Budowanie bogactwa ze start-upami

(Uwaga: piszę powieść, rozdział tygodniowo, tutaj na Medium. Dowiedz się, dlaczego piszę tutaj , zacznij od rozdziału 1 tutaj i zawsze możesz wyrazić swoją opinię w komentarzach. Piszę tutaj dla społeczności. )

Ahmad z trudem powstrzymywał podekscytowanie, gdy dzielił się z Hirą wiadomością o sukcesie startupu, który on i Lizzy rozwinęli podczas ostatniego roku studiów na Uniwersytecie Nowojorskim. Stworzyli platformę opartą na sztucznej inteligencji, wykorzystującą przetwarzanie języka naturalnego (NLP) do oceny aplikacji na studia, usprawniając proces zarówno dla studentów, jak i zespołów rekrutacyjnych. Ku ich radości udało im się sprzedać swój startup za oszałamiający milion dolarów, co jest imponującym osiągnięciem dla startupu prowadzonego przez studentów. Ahmad chętnie podzielił się nowinkami z Hirą i jego rodzicami, ogłaszając, że za miesiąc odwiedzi Peszawar. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu stabilności finansowej mógł teraz pozwolić sobie na częstsze podróże do Pakistanu.

Zarówno Hira, jak i ojciec Ahmada byli zachwyceni tą wiadomością. Początkowo jego ojciec miał nadzieję, że Ahmad dostanie pracę w dużej firmie technologicznej w Stanach Zjednoczonych, ale widząc przedsiębiorczy sukces syna, zachęcił go do podążania za marzeniami. Nabywcy ich startupu zaoferowali Ahmadowi i Lizzy stanowiska w firmie w celu dalszego rozwoju produktu, co doprowadziłoby do zwiększenia dochodów założycieli. Byli jednak zdeterminowani, aby realizować nowy pomysł na skrzyżowaniu NLP i wizji komputerowej.

Ahmad chętnie podzielił się z Hirą swoim kolejnym pomysłem na startup. Ich kolejne przedsięwzięcie miało na celu umożliwienie samochodom bez kierowcy odczytywania szyldów i tekstu na nazwach sklepów, szyldach biurowych i innych elementach po drodze. Analizując te informacje, pojazdy podejmowałyby świadome decyzje, zwiększając ich autonomiczne możliwości. Ponieważ w 2016 roku szybko rozwijał się rynek samochodów bez kierowcy, był to obiecujący pomysł na start-up. Szyldy często mają różne formaty i style pisania, co utrudnia ich rozszyfrowanie przez rozwiązanie AI. Problemy z widocznością, zniekształcenia perspektywy, warunki oświetleniowe i potrzeba wsparcia w wielu językach były jednymi z innych wyzwań, którym starali się sprostać w swoim nowym przedsięwzięciu.

Oczy Hiry błyszczały z podniecenia, dumny z ambitnej wizji Ahmada i jego niezachwianej determinacji. Jednak wiadomość nadeszła ze słodko-gorzkim akcentem. Z wahaniem Ahmad odważył się powiedzieć: „Jednak będę musiał przeprowadzić się do San Francisco. Przeprowadzka do ekosystemu Doliny Krzemowej pozwoli mi zbudować ten startup z pełną mocą”. Serce Hiry zamarło, gdy zdała sobie sprawę z implikacji tej decyzji.

"Ale……. Zawsze myślałem, że po ukończeniu studiów wrócisz do Pakistanu”.

„Tak, ale nigdy nie wiedziałem, że to jest możliwe. Muszę się upewnić, że dam z siebie wszystko”.

Hira miała wrażenie, że Ahmad oddala się od niej. Nagła zmiana sprawiła, że ​​poczuła się zraniona i zdradzona, ponieważ spodziewała się, że Ahmad wróci po ukończeniu studiów i osiedli się z nią w Pakistanie. To było jej marzenie odkąd Ahmad wyjechał na studia.

Hira zawsze jasno mówiła Ahmadowi, że chce osiedlić się w Pakistanie, a nie wyjeżdżać za granicę. Chciała zostać w Pakistanie, aby opiekować się starszymi rodzicami i młodszym rodzeństwem. Wielu jej kolegów z Islamabadu ubiegało się o imigrację do Kanady i zachęcało ją, by zrobiła to samo, ale ona nie była tym zainteresowana. Często mówiła im, że jest w związku z Ahmadem i że wróci po ukończeniu studiów, z planami osiedlenia się w Islamabadzie i częstymi wyjazdami do Peszawaru w odwiedziny do rodziców.

Ale wiadomość o nowych planach Ahmada przyniosła jej wielki smutek.

Hira powiedziała: „Jestem śpiąca. To był długi dzień dzisiaj, a ja też muszę wcześnie wstać. Czy możemy to kontynuować jutro?

„W porządku, jasne”

Hira nacisnęła przycisk rozłączania i rzuciła telefon na łóżko. Nadal była ubrana w strój roboczy, który zwykle zdejmowała zaraz po powrocie do domu. Bez przekonania szarpnęła swoją dupattę, ale nie mogła zebrać energii, by wyjąć ubrania z szafy i się przebrać. Zamiast tego opadła na łóżko i schowała twarz w poduszce. Siedziała tam godzinami, obracając się i kręcąc ze wzburzenia. Wiele myśli krążyło jej w głowie, podczas gdy jej oczy wpatrywały się kolejno w wirujący wiatrak i połamane paznokcie.

To był jej regularny mechanizm radzenia sobie przez wiele lat, dający jej przestrzeń do przetwarzania myśli i emocji.

Po rozłączeniu Ahmad zastanawiał się, dlaczego Hira nie była tak podekscytowana pomyślnym wyjściem z ich startupu i obiecującym nowym przedsięwzięciem, jak się spodziewał. Wiedział, że Hira zawsze wspierała jego marzenia, ale jej reakcja wprawiła go w zakłopotanie i zaniepokojenie.

Następnego dnia Hira obudziła się z ciężkim sercem i umysłem wypełnionym sprzecznymi emocjami. Wiedziała, że ​​decyzja Ahmada o przeprowadzce do San Francisco może potencjalnie zmienić bieg ich związku, i nie mogła powstrzymać poczucia straty. Zdawała sobie jednak sprawę, że przedsiębiorcza podróż Ahmada była dla niego ważna i chciała być dla niego wsparciem.

Tego wieczoru Hira postanowiła oddzwonić do Ahmada i otwarcie przedyskutować swoje uczucia. Kiedy rozmawiali, wyraziła radość z powodu jego sukcesu, ale także podzieliła się obawami dotyczącymi wpływu jego ruchu na ich związek. Przypomniała mu o ich marzeniach o osiedleniu się w Pakistanie io tym, jak ważne było dla niej, by być blisko rodziny.

Ahmad słuchał uważnie i uznał uczucia Hiry. Nie do końca przemyślał emocjonalne konsekwencje, jakie jego decyzja będzie miała dla niej, i zdał sobie sprawę, że musi znaleźć sposób na zrównoważenie swoich ambicji z ich związkiem. Spędzili wiele godzin, rozmawiając o swojej przyszłości, badając różne możliwości i rozważając kompromisy, które pozwoliłyby im pozostać razem, jednocześnie realizując swoje cele.

W końcu Ahmad i Hira zgodzili się, że przeprowadzi się do San Francisco, aby założyć nowy startup, ale będą pracować razem, aby ich związek pozostał silny. Zaplanowali, że Hira może odwiedzić San Francisco w przyszłym roku. Ahmad obiecał, że po dwóch latach wróci do Pakistanu, a potem wezmą ślub i osiedlą się w Pakistanie. Hira była zadowolona, ​​że ​​zdecydowała się na otwartą rozmowę z Ahmadem i była niezwykle zadowolona z jego reakcji i odpowiedzi. Rozpoczęła nowy tydzień z nowym zapałem.