Znasz kogoś, kto nie wpada w świąteczny nastrój? Przecież muszą się uśmiechać! Ze swoim zielonym futrem, groźną twarzą i sercem, które były „dwa rozmiary za małe”, fikcyjna postać Grincha wskoczyła do amerykańskiej świadomości ze swojego skąpego domu na szczycie Mount Crumpit w 1957 roku wraz z publikacją „How the Grinch Stole Christmas!” Od tamtej pory żyje w starych kreskówkach, pełnometrażowych filmach i gadżetach. Ale czy Grinch miał prawdziwego sobowtóra ?
O dziwo, tak. I prawdopodobnie był to jego twórca, dr Seuss. Theodor Seuss Geisel , pod pseudonimem Dr. Seuss, napisał i zilustrował dziesiątki książek, w tym " How the Grinch Stole Christmas! " zbiegło się z edukacyjną ewolucją materiałów do czytania dla dzieci w połowie XX wieku.
Czy możesz sobie wyobrazić, że jesteś uczniem uczącym się czytać, który zaprezentował wysłużoną serię Dick i Jane, a potem nagle natknął się na kolorowego przewracacza stron, takiego jak „ Kot w kapeluszu ” Seussa, z jego pomysłowymi ilustracjami i lirycznymi rymami? To właśnie wydarzyło się w przypadku prawie całego pokolenia uczniów, którzy uczyli się czytać. Zamiast uczyć się całych słów z powtarzania, co było podejściem „Dick i Jane”, książka dr Seussa „Kot w kapeluszu” pomogła położyć podwaliny pod podejście oparte na akustyce - i podkreśliło, że czytanie jest przyjemniejsze.
„Kot w kapeluszu” stał się pierwszym komercyjnym hitem Dr. Seussa, a książka sprzedała się w ponad ćwierć miliona egzemplarzy do Bożego Narodzenia 1957 roku. Wkrótce dołączył do niej kolejny bożonarodzeniowy cud: „ How the Grinch Stole Christmas! „W ciągu kilku krótkich tygodni historia Grincha praktycznie wylewała się z pióra doktora Seussa. To była, powiedział w wywiadzie dla magazynu Redbook z 1957 roku, „najłatwiejsza do napisania książka w mojej karierze”.
Dlaczego to było takie łatwe? Musiał tylko spojrzeć w lustro w poszukiwaniu inspiracji. „Myłem zęby rano 26 grudnia ubiegłego roku, kiedy zauważyłem w lustrze bardzo Grinchisha. To był Seuss!” - powiedział autor w tym samym wywiadzie udzielonym Redbook w 1957 roku. „Coś poszło nie tak z Bożym Narodzeniem, zdałem sobie sprawę, a raczej ze mną. Napisałem więc historię o moim kwaśnym przyjacielu, Grinchu, aby zobaczyć, czy mogę na nowo odkryć coś o Bożym Narodzeniu, co oczywiście straciłem”.
Jakby tego było mało, przy okazji odsłonięcia w 2003 r. Pamiątkowego i pośmiertnego znaczka pocztowego dr Seussa , jego pasierbica Lark Gray Dimond-Cates zauważyła, że „Grinch był Tedem w jego złe dni”. Ostatecznie jednak może to być zapowiedź własnej twórczości autora, która naprawdę go zdradziła. Razem z żoną prowadzili pojazd z tablicą rejestracyjną, na której widniało tylko jedno słowo: GRINCH .
zarabia niewielką prowizję od partnerów, takich jak Amazon, gdy kupujesz za pośrednictwem linków w naszej witrynie.
Teraz to jest interesujące
Serce Grincha naprawdę zabiło mocniej podczas tego fatalnego sezonu świątecznego. Zaczęło się o dwa rozmiary za małe, a potem urosło o trzy rozmiary w ciągu jednego dnia. Może Grinch nie był w końcu człowiekiem, ale raczej pytonem birmańskim, teoretyzował kardiolog, z którym rozmawiał na temat „All Things Considered”.
