5 najważniejszych mitów na temat firmy Microsoft

Istnieje ikoniczny wizerunek Billa Gatesa, który może pomóc wyjaśnić naszą zbiorową fascynację tym legendarnym biznesmenem i jego najsłynniejszym dziełem, firmą Microsoft Corp. To zdjęcie z 1977 roku, zrobione po zatrzymaniu Gatesa w Albuquerque w stanie Nowy Meksyk za wykroczenie drogowe [źródło: Dymiący pistolet ].

Zdjęcie przedstawia pozbawionego podbródka 19-letniego geeka w przyciemnianych okularach korekcyjnych i niezaprzeczalnym uśmieszku. Jak, możemy się zastanawiać, ten głupkowato wyglądający wyrzutek z college'u z wątpliwymi umiejętnościami prowadzenia samochodu (i noszący jeszcze bardziej wątpliwą koszulę w kwiaty) stał się najbogatszym człowiekiem na świecie?

Jeśli będziesz szukać odpowiedzi na to pytanie w Internecie, znajdziesz wiele półprawd i dezinformacji. Nie pomaga to, że Microsoft na przestrzeni lat zdobył więcej niż sprawiedliwy udział wrogów. Naprawdę nie pomaga to, że większość z tych wrogów ma blogi, które umożliwiają im dzielenie się wrogością ze światem. Oskarżyli firmę i jej byłego dyrektora generalnego o wszystko, od umyślnego prowadzenia monopolu, przez kradzież niektórych z największych innowacji technologicznych, po bycie złym.

Mity otaczające firmę Microsoft i jej założyciela są ściśle powiązane z mitem tworzenia samego komputera osobistego. Aby rozpocząć naszą listę 5 najważniejszych mitów Microsoftu, zamierzamy zbadać powszechne błędne wyobrażenie o pochodzeniu „okien”.

1. Microsoft wynalazł „Windows”
2. Microsoft nie dba o bezpieczeństwo
3. Microsoft jest „monopolem naturalnym”
4. Microsoft nie jest innowacyjny
5. Bill Gates jest zły

W 1968 roku, kiedy 13-letni Bill Gates wciąż programował kółko i krzyżyk w języku BASIC, inżynier Douglas Englebart ze Stanford Research Institute przedstawił światu mysz [źródło: Reimer ]. Dla współczesnych użytkowników komputerów mysz to nic innego jak przyziemna konieczność technologiczna: jak inaczej można klikać ikony, przewijać menu i przesuwać kursory? Ale użytkownicy komputerów w 1968 roku uznali mysz za rewolucyjną właśnie dlatego, że nikt nigdy o takich rzeczach nie słyszał.

Englebartowi przypisuje się wynalezienie graficznego interfejsu użytkownika, czyli GUI (wymawiane „gooey”). We wczesnych latach siedemdziesiątych zespół naukowców z Xerox Palo Alto Research Center (PARC) rozwinął koncepcję Englebarta i zbudował Xerox Alto, pierwszy komputer osobisty, który posiadał standardowy graficzny interfejs użytkownika WIMP: okna, ikony, menu i urządzenie wskazujące [źródło: Webopedia ].

Xerox Alto działał w systemie operacyjnym/środowisku programistycznym o nazwie SmallTalk, które zostało stworzone przez badaczy Xerox PARC. W 1979 roku 24-letni Steve Jobs z firmy Apple Computer, Inc. zapłacił milion dolarów w opcjach na akcje Apple za szczegółową wycieczkę po zakładzie Xerox PARC. Zaskoczony GUI SmallTalk, Jobs zażądał dokumentacji technicznej produktu, którą firma Xerox w nierozsądny sposób przekazała [źródło: PBS ].

Mając w ręku specyfikacje GUI SmallTalk, Apple wypuściło Lisę w 1983 roku, pierwszy komercyjny komputer z graficznym interfejsem użytkownika „windows”. Jobs używałby podobnego interfejsu graficznego dla znacznie bardziej popularnych modeli komputerów Macintosh. Kiedy Bill Gates, który napisał oprogramowanie dla Maca, wypuścił Windows 2.0 w 1987 roku, Apple pozwał Microsoft za jawną kradzież wyglądu i stylu Maca – coś, co Apple ukradł dawno temu firmie Xerox [źródło: Reimer ].

Apple ostatecznie przegrał sprawę, a późniejsza dominacja Microsoftu na rynku komputerów osobistych sprawiła, że ​​„okna” stały się synonimem systemu Windows.

Microsoft jest małym holenderskim chłopcem wśród producentów oprogramowania, stale zatykającym luki w zabezpieczeniach swojego systemu operacyjnego i oprogramowania aplikacyjnego. Te luki w zabezpieczeniach tylnych drzwi umożliwiają hakerom dostęp do niechronionych komputerów, zamieniając je w nieświadome boty, które rozprzestrzeniają wirusy i robaki na jeszcze więcej komputerów.

Rzadko zdarzają się nagłówki z napisem „Apple ostrzega użytkowników przed poważną luką w zabezpieczeniach” lub „Red Hat wyścigi, aby wydać łatę, aby udaremnić hakerom”. To dlatego, że niewielu programistów zadałoby sobie trud napisania złośliwego kodu i paskudnych wirusów komputerowych dla komputerów Mac i Linux. Powód tego jest dość prosty: jeśli jesteś hakerem i Twoim podstępnym celem jest zatrucie jak największej liczby maszyn, ćwiczysz wzrok w systemie operacyjnym używanym przez ponad 90 procent komputerów osobistych na świecie.

Pomimo zaciekłej krytyki słabości systemu Windows XP, błędem jest twierdzenie, że Microsoft nie dba o bezpieczeństwo. Microsoft zatrudnia jedne z najbystrzejszych umysłów w dziedzinie bezpieczeństwa cybernetycznego, w tym szefa bezpieczeństwa Michaela Howarda i eksperta ds. bezpieczeństwa Linuksa Crispina Cowana [źródło: Ho ]. W ostatnich latach podjęli kilka długoterminowych, dalekosiężnych inicjatyw w zakresie bezpieczeństwa, w tym Trustworthy Computing, End to End Trust, a ostatnio Microsoft Security Essentials. Zbudowali także system Windows Vista, który jest znacznie bezpieczniejszy niż XP [źródło: Jones ].

Prawdziwe pytanie, według doświadczonego pisarza technicznego, Roba Enderle, brzmi, czy ktokolwiek w jakiejkolwiek firmie może skutecznie odeprzeć niemal nieustanną falę ataków, które nękają produkty Microsoft. Co gorsza, mówi, że chwalenie się funkcjami bezpieczeństwa z pewnością przyciągnie hakerów spragnionych wyzwań. Jako przykład pisarz przytacza ogłoszenie Oracle, które nazwało jego najnowsze dzieło „kuloodpornym”. Został skutecznie zaatakowany następnego dnia [źródło: Enderle ].

Niektórzy krytycy toczącej się przez rząd USA sprawy antymonopolowej przeciwko Microsoftowi bronili potęgi oprogramowania jako prawnie naturalnego monopolu , ponieważ zdobyła swoją dominację, wymanewrowując swoich wolnorynkowych konkurentów.

Prawdziwa definicja monopolu naturalnego różni się w rzeczywistości od jego konwencjonalnego znaczenia. W żargonie ekonomicznym monopol naturalny to firma, która może zmonopolizować branżę, ponieważ leży to w najlepszym interesie państwa i konsumenta.

Firmy użyteczności publicznej są klasycznymi przykładami monopoli naturalnych [źródło: Investopedia ]. W większości miast i miasteczek nie masz wyboru, z której firmy elektrycznej skorzystać. Dzieje się tak dlatego, że istnieje ogromna bariera wejścia dla założenia konkurencyjnej firmy elektrycznej. Trzeba by budować elektrownie i ciągnąć kilometry kabli, żeby stworzyć funkcjonalną infrastrukturę. Dla konsumenta jest taniej – i bardziej wydajnie dla państwa – mieć jedną ściśle regulowaną prywatną firmę prowadzącą show.

Na pozór Microsoft wygląda na naturalny monopol branży komputerowej. Ponieważ firma ma około 90 procent udziału w światowym rynku systemów operacyjnych, Microsoft korzysta z ogromnych korzyści skali. Na przykład mniejsi programiści nigdy nie mogliby wydawać tyle, ile Microsoft może na rozwój produktów i marketing. Nigdy nie odzyskaliby pieniędzy bez konieczności pobierania znacznie wyższych opłat niż Microsoft za te same produkty.

Największą różnicą jest to, że Microsoft wykorzystał swoją „niesamowitą siłę rynkową i ogromne zyski”, jak powiedział sędzia okręgowy USA Thomas Penfield Jackson, nie tylko do wzniesienia wyższych barier wejścia dla swojej konkurencji, ale także do grożenia i zastraszania każdego, kto ośmieli się zapukać. drzwi [źródło: Moore ]. I nie ma w tym nic „naturalnego”.

Microsoft ma zasłużoną reputację w kręgach programistycznych jako technologicznie pochodna. Innymi słowy, Microsoft pożyczył lub kupił każdy dobry pomysł, jaki kiedykolwiek miał.

Ta teoria nie jest bezpodstawna. Na przykład Bill Gates i przyjaciele nie napisali kodu dla MS-DOS. Kupili coś o nazwie QDOS (Quick and Dirty Operating System) za 50 000 dolarów, zmodyfikowali to i udzielili licencji IBM dla ogromnych zysków [źródło: Moscovitz ]. Nie zakodowali też oryginalnego Internet Explorera: licencjonowali kod źródłowy od Spyglass Inc., producenta przeglądarki Mosaic, i użyli tego samego podstawowego kodu dla trzech lub czterech wersji Explorera [źródło: Sink ].

Obrońcy Microsoftu wiedzą, że firma nie jest tak wielkim innowatorem technologicznym — Gates nie zdawał sobie sprawy z potencjału Internetu do 1995 roku — ale powiedzą, że firma ma jedne z najbardziej nowatorskich pomysłów biznesowych w tej dziedzinie [źródło: Kolonia ].

Pomyśl o tym. Zanim pojawił się Microsoft, nikt nie rozważał oddzielnej sprzedaży oprogramowania i sprzętu [źródło: Rapoza ]. IBM licencjonował MS-DOS od Microsoftu, ponieważ chciał skoncentrować się na sprzęcie. Gates, Steve Ballmer i inni dyrektorzy Microsoftu przewidzieli lukratywny potencjał w licencjonowaniu swojego systemu operacyjnego dziesiątkom różnych producentów sprzętu komputerowego.

Kiedy Harvard Business Institute badał tajniki sukcesu Microsoftu, wskazał innowacyjne podejście firmy do własności intelektualnej [źródło: Silverthorne ]. Microsoft stworzył ogromną bibliotekę „komponentów” kodu źródłowego, które działają na platformie Windows. Jeśli programista udowodni swoją lojalność wobec firmy Microsoft, uzyska dostęp do tej biblioteki kodów — i setek milionów potencjalnych klientów firmy Microsoft.

Arogancki. Zastraszanie. Bezwzględny. Uparty. Wszystko to są przymiotniki, których dawni i obecni koledzy i konkurenci Microsoftu używali do opisania Williama Henry'ego Gatesa III. Ale czy ci krytycy opisaliby go jako złego? Nie w milion lat.

Kiedy Gates ogłosił w lipcu 2008 r., że rezygnuje z codziennych operacji w firmie Microsoft, zrodził się powódź artykułów o jego dziedzictwie. Niektórzy porównywali go do Henry'ego Forda, innej osoby, która wzięła drogą, wyrafinowaną technologię i wymyśliła genialny sposób na sprzedaż jej masom [źródło: Ferguson ].

Długoletnią misją Microsoftu było posiadanie „komputera na każdym biurku iw każdym domu”. Rzeczywiście, systemy operacyjne Microsoftu były używane na miliardach komputerów na całym świecie od 1981 roku [źródło: Hamm ].

Niektórzy dziennikarze i eksperci porównują Gatesa do Henry'ego Forda, ale trafniejszym porównaniem może być Andrew Carnegie, stalowy baron, który angażował się w bezwzględne praktyki biznesowe, zanim poświęcił ostatnie lata swojego życia na filantropię. Do śmierci w 1919 roku oddał cały nieuczciwie zdobyty majątek na zakładanie muzeów, bibliotek, parków i licznych organizacji charytatywnych.

Gates może być winny wielu podstępnych taktyk biznesowych, ale jeszcze nie rozkazał wojskom najemników zaatakować jego własnej fabryki (tak jak zrobił to Carnegie). Jako filantrop ma szansę stać się największym ofiarodawcą w historii świata [źródło: Gralla ]. Fundacja Billa i Melindy Gatesów zainwestowała już dziesiątki miliardów dolarów w zwalczanie chorób i ubóstwa w krajach rozwijających się i ostatecznie rozdaje całe bogactwo Gatesa. Jak złe może to być?

Aby uzyskać więcej świetnych list, przejdź do łączy na następnej stronie.

Powiązane artykuły