6 Sławni wyjęci spod prawa na Dzikim Zachodzie

Jefferson „Soapy” Smith, nazwany tak z powodu swojego legendarnego oszustwa „ Prize Package Soap Sell ”, był znanym człowiekiem zaufania i oszustem, alkoholikiem o złym charakterze, skłonnym do przemocy i żelazną pięścią. Po przemieszczeniu się po obozach górniczych starego Zachodu, przetrwaniu serii spektakularnych oszustw, wraz ze swoim gangiem przeniósł się do granicznego miasta Skagway na Alasce i przejął kontrolę nad nim. Soapy zginął w strzelaninie 8 lipca 1898 r. Przed spotkaniem grupy obywateli, która została zorganizowana w celu zamknięcia go i wypędzenia z miasta.

Tak, brutalny koniec dla człowieka, który żył za lufą pistoletu.

W ciągu swojego życia większość najgorszych banitów Dzikiego Zachodu była uważana za przestępców i desperatów, wrogów łamiących prawo państwa. Dziś są znani jako bohaterowie ważni od życia, z fajniejszymi pseudonimami, tematami niezliczonych książek, filmów i skandalicznych opowieści, a wszystkie są pełne wysadzonych szczegółów ich życia i przestępczych wyczynów. W popularnym folklorze historie wszystkich znanych bandytów mają w zasadzie te same trzy cechy:

Folklor ma swoje własne prawdy, ale zostawimy tych samych, aby mogli skupić się na tym, co mówią nam historycy. Kiedy to robimy, pojawiają się następujące cechy wspólne: złodziejstwo, broń, więcej broni, przemoc i przedwczesna śmierć.

Oto historie o tym, jak sześciu najsłynniejszych bandytów dzikiego, dzikiego zachodu - pięciu mężczyzn i jedna kobieta - żyło i zmarło.

1. Jesse James
2. Billy dzieciak
3. Belle Starr
4. Joaquin Murieta
5. Cherokee Bill
6. Butch Cassidy

Ludzie lubią wierzyć, że Jesse James był jednym z tych współczujących złodziei, którzy okradali bogatych i dawali biednym, ale nie ma dowodów na poparcie tego twierdzenia. Urodzony w 1847 roku James i jego brat Frank pochodzili z gospodarstwa rolnego z niewolnikami w Missouri, a kiedy wybuchła wojna domowa, dołączyli do armii konfederatów. Byli wtedy tylko nastolatkami, ale od razu znaleźli się w jeździe ze szwadronem śmierci , który podróżował od farmy do gospodarstwa, mordując każdego, kto darzył sympatią związkowców, wielu z nich to dawni sąsiedzi. To najwyraźniej dało Jesse'owi ochotę na krew i chaos.

Po wojnie walczył dalej, jeżdżąc ze złośliwym mentorem Archie Clementem, który miał w zwyczaju rabować banki należące do triumfujących związkowców. Kiedy Clement został napadnięty i zabity, James kontynuował tradycję, kradnąc i mordując z zapałem. Ale w końcu stara klasa trzymająca niewolników zdobyła polityczną przewagę w stanach południowych. Kiedy to zrobili, Jesse nie był już ich sojusznikiem buntowników, był po prostu morderczym bandytą, który nie potrafił postępować zgodnie z zasadami społeczeństwa, nawet gdy społeczeństwo było po jego stronie. W 1882 roku nowy gubernator Missouri, Thomas Crittenden, zaaranżował tajne spotkanie z Robertem i Charleyem Fordami, dwoma pozostałymi członkami gangu Jessego. Niedługo później, kiedy Jesse odkurzał zdjęcie w swoim salonie, Robert strzelił mu w tył głowy. To był haniebny koniec haniebnej kariery.

Billy the Kid był Arthurem Rimbaudem z zachodnich banitów. Raczej. Po pierwsze, ci dwaj byli prawie współcześni. Rimbaud urodził się w 1854 roku, a Billy w 1859 roku . Arthur Rimbaud, będąc jeszcze nastolatkiem, skandalicznie złamał reguły literatury, aby stworzyć nowy rodzaj poezjiktóra nadal ma wpływ na dzisiejszą kulturę. Będąc jeszcze nastolatkiem, Billy the Kid ekstrawagancko złamał prawo, stając się jednym z najsłynniejszych bandytów Dzikiego Zachodu. Rimbaud nagle przestał pisać wiersze, gdy miał zaledwie 19 lat. Billy nagle przestał strzelać, gdy miał zaledwie 21 lat (lub mniej - nikt nie jest pewien, kiedy się urodził). Koniec porównania. Rimbaud zaczął pracować jako handlowiec w Afryce Północnej, umierając w dojrzałym wieku 37 lat. Kariera Billy'ego Kida zakończyła się w wieku 21 lat, ponieważ wtedy został zastrzelony przez szeryfa Pata Garretta. Poza tym Rimbaud nie miał fajnego przezwiska.

Billy the Kid rozpoczął życie jako Henry McCarty, a później był znany jako William H. Bonney. Trudno uwierzyć, że dana osoba mogłaby w tak krótkim czasie uzyskać trzy różne imiona, ale Billy włożył dużo życia w krótkie życie.

Brał udział w wysokooktanowym sporze w Nowym Meksyku, znanym jako wojna hrabstwa Lincoln . Podczas jednego starcia zginęło kilku mężczyzn, a winę ponosi Billy, niezależnie od tego, czy rzeczywiście zabił. Wkrótce złapała go grupa. Ale Billy był przebiegły i udało mu się odważnie uciec. Po ukryciu się w Fort Sumner został wytropiony przez Garretta, który wskoczył na niego i zastrzelił go w ciemnym pokoju w ciemną noc.

Czy Belle Starr naprawdę była „Królową Banitów”, „kobietą Jesse James”, „Królową Bandytów”, „Petticoat Terror of the Plains”? Od ponad 100 lat książki i filmy podsycają legendę jej wyjętego spod prawa życia.

Myra Maybelle Shirley urodziła się w Missouri około 1848 roku. W Carthage Female Academy opanowała czytanie, ortografię , gramatykę, arytmetykę, zachowanie, grekę, łacinę , hebrajski i fortepian. Jej rodzice byli zamożnymi i wybitnymi mieszkańcami Carthage w stanie Missouri, gdzie prowadzili hotel. Ale potem wojna domowa w Stanach Zjednoczonych rozpętała chaos. W następstwie tego Maybelle przeniosła się do Dallas w Teksasie, gdzie poślubiła konfederata weterana imieniem Jim Reed, który zrobił karierę na napadzie z bronią w ręku. Razem mieli córkę o imieniu Pearl i chłopca o imieniu Eddie. Zagrożenia zawodowe związane z pracą Jima przyniosły mu przedwczesną śmierć, a Myra, która ponownie nazwała siebie Belle, w końcu znalazła schronienie na Terytorium Indii (obecnie Oklahoma), gdzie poślubiła mężczyznę imieniem Sam Starr.

Belle i Sam zostali dwukrotnie aresztowani za złodziejstwo koni, a Belle odbyła karę w Detroit. Później, po tym jak Sam i prawnik zabili się nawzajem w strzelaninie, Belle z powodzeniem oświadczyła się adoptowanemu bratu Sama, Jimowi Julyowi Starrowi, który był od niej o 15 lat młodszy. Jim July był po części Cherokee i razem uprawiali ziemię na indyjskim terytorium Oklahomy. Belle miała 41 lat zimą 1889 roku , kiedy została zestrzelona z konia przez strzelbę. Ktokolwiek pociągnął za spust, zrobił to ponownie z bliskiej odległości, aby upewnić się, że nie żyje. Jej morderczyni nigdy nie złapano i nikt nigdy się nie dowiedział, dlaczego umarła.

Zanim był Zorro, był Murieta. Joaquin Murieta. Legenda głosi, że Murieta był odnoszącym sukcesy meksykańskim (a może chilijskim) poszukiwaczem złota w Kalifornii lat 50. XIX wieku, kiedy zazdrosny Anglos bił go, zabił jego brata, zgwałcił i zabił jego żonę. Wściekły Murieta zwrócił się ku zbrodni, stając się meksykańskim Robin Hoodem, który zatrzymywał pociągi i pomścił rasową niesprawiedliwość. Wszystko skończyło się strasznie, gdy California Rangers dopadł go, odciął mu głowę i umieścił ją w słoiku brandy. Najwyraźniej czuli, że potrzebują części ciała, aby odebrać nagrodę w wysokości 1000 dolarów za wyeliminowanie bandyty. Wielu zaprzeczało, że głowa naprawdę należała do Muriety, ale tak czy inaczej, słoik i jego zawartość zniknęły, prawdopodobnie podczas trzęsienia ziemi w San Francisco w 1906 roku.

To była historia spopularyzowana przez autora Cherokee , Johna Rollina Ridge'a w jego książce „ The Life and Adventures of Joaquin Murieta ”. Ta historia z kolei stała się jedną z inspiracji dla fikcyjnej postaci Zorro. Nikt nie był w stanie potwierdzić wersji Ridge'a opowieści Muriety, ale wydaje się, że poprowadził gang do morderczego szaleństwa, w którym bezlitośnie wymordowali dziesiątki ludzi, bez względu na ich pochodzenie etniczne .

Więc skąd się wzięła ta legenda? Bratanek Muriety, kolega o imieniu Procopio , miał zaledwie 12 lat, gdy zmarł jego wujek. Ale dopracował historię Joaquina i uczynił się jej spadkobiercą, gdy dorastał, by być jednym z najbardziej niesławnych bandytów Kalifornii.

Kiedy Crawford Goldsby, lepiej znany jako Cherokee Bill, miał zamiar zarzucić swoje liczne zbrodnie, rzekomo były to jego ostatnie słowa: „ Przyszedłem tu umrzeć, a nie rozmawiać. ” To jakiś uparty, oldschoolowy banita dykcja dla ciebie. Kto wie, czy to prawda, ale wydaje się prawdopodobne, biorąc pod uwagę ogólne preferencje mężczyzny do robienia zdjęć zamiast dialogu.

Urodził się w 1876 roku w Fort Concho w Teksasie. Jest synem Ellen Goldsby, kobiety z plemienia Cherokee o europejskim i afroamerykańskim pochodzeniu, oraz sierżanta George'a Goldsby'ego, żołnierza Buffalo ze słynnej 10. Kawalerii. George i Ellen rozstali się, gdy Crawford miał zaledwie 7 lat i został wysłany do szkół dla „Indian” w Kansas, a później w Pensylwanii. Wydaje się, że nie udało mu się rozwinąć w żadnej z instytucji .

Niektórzy twierdzą, że zabił swojego szwagra, gdy miał 14 lat , inni, gdy miał 12 lat . Tak czy inaczej, jego kariera rozpoczęła się na dobre, kiedy w wieku 18 lat dołączył do wyjętych spod prawa Billa i Jima Cooka. Następnie rozpoczął się sezon rabunków i morderstw na terytorium Indii, który trwał od maja do grudnia 1894 roku, kiedy został schwytany. Gwałtowna ucieczka z więzienia, podczas której zabił strażnika, nie powiodła się iw kwietniu 1895 r. Został skazany na śmierć przez „wiszącego sędziego” Isaaca Parkera. W dzień św. Patryka następnego roku wypowiedział swoje słynne ostatnie słowa.

Wystarczy spojrzeć na faceta - kapelusz odchylony na bok, starannie przystrzyżony wąsik zasłaniający uśmieszek - wygląda jak sprytny nieudacznik, który lubi naciągać jednego na dowodzących głupców. Może dlatego tak wielu ludzi jest gotowych uwierzyć, że tak naprawdę nie zginął od grad kul w Ameryce Południowej, ale sfałszował swoją śmierć, zmienił nazwisko i przeżył swoje życie w Spokane w stanie Waszyngton. Oto historia szczegółowo opisana w książce „ Butch Cassidy's Story: Bandit Invincible ” autorstwa Williama T. Phillipsa. Niektórzy uważają nawet, że książka jest wspomnieniem napisanym przez Cassidy'ego pod pseudonimem.

Gdyby tak było, byłaby to jedna z kilku zmian nazwiska Butcha Cassidy'ego , który rozpoczął życie jako Robert Leroy Parker w 1866 roku, ale zmienił nazwisko na Cassidy w 1889 roku . Był przywódcą znanego gangu zwanego The Wild Bunch, który przemierzał Kolorado, Wyoming, Montanę, Idaho i Południową Dakotę, rabując pociągi i banki, kradnąc bydło i konie. Kiedy ustawa się zbliża, uciekł do Ameryki Południowej razem z Harrym Longabaughiem (znanym również jako Sundance Kid) i żoną Harry'ego, Etta. Tam obaj mężczyźni wrócili do ciężkiej pracy rabunkowej i według wiarygodnych historyków doszli do swego kresu. Podobnie jak większość relacji sławnych przestępców, którym udało się oszukać śmierć, historia przetrwania Butcha Cassidy'ego opiera się nie na faktach, ale na pobożnych życzeniach.