Po tym, jak The New York Times opublikował we wrześniu 2018 r. Opinię, w której anonimowy urzędnik administracji Trumpa twierdził, że pracuje nad udaremnienia decyzji prezydenckich dla dobra kraju, prezydent Trump odpowiedział tweetem składającym się z jednego słowa zapisanego wielkimi literami. : „SKARB?”
Sam prezydent był przedmiotem podobnej potępienia w lipcu 2018 r. Po konferencji prasowej z prezydentem Rosji Władimirem Putinem i zdawał się popierać zaprzeczenia Putina, w które Rosjanie wtrącali się w wyborach w 2016 r., Wbrew ustaleniom amerykańskich agencji wywiadowczych. W odpowiedzi były dyrektor CIA John O. Brennan napisał na Twitterze, że występ Trumpa był „niczym innym jak zdradą”.
A ostatnio, we wrześniu 2019 r., Prezydent Trump porównał zaangażowanych, którzy przekazali informacje sygnalistom na Ukrainie skargę do szpiegów , nawet posunął się do zasugerowania prywatnej grupie, że Stany Zjednoczone powinny „postępować” z tymi informatorami tak, jak to zrobiły. dawne czasy, „aluzja do egzekucji.
Więc o co chodzi z tym tweetowaniem i rozmową o zdradzie? Patrząc z perspektywy, od dawna jest to znany atak w amerykańskiej polityce. W dniach poprzedzających zabójstwo prezydenta Johna F. Kennedy'ego w Dallas w 1963 r. Rozdano tysiące ulotek głoszących, że JFK jest „ poszukiwany za zdradę ”. A wcześniej, we wczesnych latach pięćdziesiątych, senator Joseph McCarthy (R-Wisc) złorzeczył „ 20 latom zdrady ” agentów komunistycznych, o których jego zdaniem pracowali w rządzie USA.
W rzeczywistości słowo na T było tak beztroskie, że prawie można zapomnieć, że jest to faktyczna zbrodnia federalna, za którą grozi kara śmierci, jedyna wyraźnie opisana w konstytucji Stanów Zjednoczonych. Artykuł III, Rozdział 3 stanowi, że „Zdrada przeciwko Stanom Zjednoczonym polega jedynie na toczeniu wojny przeciwko nim lub na przylgnięciu do ich wrogów, udzielając im pomocy i pocieszenia”. Określa również, że skazanie osoby za zdradę wymaga zeznań dwóch świadków lub zeznań samego zdrajcy.
Jednak eksperci prawni zwracają uwagę, że zdrada w sensie prawnym ma zupełnie inne i znacznie węższe znaczenie niż to, co większość nie-prawników może przyjąć, że oznacza.
„Kiedy wszyscy rzucają wokół słowa zdrada, zwykle należy to do jednej z kilku kategorii” - mówi prawnik z Waszyngtonu, Mark Zaid . „Zwykle cytują to z powodów stronniczych, ponieważ chcą oczernić tę osobę lub nie rozumieją, co oznacza to słowo - lub jakiejś kombinacji tych dwóch”.
Nielojalność to nie zdrada
Zdrada to nie tylko nielojalność. Anonimowy urzędnik nie popełnił na przykład zdrady, przedstawiając Trumpa niepochlebnie w artykule Timesa lub podejmując działania mające na celu obalenie jego decyzji, a prezydent Trump nie popełnił tego w Helsinkach z prostego powodu. Żadne z działań żadnej z osób nie wiązało się z chwytaniem broni przeciwko Stanom Zjednoczonym ani udzielaniem pomocy i pocieszenia wrogiemu narodowi.
Na przykład w przypadku Trumpa Zaid wyjaśnia: „Nie jesteśmy w stanie wojny, więc to nie może być zdrada. Nie jesteśmy w stanie wojny z Rosją”.
Rzeczywiste akty oskarżenia i wyroki skazujące za zdradę zawsze były rzadkie. Według redaktora National Constitution Center Scotta Bomboya, mniej niż 30 przypadków zdrady zostało oskarżonych w historii kraju.
Prawdopodobnie w taki sposób zamierzali to autorzy Konstytucji. „Twórcy wyraźnie chcieli dać rządowi federalnemu uprawnienia do karania za zdradę w odpowiednich okolicznościach” - wyjaśnia w e-mailu profesor Carlton FW Larson z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis , autor artykułu w Washington Post na temat popularnych nieporozumień dotyczących zdrady. „Wspomnienie Benedicta Arnolda było świeże w ich umysłach i nikt nie chciałby, aby ktoś taki jak on mógł uciec”.
„W tym samym czasie twórcy koncepcji zdali sobie sprawę, że obszerne definicje zdrady stanowią poważne zagrożenie” - mówi Larson, który również napisał dogłębny artykuł na temat zdrady w University of Pennsylvania Law Review. „Wiele z ich własnych działań oporu przed wybuchem wojny o niepodległość zostało uznanych za zdradę przez brytyjskich urzędników prawnych, a wielu Amerykanów z kolonii zdecydowanie sprzeciwiało się tym interpretacjom. Stany Zjednoczone i przylgnięcie do swoich wrogów, udzielając im pomocy i pocieszenia. Były to terminy techniczne z prawa angielskiego, ale prawo angielskie obejmowało również takie rzeczy, jak opisanie śmierci króla jako formy zdrady ”.
Jedno z najwcześniejszych faktycznych oskarżeń miało miejsce w 1807 r., Kiedy były wiceprezydent Aaron Burr został aresztowany i osądzony za zdradę, rzekomo próbując nakłonić niektóre stany USA do opuszczenia Unii i przyłączenia się do wojny o zajęcie terytorium - w tym dzisiejszego Teksasu. - że wtedy rządziła Hiszpania. Jak podaje Bomboy , Burr został oskarżony na polecenie prezydenta Thomasa Jeffersona, w którego administracji Burr służył. W procesie, któremu przewodniczył prezes Sądu Najwyższego, John Marshall, Burr został uniewinniony przez ławę przysięgłych.
Po pokonaniu Konfederacji w wojnie domowej były prezydent Konfederacji Jefferson Davis został uwięziony na prawie dwa lata pod zarzutem zdrady stanu. W końcu jednak grupa zamożnych osób wpłaciła 100 000 dolarów kaucji, aby uzyskać jego zwolnienie. Davis i inni przywódcy Konfederacji uniknęli oskarżenia po tym, jak prezydent Andrew Johnson ułaskawił ich w 1868 roku.
Podczas drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu rząd federalny wniósł kilka spraw o zdradę, niektóre z nich przeciwko Amerykanom, którzy brali udział w audycjach propagandowych wroga. Ostatnią osobą skazaną za zdradę stanu w USA była Tomoya Kawakita , obywatelka Stanów Zjednoczonych, która biła i torturowała jeńców wojennych, pracując jako tłumacz dla japońskiej firmy podczas II wojny światowej. Chociaż został uznany za winnego i skazany na śmierć w październiku 1948 r. , Prezydent Dwight D. Eisenhower zamienił swój wyrok na dożywocie w 1953 r. Po apelacji rządu japońskiego, który był wówczas ważnym sojusznikiem Stanów Zjednoczonych. Dziesięć lat później prezydent John F. Kennedy nakazał mu uwolnienie i deportację do Japonii, pod warunkiem, że nigdy nie wróci.
Nie ma zdrady bez wojny
Ale podczas zimnej wojny prokuratorzy federalni nie mogli dochodzić zarzutów o zdradę, ponieważ Stany Zjednoczone technicznie nie były w stanie wojny ze Związkiem Radzieckim. „Żadnej wojny, żadnego oskarżenia o zdradę” - wyjaśnił Robert Sedler , profesor i ekspert prawa konstytucyjnego na Wayne State University. Jest autorem niedawnego artykułu o charakterze prawnym zdrady w The Conversation.
Z tego powodu, zauważa Zaid, oskarżenia o zdradę nie można było postawić nawet komuś tak nielojalnemu jak renegat oficer prowadzący CIA, Aldrich Ames , który przekazał tajemnice sowieckiemu KGB w latach osiemdziesiątych i ujawnił tożsamość ludzkich źródeł CIA i FBI. (Ames przyznał się w 1994 roku do zarzutów szpiegostwa i został skazany na dożywocie bez możliwości zwolnienia warunkowego).
Jedyny niedawny zarzut zdrady miał miejsce w 2006 roku, kiedy federalne wielkie jury oskarżyło Adama Gadahna , znanego również jako Azzam al-Amriki, Amerykanina, który rzekomo pojawił się w propagandowych filmach Al-Kaidy w połowie 2000 roku, chwaląc ataki z 11 września i ogłaszając, że " ulice Ameryki spłyną krwią ”. Zanim jednak udało się go schwytać i postawić przed sądem, Gadahn zginął w strajku dronów CIA w pobliżu granicy afgańsko-pakistańskiej w styczniu 2015 r. Według Sedlera , Al-Kaida i inne organizacje terrorystyczne najprawdopodobniej kwalifikują się jako wrogowie w rozumieniu konstytucji. klauzula zdrady, mimo że nie są narodami wroga, ponieważ Kongres zezwolił na podjęcie działań militarnych przeciwko nim w 2001 roku.
Innym powodem, dla którego rzadko stawiane są oskarżenia o zdradę, jest to, że istnieje wiele innych praw przeciwko określonym przestępstwom, które teoretyczny zdrajca może popełnić, takich jak szpiegostwo , sabotaż i zabijanie Amerykanów poza Stanami Zjednoczonymi . Łatwiej jest oskarżyć kogoś o te zbrodnie, niż wdawać się w konstytucyjną debatę o tym, czy te czyny stanowią zdradę. A w tych zbrodniach nielojalność nie ma znaczenia. „Należy pamiętać, że wszystkie te przestępstwa mogą zostać popełnione przez każdego, nie tylko przez obywateli” - powiedział Sedler.
Ale to niekoniecznie oznacza, że zdrada jest prawnym anachronizmem. „Może się zdarzyć, że będzie to coś, co może być niezwykle ważne w użyciu” - mówi Zaid. „Od jakiegoś czasu nie wypowiadaliśmy żadnej wojny krajowi, ale nadal jest wykonalne, abyśmy mogli, i przykro to przyznać, ale mogą być ludzie, którzy nas zdradzą. Kiedy ma to znaczenie, wysyła wiadomość. Ale musimy używać tej wiadomości odpowiednio i ostrożnie ”.
Teraz to jest interesujące
Poeta Ezra Pound, który potępił Stany Zjednoczone i chwalił mocarstwa Osi we włoskich audycjach radiowych podczas II wojny światowej, został aresztowany we Włoszech w 1945 roku pod zarzutem zdrady stanu, ale nigdy nie stanął przed sądem. Zamiast tego, gdy jury stwierdziło, że był „chory na umyśle”, sędzia nakazał wysłanie go do szpitala psychiatrycznego, gdzie pozostawał przez 12 lat aż do zwolnienia. Notatka rządowa z 25 marca 1946 r. W aktach Departamentu Sprawiedliwości Pounda zalecała, aby inni schwytani podejrzani o zdradę zostali poddani badaniom psychicznym, zanim zostaną odesłani do USA w celu oskarżenia.
Data publikacji: 2 października 2018 r
