10 znaczących zabójców naśladowców

Każde morderstwo to tragedia, ale szaleństwo, seryjne i masowe morderstwa są uważane za szczególnie naganne. Po pierwsze, morderstwom tym brakuje wyraźnego motywu; w przypadku większości morderstw uzasadnieniem jest chęć odwetu lub zysku finansowego. Generalnie tak nie jest, gdy dana osoba zabija kogoś, kogo nawet nie zna, ale to tylko ludzka próba zrozumienia lub nazwania aktów przemocy i ludzi, którzy je popełniają.

Czy mordercy są więc chorzy psychicznie? Niekoniecznie. W rzeczywistości wielu zabójców nie spełnia kryteriów szaleństwa. Co więcej, dziedzina psychologii walczyła o stworzenie modelu psychologicznego, który wyjaśniałby wszystkie te akty.

Zabójstwa naśladowców dodają kolejny węzeł do tej plątaniny – są to morderstwa popełnione w sposób, który został już ustalony przez poprzednie morderstwo popełnione przez inną osobę. Niektórzy przypisują rok 1912 narodzinom tej klasy zabójców. Intensywne relacje medialne o morderstwach Kuby Rozpruwacza zrodziły wiele podobnych przestępstw, a termin „efekt naśladowcy” powstał.

Współcześni kryminolodzy od dawna zdają sobie sprawę z tego, że narażenie mediów może prowadzić do zabójstw naśladowców. Wraz z rozwojem mediów inne formy rozrywki – zwłaszcza filmy i gry wideo – znalazły się pod ostrzałem za rzekome doprowadzanie naśladowców do popełniania przestępstw na podstawie tego, co widzą na ekranie.

Poniżej przedstawiamy 10 przestępców, prawdziwych i fikcyjnych, którzy zainspirowali innych do pójścia ich brutalnymi śladami.

1. Tylenol zabójca naśladowców
2. Urodzeni naśladowcy zabójców
3. Zodiak naśladowca Eddie Seda
4. „Krzyk” naśladowca Thierry'ego Jaradina
5. Kuba Rozpruwacz Naśladowca Derek Brown
6. Naśladowcy „Matrixa”
7. Naśladowca „Dextera”: Mark Andrew Twitchell
8. „Taksówkarz” naśladowca John Hinckley
9. Szkolne kopie strzeleckie
10. Naśladowcy morderstw i samobójstw

W 1982 r. zaufanie społeczeństwa do pakowanych leków dostępnych bez recepty zostało fundamentalnie zachwiane. Jak? Siedem osób zmarło w rejonie Chicago po zażyciu ekstra-silnego Tylenolu, który zawierał cyjanek. Zgony te wywołały wystarczającą panikę wśród Amerykanów, że Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) zaczęła wymagać, aby wszystkie leki dostępne bez recepty były sprzedawane w opakowaniach odpornych na manipulacje.

Chociaż jeden mężczyzna został aresztowany i skazany na więzienie za wysłanie noty o wymuszeniu do Johnson & Johnson, twórców Tylenolu, nikt nigdy nie został aresztowany za faktyczne morderstwa, a sprawa pozostaje otwarta. Jednak szeroko rozpowszechniony rozgłos w tej sprawie doprowadził do kilku naśladowców.

Najbardziej godne uwagi z nich miały miejsce cztery lata później, kiedy kobieta w Nowym Jorku zmarła kilka minut po zażyciu dwóch kapsułek Tylenolu, które okazały się być splecione cyjankiem. W tym samym roku Excedrin dołączył do swojego konkurenta jako pojazd do dostarczania trucizn. Dwie osoby w stanie Waszyngton zmarły po zażyciu Excedrinu z dodatkiem cyjanku. Jednak w tym przypadku zabójca został odkryty. Stella Nickell – żona mężczyzny, który zmarł na zatruty Excedrin – została uznana za winną manipulacji produktem i skazana na 80 lat więzienia [źródło: Bell ]. Kolejny naśladowca zabójca pojawił się w 1993 roku, kiedy Joseph Meling próbował zabić swoją żonę i faktycznie zabił dwóch nieznajomych, napełniając kapsułki Sudafed cyjankiem. Został skazany na dożywocie [źródło: Snopes ].

Obecny wymóg Agencji ds. Żywności i Leków, aby leki dostępne bez recepty były sprzedawane w opakowaniach odpornych na manipulacje, jest bezpośrednim rezultatem zabójstw z cyjankiem splecionym Tylenolem – i ich naśladowców.

Kilka filmów zostało zamieszanych w morderstwa naśladowców na przestrzeni lat. Scena rosyjskiej ruletki w filmie „Łowca jeleni” powiązana jest z szeregiem przypadkowych samobójstw. Ultraprzemocowa „Mechaniczna Pomarańcza” została oskarżona o zachęcanie do przemocy w prawdziwym życiu. Nawet „Król rybak”, dramatyczna komedia wyreżyserowana przez absolwenta Monty Pythona, Terry'ego Gilliama, częściowo zainspirowała masowe zabójstwo.

Ale chyba żaden inny film nie był bardziej odpowiedzialny za zainspirowanie pokolenia zabójców naśladowców niż film Olivera Stone'a z 1994 roku „Natural Born Killers”, który, jak na ironię, omawia gloryfikację przemocy w amerykańskich mediach. Film ma też dziwaczny status nieumyślnego tworzenia naśladowców naśladowców. Film jest luźno oparty na zabójstwach dokonanych w latach 1957 i 1958 przez nastoletnich zabójców, Charlesa Starkweathera i Caril Ann Fugate.

Przestępcami najczęściej wymienianymi jako inspirowani filmem są nastoletnia para Benjamin Darras i Sarah Edmondson. Para wielokrotnie oglądała film pod wpływem LSD i zdecydowała się na własną przestępczość następnego dnia. Podróżowali z Oklahomy do Mississippi, gdzie Darras i Edmondson zastrzelili dwie osoby, zabijając jedną i sparaliżując drugą.

Aż 12 innych morderstw zostało powiązanych z filmem [źródło: Ramsland ].

W ciągu pięciu lat pod koniec lat 60. w rejonie San Francisco samozwańczy Zodiac Killer użył noża i pistoletu, by odebrać życie co najmniej siedmiu nieznajomym. Był prawdopodobnie najsłynniejszym seryjnym mordercą , który zwrócił na siebie uwagę mediów, wysyłając lokalne gazety zagadkowe i drwiące listy skierowane do policji. Zabójca Zodiaku nigdy nie został zidentyfikowany.

Dwadzieścia lat później naśladowca Zodiac rozpoczął własne ataki w Nowym Jorku, przyjmując bardziej dosłowną interpretację swojego poprzednika, mordując ofiary na podstawie ich znaku zodiaku. Ten naśladowca zabójca został jednak ostatecznie nazwany.

Heriberto „Eddie” Seda rozpoczął swoją naśladowczą szał w listopadzie 1989 roku, wysyłając tajemnicze listy do policji i mediów. W ciągu kilku miesięcy po przesłaniu listów zaczął prześladować swoje ofiary, strzelając do każdej z domowej broni. Na miejscu każdej zbrodni Seda zostawiała podobne notatki.

W ciągu następnych trzech lat Seda zamordował trzech nowojorczyków i próbował zabić pięciu kolejnych. Seda została odkryta przez świadków i dlatego, że zostawił odciski palców na swoich notatkach. Po tym, jak zaangażował policję w niepowiązaną strzelaninę w 1996 roku, Seda został aresztowany i skazany za przestępstwa naśladowcy Zodiaka. Został skazany na 238 lat więzienia [źródło: Haynes ].

Większość zabójców naśladowców wybiera ofiary, których nie zna, ale jeden fan slasherów zaatakował dziewczynę z sąsiedztwa. Kiedy 15-letnia uczennica odmówiła romantycznych zalotów sąsiada swojej rodziny, 24-letniego Thierry'ego Jaradina, Belg postanowił dokonać zemsty na podstawie „Krzyku”. Amerykański horror z 1996 roku opowiada historię licealistki i jej przyjaciół, którzy są prześladowani, dźgani i zamordowani przez zabójcę noszącego czarną szatę i maskę wzorowaną na obrazie Edvarda Muncha „Krzyk”.

Pokrzyżowany Jaradin, taksówkarz, wyszedł z pokoju, aby założyć kostium Krzyku i chwycić dwa duże noże. Kiedy wrócił, dźgnął dziewczynę 30 razy, pozostawiając jedną szczególną ranę, która dokładnie odzwierciedlała ranę pokazaną w filmie. Następnie zadzwonił do swojego ojca i współpracownika, aby powiedzieć im o swoim przestępstwie. Po aresztowaniu powiedział policji, że jego działania były inspirowane filmem i jego sequelami [źródło: Osborn ].

„Krzyk” był częściowo oparty na rzeczywistych morderstwach pięciu studentów z Gainesville na Florydzie w sierpniu 1990 r., których znaleziono zadźganych nożem i zamordowanych w ich mieszkaniach. Sprawca, Danny Rolling, został ostatecznie aresztowany i skazany za zabójstwa, a śledztwo w sprawie jego przeszłości ujawniło, że przeżył dzieciństwo pełne przemocy fizycznej i emocjonalnej ze strony ojca – i że cztery miesiące przed rozpoczęciem jego szału zabijania, Rolling też próbował go zamordować [źródło: Steel ].

Derek Brown, 47-letni ojciec siedmiorga dzieci, poszedł w makabryczne ślady Kuby Rozpruwacza 120 lat po pierwotnych, niesławnych morderstwach. W 2008 roku Brown został skazany za zamordowanie dwóch kobiet , mimo że żadne z ciał nie zostało znalezione.

Brown wybrał swoje ofiary z obszaru Whitechapel we wschodnim Londynie, gdzie Kuba Rozpruwacz dokonał pięciu morderstw. W sierpniu Brown zamordował Xiao Mei Guo, 29-letniego sprzedawcę ulicznego, który został nagrany na wideo wchodzącego z Brown do londyńskiego metra w dniu, w którym zniknęła. W następnym miesiącu Brown poderwał i zamordował 26-letnią prostytutkę Bonnie Barrett.

Chociaż ciała nigdy nie zostały odzyskane, policja znalazła obfite dowody krwi od obu kobiet w mieszkaniu Dereka Browna. Ślady krwi znaleziono w całym jego domu, przy czym najwyższe stężenie plam krwi znaleziono w łazience. Śledczy uważają, że Brown poćwiartował kobiety w swojej wannie i pozbył się ich ciał.

Za morderstwa został skazany na 30 lat więzienia. Policja uważa, że ​​był na dobrej drodze do zostania seryjnym mordercą , a po tym, jak został złapany, powiązali go z sześcioma niewyjaśnionymi napaściami seksualnymi [źródło: Sky News ].

Film "Matrix" z 1999 roku był hitem kasowym, który zainspirował niektórych fanów do noszenia długich, czarnych trenczów i eleganckich okularów przeciwsłonecznych - podobnie jak Neo, główny bohater filmu. Neo, grany przez Keanu Reevesa, przełącza się między symulowanym komputerowo światem zwanym Matrix, w którym pracuje jako programista komputerowy, a światem rzeczywistym, w którym staje się bohaterem, który chce brutalnie i siłą uwolnić ludzi, którzy zostali pokonani przez technologię. Niestety, film i jego sequele również mogły zainspirować niektóre zabójstwa naśladowców.

We wrześniu 2002 Vadim Mieseges zamordował swojego właściciela w Kalifornii i twierdził, że był w Matrixie podczas tego aktu. Tej samej jesieni Lee Boyd, który został aresztowany za 10 śmiertelnych strzelanin snajperskich w pobliżu Waszyngtonu, oddał hołd „Matrixowi” w szkicach, które wykonał w więzieniu. W lutym 2003 r. Virginian Joshua Cooke powiedział, że mieszkał w Matrixie, kiedy zamordował swoich rodziców. W lipcu 2002 r. Tonda Lynn Ansley zastrzeliła swojego właściciela. Mieszkaniec Ohio powiedział następnie policji, że jej właściciel był zamieszany w spisek mający na celu pranie mózgu i zamordowanie jej, tak jak Neo jest prześladowany w „Matrixie” [źródło: Bean ].

Zły wpływ?

Naukowcy, którzy badają wpływ filmów i innych mediów na zachowania społeczne, mają różne opinie na temat tego, czy oglądanie lub czytanie o przestępstwach wpływa na zachowanie w prawdziwym życiu . Zgadzają się jednak, że ludzie, którzy popełniają przestępstwa naśladownictwa, wydają się być dotknięci narażeniem na wiedzę o brutalnych przestępstwach za pośrednictwem filmów, telewizji i innych mediów, co może stymulować ich do modelowania swoich brutalnych zachowań w określony sposób [źródło: grecki].

Policja uważa, że ​​kanadyjski niezależny filmowiec Mark Andrew Twitchell był na dobrej drodze do zostania pełnoprawnym seryjnym mordercą . Na szczęście został złapany, zanim zdołał popełnić wymagane trzy morderstwa. Zamiast tego został odkryty – i zatrzymany – po swoim pierwszym zabójstwie, aw 2011 roku skazany na dożywocie .

Mówi się, że Twitchell został zainspirowany programem telewizyjnym „Dexter”, który przedstawia naukowca medycyny sądowej, który śledzi i morduje seryjnych morderców. Twitchell stworzył jednak własną fabułę, którą nakręcił jako krótki film o morderstwie samozwańczym z tą samą sekwencją wydarzeń, którą miał śledzić wkrótce potem.

Twitchell is believed to have placed an ad on an online dating service posing as a woman to lure John Brian Altinger to a rented garage under the pretense of meeting a date there. Altinger was never seen again. His disappearance and suspected murder may not have been linked to Twitchell had Altinger not e-mailed his friends directions to the garage before going. Police searched the leasing history of the garage and found that Mark Twitchell had rented it.

Police began to suspect that Twitchell was on the path to serial killer status after another man came forward. This near-victim escaped from the same garage following being beaten by a man in a mask after he'd been lured there by the same online dating ruse. His escape took place a week before Altinger's disappearance [source: Blais].

On March 30, 1981, John Hinckley, Jr. joined members of the press awaiting then-President Ronald Reagan's exit from a Washington, D.C. hotel. As the President left the building and walked toward his car, Hinckley pulled out a revolver and fired six shots. One of the bullets lodged near the President's heart and was removed during surgery. Presidential Press Secretary James Brady was shot in the head and paralyzed, and a police officer and a Secret Service agent were wounded as well.

It was the third presidential assassination attempt in six years, but was the only one credited as a copycat shooting based on a film; Hinckley pointed to a 1976 film, "Taxi Driver," as his inspiration. The movie's plot centers around a Vietnam veteran who seeks to assassinate a presidential candidate, and stars Robert Di Nero and Jodi Foster. During his trial, Hinckley, who had been stalking Foster, said the assassination attempt was a bid for Foster's attention. In 1982, Hinckley's trial ended; he was found not guilty by reason of insanity and sentenced to stay in a mental institution.

Zbrodnia Hinckleya była katalizatorem, który doprowadził do szeroko zakrojonych zmian w sposobie, w jaki tajne służby sprawdzały publiczne zatrzymanie urzędujących prezydentów. Obecnie publiczność nie może być obecna, gdy Prezydent przybywa lub opuszcza wydarzenie. Znacznie wzrosło użycie wykrywaczy metali , podobnie jak liczba agentów Secret Service przydzielonych do służby. W czasie zamachu na prezydenta Reagana przez Hinckleya było około 1500 członków Secret Service; od 2011 roku liczba ta podwoiła się [źródło: Welch ].

Począwszy od lat 90. w Stanach Zjednoczonych pojawiła się fala strzelanin w szkołach naśladowców. Większość z nich była szeroko prezentowana w mediach, w tym incydent przemocy w klasie z 1996 roku, w którym zginęły trzy osoby. Strzelec Barry Loukaitis, lat 14, wpadł do klasy Moses Lake w stanie Waszyngton, ubrany w czarny trencz i oddał strzały z pistoletu i karabinu w swoich kolegów z klasy. Scena była niesamowicie podobna do tej z „Dzienników koszykówki”, filmu, w którym koszykarz (Leonardo DiCaprio) rozwija uzależnienie od heroiny i marzy o strzelaniu do kolegów w klasie, mając na sobie czarny trencz.

Kolejna strzelanina w szkole miała miejsce tego samego dnia, tym razem w Atlancie, kiedy 16-letni uczeń zastrzelił nauczyciela. Była to jedna z co najmniej 50 strzelanin w szkołach, które miały miejsce w latach 1983-2008, w tym szał zabijania w Columbine High School w Littleton w stanie Kolorado. Uczniowie Eric Harris i Dylan Klebold zastrzelili 13 osób i zranili 23 inne, zanim popełnili samobójstwo na haju kampus szkolny 20 kwietnia 1999 [źródło: Allender ]. Dziennikarze rzucili się na miejsce zdarzenia, a większość brutalnego incydentu rozegrała się na żywo w telewizji, pozostawiając niektórych do zastanowienia się, czy uwaga mediów, którą zdobyła strzelanina, przyczyni się do skoncentrowanych na szkole przestępstw naśladowców.

Od marca 2009 r. do kwietnia 2009 r. 43 osoby w Stanach Zjednoczonych zginęły w wyniku samobójstwa, co wzbudziło spekulacje, że naśladowcy zostali zainspirowani prawdziwymi przestępstwami . Jednym z najbardziej nagłośnionych incydentów było zastrzelenie 13 osób w Amerykańskim Stowarzyszeniu Obywatelskim w Binghamton w stanie Nowy Jork, zanim bandyta skierował swoją broń przeciwko sobie. Ponadto, od 2008 do 2010 roku, w stanach od Kalifornii po Maryland miała miejsce seria samobójstw na rodzicach i dzieciach [źródło: Sandberg].

Podczas gdy badacze wskazują na możliwą kombinację czynników, które mogą być odpowiedzialne za wzrost liczby samobójstw – ekonomia, bezrobocie i namiętne motywy, takie jak zazdrość – ujawnili również, że same samobójstwa są w dużej mierze wydarzeniem sezonowym, o czym świadczy wzrost liczby zgony z własnej winy każdej wiosny. Często występuje również wzrost wskaźnika samobójstw w obszarach otaczających bardzo nagłośnione samobójstwo. Jednak nie ma jednoznacznych dowodów na to, że morderstwa-samobójstwa przebiegają według tych samych wzorców – nawet jeśli w określonych okresach czasu miała miejsce niezwykła liczba morderstw-samobójstw [źródło: Szalavitz].

Więcej informacji na temat przestępstw i tematów omawianych w tym artykule znajdziesz w linkach na następnej stronie.

Powiązane artykuły