Dlaczego moja 42-letnia córka (mam 77 lat) denerwuje się na mnie (krzyczy, krzyczy, rzuca przedmiotami itp.) za każdym razem, gdy prowadzimy przyjacielską rozmowę i ośmielam się wtrącić? Czy to choroba?
Odpowiedzi
Mam 76 lat i wprowadziłem się do mojej najstarszej, która ma kilka lat po 40 (nie wolno mi powiedzieć, ile, co jest dla mnie w porządku, w końcu im ona jest młodsza, tym młodszy mogę być) w marcu 2019. Jestem chroniona (czasami nadopiekuńcza), kochana, otoczona opieką i czuję się mile widziana w jej domu, chociaż wiem, że ten ruch wprawił nas wszystkich w pętlę. Walczyłem też z tym, że nie mogę już przychodzić i wyjeżdżać jak mi się podoba (w tym roku nie odnowiłem prawa jazdy), nie zawsze mam zadatki na to, co chciałbym ugotować (z drugiej strony ktoś inny jest odpowiedzialny za wszystkie zakupy spożywcze i gotowanie, więc nie muszę), nie zawsze mam pod ręką colę ani czekoladę, więc to też jest. No cóż.
Generalnie jako rodzic (1 dziecko biologiczne, 3 dzieci adoptowane, około 60 wychowanków i wiele dzieci sercowych – wtedy stają się Twoimi dziećmi, a Ty nie masz papierkowej roboty) zawsze wierzyłam, że jak Twoje dzieci Cię traktują jest zwykle odzwierciedleniem tego, jak ich potraktowałeś. Nie zawsze jest to prawdą, jeśli dziecko ma problemy ze zdrowiem psychicznym, fizycznym, rozwodem rodziców (oskarżają cię o rozwód), problemy finansowe itp.
Na tym etapie niewiele można zrobić, aby zmienić zachowanie osoby dorosłej. Jedyne zachowanie, które możesz zmienić, jest twoje. Więc spójrz na swoje zachowanie i zobacz, czy istnieje możliwość, że przyczyniasz się do jej gniewu. Jeśli tak, dowiedz się, jak zmienić swoje zachowanie. Możesz zdobyć świetne książki o samopomocy lub udać się do doradcy.
Powiedziawszy to wszystko, musisz się chronić. Jeśli nie czujesz się bezpiecznie, udaj się w bezpieczne miejsce. Możesz zadzwonić na gorącą linię ds. przemocy wobec osób starszych i poprosić o pomoc i wskazówki (zakładając, że mieszkasz w obszarze, który zapewnia te usługi), możesz złożyć raport do lokalnego oddziału policji, aby mieć dowód na to, co dzieje się między twoją córką i siebie. Jeśli chodzisz do kościoła, możesz poprosić o pomoc swojego pastora. Być może pastor może zaproponować doradcę, z którym możesz porozmawiać.
Ma problem. Nie pozwól jej mieszkać z tobą. Jeśli mieszkasz sam i chcesz z kimś mieszkać, porozmawiaj, ale nie z nią. Ze względu na jej wiek nie możesz poprosić jej o pójście na poradnictwo. Pomyśl. Czy zawsze była trudna? Czy było kiedykolwiek jakieś poradnictwo? W każdym razie to nie twoja wina, ale unikaj jej przy sobie. A jeśli odmówi wyjazdu, możesz zadzwonić do Centrum Kryzysowego.