeczy. NVIDIA, Qualcomm i Apple znajdują się na liście partnerów. Dla przykładu, funkcja dzwonienia Apple Watch została przetestowana w D-15 Labs.

Podczas mojego pobytu w D-15 byłem w stanie zrozumieć tak wiele o sieciach komunikacyjnych, ponieważ laboratorium zapewnia miniaturową wersję rzeczywistej sieci komercyjnej, która obejmuje sieć dostępu radiowego, rdzeń pakietów, płaszczyznę kontrolną, płaszczyznę użytkownika i UE.

Mogłem pracować z grupą profesjonalistów, którzy pochodzą z różnych części świata. Takie środowisko daje perspektywę uczenia się nowych sposobów pracy, refleksji nad własnymi uprzedzeniami i słabymi ogniwami.

Uważam się za szczęściarza, że ​​znalazłem się we właściwym czasie we właściwym miejscu i mogłem uczestniczyć w dwóch wydarzeniach, które miały miejsce w Stanach Zjednoczonych, które znacząco zmieniły moje perspektywy.

Program kohortowy ECP, Plano TX

Dzięki ECP możliwości uczenia się nie ograniczają się do rotacji. Zespół organizacyjny ECP współpracuje ze szkołami biznesowymi w celu dostarczania modułów na różnych rynkach. Pierwszy moduł dotyczył rynków rozwijających się firmy Ericsson. Pierwszy moduł odbył się w czasie lockdownu, zespół nie miał innego wyjścia, jak przeprowadzić go wirtualnie. Gdy świat ponownie się otworzył, tygodniowy moduł biznesowy dotyczący ugruntowanych rynków został przeprowadzony osobiście w centrali firmy Ericsson w USA w Plano w Teksasie.

Moduł biznesowy był we współpracy z Northeastern University D'Amore-McKim School of Business w Bostonie, Massachusetts. Sesje przywódcze prowadzili profesorowie z Uniwersytetu. To był pracowity tydzień pełen nauki, oduczania się, ponownego uczenia się i dużo zabawy.

Mieliśmy okazję odwiedzić 5G Smart Factory firmy Ericsson w Lewisville w Teksasie.

Ericsson Wyobraź sobie możliwe zdarzenie, Santa Clara, Kalifornia

Od rozszerzonej rzeczywistości (XR) i Metaverse do przyszłości łączności korporacyjnej, wydarzenie Imagine Possible firmy Ericsson odbyło się w Santa Clara w Kalifornii w dniach 18 i 19 października, prezentując moc tego nowego świata poprzez ożywioną dyskusję i rzeczywiste przykłady. Były reprezentacje wszystkich wielkich nazwisk z różnorodnego portfolio.

Mogłem uczestniczyć w wydarzeniu w oba dni i miałem okazję uczyć się od wielu liderów branży.

Nie wiem, jak działają sny. Nie wiem, w jaki sposób wszechświat konspiruje, aby je urzeczywistnić. Nie wiem, czy nawet alchemik ma rację.

Ale zawsze wierzę w teorię łączenia kropek Steve'a Jobsa. Cokolwiek dzieje się w życiu, zawsze staram się myśleć, że stało się to z jakiegoś powodu i będę mógł połączyć te kropki, kiedy spojrzę wstecz na życie. I jestem za to bardzo wdzięczna mojemu życiu

Na zakończenie chciałbym zacytować Shahrukha Khana, słynnego indyjskiego aktora filmowego.

Czasami chodzi o to, aby być we właściwym miejscu, we właściwym czasie, z właściwymi ludźmi. Oczywiście trzeba ciężko pracować i mieć talent. Ale bardziej niż cokolwiek innego, okoliczności odgrywają znaczącą rolę w odniesieniu sukcesu.