Organizowanie rzeczy leży w ludzkiej naturze. Kucharze skrupulatnie dzielą swoje przyprawy na różne grupy, alfabetycznie lub według częstotliwości ich używania. Dzieci wyrzucają swoje skarbonki i sortują swoje bogactwa na stosy pensów, pięciocentówek, dziesięciocentówek i ćwiartek. Nawet towary w sklepie spożywczym są pogrupowane w określony sposób. Idź do międzynarodowego przejścia, a obok pudełek z muszlami taco znajdziesz paczki chińskiego makaronu jajecznego.
Okazuje się, że chemicy też są narkomanami organizacyjnymi. Poszukują podobnych właściwości fizycznych i chemicznych wśród pierwiastków , podstawowych form materii, a następnie starają się dopasować je do podobnych grup.
Naukowcy rozpoczęli próby uporządkowania pierwiastków pod koniec XIX wieku, kiedy wiedzieli o około 60. Ich wysiłki były jednak przedwczesne, ponieważ brakowało im kluczowej informacji: struktury atomu. Chociaż początkowe wysiłki nie powiodły się, jedna próba rosyjskiego chemika Dmitrija Mendelejewa okazała się bardzo obiecująca. Chociaż Mendelejew nie był w 100 procentach poprawny, jego podejście położyło podwaliny pod współczesny układ okresowy pierwiastków .
Obecnie układ okresowy pierwiastków organizuje 112 nazwanych pierwiastków i uwzględnia kilka innych nienazwanych. Stał się jednym z najbardziej przydatnych narzędzi w chemii, nie tylko dla studentów, ale także dla pracujących chemików. Klasyfikuje pierwiastki według ich liczby atomowej (więcej o tym wkrótce), mówi nam o składzie jądrowym danego pierwiastka, opisuje, jak elektrony są rozmieszczone wokół danego pierwiastka i pozwala przewidzieć, jak jeden pierwiastek będzie reagował z drugim.
Na czym więc dokładnie polega ten wyczyn organizacji? Czytaj dalej, badając historię, organizację i zastosowania tego najbardziej przydatnego narzędzia chemicznego.
