W jej mniej frywolnych chwilach

Zamiast tego doświadczyła tajemniczego poczucia spokoju. Była trzymana w rytmie. Magowie intonowali jak powolne, ryczące dzwony w jej samotnej krainie. Wahała się, czy zapuścić się w ten świat, ale zdała sobie sprawę, że gdyby tego nie zrobiła, nigdy nie byłaby w stanie usłyszeć muzyki wydobywającej się z każdej szczeliny ziemi. Pieśń samotności dotarła do niej, ponieważ pozwoliła jej wejść do jej serca.

Oryginalnie opublikowane na mojej stronie internetowej: https://sanaahmedkhan.com/in-her-less-frivolous-moments/

w odosobnieniu bratnia dusza

tworzenie wirtualnego świata,

siedzi, słuchając samotności, drzazgi

dziewczyna kocha swój samotny spacer

tylko zza drzew, żeby zobaczyć gwiazdy,

w niej cud świadomości

przez magiczną krainę, nuci do siebie

niczego nie szukając, modli się o wyzwolenie

odizolowany od zamieszania, ten zakorzeniony lud

ustąpił w odwrocie, wśród magów

ptaki morskie, które krzyczą nad głową,

groteskowe formy poskręcanych cedrów,

szelest trawy morskiej na wietrze,

samotne legowisko, najczarniejsza samotność

wiarę, budzi w niej nadzieję

i wciąga ją z powrotem w wir

nie może być samotności, od myśli,

jeden mógł się wyłonić, uwalniając skarb.

© Sana Ahmed, 2022.