5 najważniejszych mitów na temat Internetu

Brzmi znajomo? To tylko niewielka próbka tysięcy absurdalnych mitów internetowych, które krążyły w sieci spamowej w ciągu ostatniej dekady. Oczywiście nie wierzyliśmy w którekolwiek z nich.

Co takiego jest w Internecie, że jest tak żyznym terenem dla głupich żartów, wyszukanych żartów i miejskich legend? Być może dlatego, że wielu z nas jest tak przerażonych tym, jak bardzo Internet zmienił nasze życie, a jednocześnie nie ma pojęcia, jak to naprawdę działa. W rezultacie zostajemy wciągnięci w wiele rozrywek Internetu – niektóre nieszkodliwe, inne dość szkodliwe.

Poniżej, w dowolnej kolejności, znajduje się pięć głównych mitów, które nadal wypaczają nasze rozumienie Internetu, jego pochodzenia, tego, kto go kontroluje, jak czyni ludzi bogatymi (lub biednymi) i kto grasuje w jego najciemniejszych zakamarkach.

1. Al Gore wynalazł Internet
2. Twój dostawca usług internetowych śledzi każdy Twój ruch
3. Internet jest pełen drapieżników seksualnych
4. Wszystko, co czytasz w Internecie, jest prawdą
5. Internet uczyni cię bogatym

Ten jest właściwie mitem w micie. Pierwszym mitem jest to, że były wiceprezydent Al Gore wynalazł Internet. Drugim mitem jest to, że Al Gore kiedykolwiek twierdził, że cokolwiek „wymyślił”.

9 marca 1999 prezenter CNN Wolf Blitzer przeprowadził wywiad z Alem Gore'em, gdy Gore rozpoczynał kampanię prezydencką w 2000 roku. Odpowiadając na pytanie, co przyniesie do stołu, Gore odpowiedział:

Nawet najbardziej lojalni obrońcy Gore'a przyznają, że jeśli nigdy nie chciał przypisywać sobie wyłącznej zasługi za stworzenie Internetu, to sformułował to niezręcznie. Nie minęło dużo czasu, zanim krytycy rzucili się na coś, co wydawało się rażącą przesadą, jeśli nie jawnym kłamstwem.

Dwa dni po wywiadzie, dziennikarz Declan McCullagh napisał artykuł dla Wired News oskarżający Gore'a za wyolbrzymianie jego roli w tworzeniu Internetu, a następnie uzupełnił swoją historię wysyłając biuletyn e-mailowy zatytułowany „House Majority Leader Armey on Gore 'inventing the Internet” [źródło: Finklestein ].

Historia eksplodowała i chociaż Gore nigdy nie wypowiedział słów „wynalazł Internet”, to zdanie zostało powtórzone w prawie 5000 wiadomościach i niezliczonych monologach do późnych godzin nocnych w talk show podczas kampanii [źródło: Boehlert ].

Podczas gdy Gore spopularyzował wyrażenie „informacyjna autostrada” i poparł wczesne przepisy dotyczące szybkich sieci, mężczyznami tradycyjnie przypisywanymi „wynalezieniem” Internetu są Vinton Cerf i Robert Kahn [źródło: Google ].

Twój dostawca usług internetowych (ISP) jest Twoim lokalnym łączem do światowej sieci komputerowej zwanej Internetem. Każde żądanie strony i każda wysłana wiadomość e-mail musi najpierw przejść przez routery dostawcy usług internetowych. Wydawałoby się zatem, że Twój dostawca usług internetowych może skanować i zapisywać wszystkie dane, które przepływają przez jego system.

Prawda jest taka, że ​​ma moc. Na szczęście dla nas nie ma pieniędzy ani chęci do archiwizowania każdej informacji, która się pojawi.

Dostawcy usług internetowych w Stanach Zjednoczonych nie zapisują rutynowo historii surfowania w Internecie i konwersacji e-mailowych swoich użytkowników [źródło: McCullagh ]. Uratowanie wszystkich tych danych byłoby po prostu zbyt kosztowne, a publiczne oburzenie ze strony organizacji zajmujących się prawami do prywatności i wolnościami obywatelskimi byłoby ogłuszające.

Jednak dostawcy usług internetowych mogą (i robią) śledzić zachowanie online podejrzanych, których dotyczy toczące się śledztwo w sprawie terroryzmu lub pornografii dziecięcej.

W krajach Unii Europejskiej dostawcy usług internetowych są teraz zobowiązani przez rozporządzenie Komisji Europejskiej do przechowywania dzienników poczty e-mail swoich użytkowników przez okres do dwóch lat [źródło: Tryhorn ]. Logi e-mail nie zawierają treści wiadomości, a jedynie informację kto wysłał wiadomości do kogo i kiedy. Dzienniki mogą być wykorzystywane w dochodzeniach kryminalnych.

Gorący temat w Stanach Zjednoczonych dotyczy dostawców usług internetowych, którzy współpracują z firmami reklamowymi, które przechowują pliki cookie w przeglądarkach użytkowników w celu gromadzenia danych o „targetowaniu behawioralnym” zaprojektowanych w celu obsługi odwiedzających różne witryny internetowe. Reklamodawcy twierdzą, że nie łączą zebranych danych z indywidualnymi adresami IP, ale grupy ochrony prywatności wciąż są w konflikcie [źródło: Greenburg ].

Każdy rodzic chce chronić swoje dzieci przed krzywdą emocjonalną, psychiczną i fizyczną. To dlatego rodzice są tak zaniepokojeni programami takimi jak „To Catch a Predator” programu Dateline NBC i wiadomościami przedstawiającymi Internet jako wylęgarnię prześladowców seksualnych.

Prawda, według niedawnego raportu Davida Finkelhora – dyrektora Centrum Badań Zbrodni Przeciwko Dzieciom Uniwersytetu New Hampshire – jest taka, że ​​Internet nie stworzył nowego rodzaju dziecięcego drapieżnika. Zamiast tego Internet stał się nowym medium dla starego zjawiska: dorosłych szukających nieletnich partnerów seksualnych.

Z badania wynika, że ​​w zdecydowanej większości przypadków „drapieżnika internetowego” dorosły sprawca wyraźnie identyfikował się w Internecie jako dorosły poszukujący seksu z nieletnimi [źródło: Wolak i in .]. Większość przestępstw związanych z drapieżnikami to gwałt, a nie napaść seksualna, co oznacza, że ​​stosunki seksualne między zaangażowanymi stronami nie były wymuszone.

To niewygodny temat, ale ważne rozróżnienie, mówi matka i felietonistka Daily Beast, Lenore Skenazy. Zamiast na przykład zabronić dziecku korzystania z Facebooka, rodzice mogą skupić się na uczeniu dzieci zdrowych relacji [źródło: Skenazy ]. Nauczyciele i władze mogą skoncentrować się na znakach zagrożenia – nadużyciach w domu, używaniu narkotyków, izolacji od grup rówieśniczych – które mogą prowadzić młodą osobę do ryzykownych zachowań w Internecie.

Internet zrewolucjonizował branżę wydawniczą i medialną. Każdy, kto ma połączenie z Internetem, może natychmiast podzielić się swoimi przemyśleniami i opiniami z publicznością na całym świecie. W rezultacie, według Google, istnieje ponad bilion unikalnych stron internetowych [źródło: Alpert ].

Ponieważ każdy może opublikować witrynę sieci Web, nigdy nie wiadomo, skąd pochodzą te informacje. Tak nie jest: Stosując stosunkowo prosty zestaw wskazówek, możesz ocenić wiarygodność informacji w dowolnej witrynie sieci Web.

Pierwszą rzeczą, którą powinieneś sprawdzić, jest sam adres internetowy. Czy kończy się na .gov czy .edu? Czy zawiera imię osoby? Mając tylko adres URL, masz już dobre wskazanie źródła materiału.

Jeśli materiał online jest artykułem, czy zawiera imię i nazwisko autora oraz datę publikacji? Wyszukaj nazwisko autora i dowiedz się więcej o jego doświadczeniu i wiedzy. Jeśli artykuł jest stary, zastanów się, czy zawiera informacje, które szybko się zmieniają.

Jeśli nie rozpoznajesz nazwy witryny sieci Web z publikacji offline — gazety, czasopisma lub programu telewizyjnego — przeczytaj sekcję „informacje” witryny, aby dowiedzieć się więcej. Szukaj wyraźnych oznak uprzedzeń lub interesów handlowych.

Przede wszystkim, mówią bibliotekarze z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, do wszystkich informacji online należy podchodzić ze „zdrowym sceptycyzmem” [źródło: UC Berkeley ]. Używaj tych samych narzędzi analitycznych, których używałbyś do badania innych form mediów. Innymi słowy, rozważ źródło.

Jeśli uważasz, że „Zarabiam 50 000 $ dziennie online!” reklamy i spamowe wiadomości e-mail zachwalające „Tajemnice milionerów w handlu elektronicznym”, to Internet jest jedną wielką kopalnią złota, która tylko czeka na łopatę. Albo ktoś ma do sprzedania wspaniały most wiszący na Brooklynie.

Prawdą jest, że kilku wizjonerskich i szczęśliwych przedsiębiorców zarobiło duże pieniądze, gdy inwestorzy venture capital i duże firmy z cegły i zaprawy wlali miliardy do swoich raczkujących start-upów technologicznych w latach boomu dot-comów. Ogromne klapy, takie jak Webvan, eToys i Pets.com, stały się wiadomościami, ale pamięć o tych wybuchach z czasem zniknie [źródło: niemiecki ].

Z biznesowego punktu widzenia nadal kuszące jest myślenie o Internecie jako magicznej kuli zwiększającej sprzedaż dowolnego istniejącego produktu lub usługi. W końcu, jeśli miliony ludzi są online, musisz mieć ogromną bazę klientów. Z drugiej strony możesz nie.

Skuteczny marketing online to trudna sprawa. Wymaga sprytnej optymalizacji pod kątem wyszukiwarek, skomplikowanych modeli reklamy online, a czasem nawet kosztownych reklam offline. Smutne jest to, że nawet jeśli uda Ci się przekonać miliony ludzi do odwiedzenia Twojej witryny, nie ma gwarancji, że coś kupią [źródło: Borrego ].

Nie ma formuły, która zapewniłaby sukces w biznesie online. W rzeczywistości większość firm internetowych odnosi sukcesy lub porażki na tych samych zasadach, co firmy offline. Jakość produktu lub usługi jest najważniejsza ze wszystkich, a zaraz po niej jest umiejętność budowania i utrzymywania doskonałych relacji z pracownikami, partnerami biznesowymi i klientami [źródło: Holloway ].

Aby uzyskać więcej informacji o Internecie i sieciach społecznościowych, spójrz na linki na następnej stronie.

Powiązane artykuły