Jak działają systemy przedkolizyjne

Od lat 60. i 70. liczba wypadków oraz ofiar śmiertelnych i obrażeń związanych z tymi wypadkami dramatycznie spadła. Można to przypisać szeregowi przepisów dotyczących bezpieczeństwa samochodów uchwalonych zarówno na poziomie krajowym, jak i stanowym.

Historycznie rzecz biorąc, ulepszenia te następowały stopniowo. Weźmy na przykład wprowadzenie pasów bezpieczeństwa w latach pięćdziesiątych. To proste urządzenie nie wywarło natychmiastowego wpływu na kierowców. W rzeczywistości przez długi czas używanie pasów bezpieczeństwa było bardzo niskie, utrzymując się na poziomie około 10 do 15 procent w całym kraju. Ale w 1965 roku na każde 100 milionów mil (160 934 400 kilometrów) przejechanych w Ameryce było prawie sześć ofiar śmiertelnych – niebezpiecznie wysoka statystyka. Jednak od 1984 r. użycie pasów bezpieczeństwa stale rosło ze względu na kilka przepisów i silne kampanie egzekwowania prawa, takie jak znajomy „Click It or Ticket”. Teraz, na początku XXI wieku, na każde 100 milionów mil (160 934 400 kilometrów) przejechanych w Ameryce przypadają mniej niż dwie ofiary śmiertelne [źródło: Lemmen ].

Jednak w ostatnich latach, gdy kierowcy wyrażali większe zapotrzebowanie na funkcje bezpieczeństwa samochodowego i lepsze systemy oceny zderzeń, producenci samochodów szybko zaczęli wprowadzać do swoich projektów bardziej wyrafinowaną technologię. Jednym z głównych rozwiązań, które, jak mają nadzieję projektanci, przyczynią się do dalszego zmniejszenia liczby ofiar śmiertelnych i obrażeń na drogach, jest wprowadzenie czegoś, co nazywa się systemem przedkolizyjnym (PCS). Ten rodzaj technologii stale ocenia pozycję kierowcy, a także wszelkie obiekty na drodze, aby zapobiec lub zminimalizować szkody, które mogą być spowodowane wypadkiem.

Ze względu na automatyczny charakter większości systemów przedkolizyjnych i nieprzewidywalność większości wypadków, technologia stojąca za projektem PCS jest bardzo złożona i musi być dokładnie dostrojona i przetestowana. Jak można się domyślić, testowanie jest krytycznie ważną częścią procesu, aby upewnić się, że wszystko działa poprawnie, gdy system jest w akcji. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje kierowca, gdy spokojnie jedzie po otwartej drodze, są hamulce , które niepotrzebnie zatrzymają samochód z piskiem opon.

Jak więc działają systemy przedkolizyjne? W jaki sposób komputer jest w stanie określić, kiedy kierowca na drugim pasie się łączy, a raczej, kiedy ten kierowca nie powinien się łączyć? Przejdź do następnej strony, aby się dowiedzieć.

Generalnie w samochodach istnieją dwa rodzaje systemów bezpieczeństwa – pasywne i aktywne.

Pasywny system bezpieczeństwa to wszystko, co znajduje się w samochodzie lub ciężarówce, co w większości pozostaje bezczynne i działa tylko wtedy, gdy jest to konieczne. Dobrym tego przykładem jest powszechny pas bezpieczeństwa. Gdy pasażer zapnie pas bezpieczeństwa, pas nie zablokuje się automatycznie, dopóki samochód nie zatrzyma się nagle. Niektórzy mogą również nazwać bezpieczeństwo pasywne systemów poduszek powietrznych . Można jednak argumentować, że ponieważ opierają się na czujnikach zderzenia, które określają powagę wypadku i wykorzystują te informacje do określania, jak szybko i jak długo powinny być napełnione, poduszki powietrzne mogą należeć do kategorii bezpieczeństwa aktywnego.

Aktywny system bezpieczeństwa bardzo różni się od pasywnego systemu bezpieczeństwa, zwłaszcza gdy mówimy o systemach przedzderzeniowych. Aktywne systemy działają w oparciu o zebrane sygnały i informacje i zazwyczaj ostrzegają kierowcę o niebezpiecznej sytuacji lub pomagają w ważnych manewrach, takich jak kierowanie podczas hamowania. Systemy te aktywnie wyszukują informacje dotyczące aktualnego stanu pojazdu.

Chociaż jednostki wczesnego wykrywania kolizji wykorzystywały do ​​wykrywania obiektów różne technologie, takie jak fale podczerwone, większość systemów przedkolizyjnych działa obecnie z pomocą radaru. Wszystko, co jest falą, jak fala dźwiękowa, może odbijać się lub odbijać echem. Być może doświadczyłeś tego, krzycząc do studni lub nad głębokim kanionem, tylko po to, by usłyszeć dźwięk twojego głosu odbijający się i rozbrzmiewający. Jednak zamiast dźwięku systemy radarowe wykorzystują fale radiowe. Fale radiowe są niewidoczne i mogą przemieszczać się znacznie dalej niż dźwięk.

Systemy przedkolizyjne umieszczają małe detektory radarowe w pobliżu przedniej części samochodu, zwykle w grillu, gdzie stale wysyłają szybkie impulsy fal radarowych o wysokiej częstotliwości. Fale te będą odbijać się od najbliższych obiektów i wracać do czujnika, gdzie oddzielna jednostka podłączona do czujnika oblicza, ile czasu zajęło odejście sygnału i odbicie. Dzięki tym informacjom jednostka PCS może niemal natychmiast określić położenie, odległość, prędkość i prędkość względną innego samochodu, a jeśli jakiekolwiek nagłe zmiany tych czynników mogą potencjalnie spowodować kolizję, system może dostarczyć informacji lub pomóc kierowcy w uniknięciu potencjalnego wypadku .

Więc teraz, gdy wiemy, że jeśli system przedkolizyjny rozpozna potencjalny wypadek samochodowy, nie może tak po prostu siedzieć i pozwalać na chaos. Co tak naprawdę robią systemy przedkolizyjne, aby pomóc kierowcom i jakie rodzaje systemów są obecnie dostępne w pojazdach? Czytaj dalej, aby się dowiedzieć.

Niektóre systemy emitują alarm, aby powiadomić kierowców, że kolizja może być nieuchronna – dźwięk, aby ostrzec kierowcę i przygotować go do podjęcia działań omijających. Inne systemy faktycznie przejmują kontrolę nad pewnymi aspektami samochodu. Istnieją przedzderzeniowe układy hamulcowe, które wywierają dodatkowy nacisk na hamulce samochodu, aby pomóc kierowcy w jak najszybszym spowolnieniu samochodu i potencjalnie zmniejszyć szkody spowodowane przez wypadek. Niektóre systemy łączą również jednostkę PCS z systemem pasów bezpieczeństwa przed zderzeniem, który może automatycznie napinać pasy bezpieczeństwa pasażerów przed zderzeniem. Są one często określane jako napinacze pasów bezpieczeństwa. Rozwój tego typu systemów musi być dopracowany i bardzo dokładny, ponieważ każda usterka może odwrócić uwagę kierowców i potencjalnie spowodować wypadek. Oczywiście projektanci i producenci poddają systemy przedkolizyjne rygorystycznym testom, aby upewnić się, że tak się nie stanie.

Jednym z najwcześniejszych zastosowań wykrywania wypadków był system Mercedes-Benz Pre-Safe w sedanie klasy S z 2003 r., który firma reklamowała jako „pierwszy na świecie samochód produkcyjny wyposażony w zadziwiający nowy system, który może wykryć możliwą kolizję kilku osób. sekundy wcześniej i podejmij środki zabezpieczające przed zderzeniem." System wykorzystywał czujniki do pomiaru kąta skrętu i przyspieszenia samochodu, ale nie do otaczającego go środowiska — działania takie jak wstępne napinanie pasów bezpieczeństwa, automatyczne zamykanie szyberdachu i podnoszenie pochylonych siedzeń były uruchamiane podczas każdego manewru awaryjnego [źródło: Mercedes- Benz Kanada ].

Nowsze technologie wykrywania wypadków wykorzystują systemy radarowe, takie jak Toyota Pre-Collision System. Firma wprowadziła swój PCS w 2003 roku w pojeździe sprzedawanym w Japonii o nazwie Harrier. W 2010 roku system będzie dostępny w Toyocie Prius. System wykorzystuje radar fal milimetrowych, aby określić, kiedy wymagane jest dodatkowe wspomaganie hamowania, a także kiedy należy napiąć pasy bezpieczeństwa. Toyota dodała również przygotowanie oparcia siedzeń przed zderzeniem dla pasażerów na tylnych siedzeniach. Jeśli sytuacja zderzenia jest nieuchronna, pochylone tylne siedzenia są automatycznie ustawiane w pozycji pionowej.

Ford ogłosił również własny system radarowy o nazwie „Ostrzeganie o kolizji ze wspomaganiem hamowania” dla swoich najnowszych modeli Forda Taurusa, sedana Lincoln MKS i crossovera Lincoln MKT. Honda i Nissan oferują również systemy zapobiegania zboczeniu z pasa ruchu i kolizji czołowej w wielu swoich modelach krajowych.

Aby uzyskać więcej informacji na temat systemów przedkolizyjnych, samochodów hybrydowych i innych powiązanych tematów, skorzystaj z łączy na następnej stronie.

Powiązane artykuły