Jak plastikowa torba może być zielona?

W 2007 roku ruch ekologiczny zaczął kwestionować trwałość plastikowej torby polietylenowej. To wszechobecna torba, którą można znaleźć w sklepach spożywczych na całym świecie; małe, pomarszczone i faktycznie nadające się do recyklingu . Duży problem z workami polietylenowymi polega na tym, że bardzo niewiele osób zadaje sobie trud ich recyklingu. W Stanach Zjednoczonych około 1 procent ze 100 miliardów worków polietylenowych wykorzystywanych każdego roku jest poddawanych recyklingowi [źródło: CSM ]. Na całym świecie lądują na plażach, zostają uwięzione w krzewach i stanowią ogólne zagrożenie dla dzikiej przyrody. Co więcej, pozostawione do degradacji w słońcu torby polietylenowe potrzebują około 1000 lat, aby całkowicie się rozłożyć [źródło: American Green Bag ]. Kiedy lądują na wysypiskach, mogą nigdy się nie zepsuć, ponieważ światło słonecznezwykle nie ma go w środku stosu wypełnionego kilkoma tonami śmieci.

Aby ograniczyć narastający problem akumulacji worków polietylenowych, w niektórych miastach i krajach korzystanie z nich jest kosztowne. W 2008 roku San Francisco uchwaliło prawo zakazujące plastikowych toreb na zakupy w sklepach spożywczych i aptekach. W swoim zakazie miasto podążało za krajami takimi jak Indie, RPA i Rwanda. Jednak nie tylko torby na zakupy stanowią problem. Plastikowe torby wszystkich pasków są nieekologiczne.

Oprócz upływu tysiąclecia na degradację, plastik wykorzystuje ropę jako kluczowy składnik. Ta sama ropa naftowa, która ostatecznie napędza samochody tak jak benzyna, jest również wykorzystywana do produkcji plastiku. Ponieważ olej jest substancją nieodnawialną, plastikowe torby nie są produktem zrównoważonym. W miarę jak zbliżamy się (lub już mijamy) szczytowy poziom ropy – punkt krytyczny, w którym nasze zapasy zaczynają spadać – ropa naftowa może stać się bardziej wartościowa jako źródło energii, które pomoże ludzkości wyjść z uzależnienia od ropy . Innymi słowy, będziemy potrzebować tej ropy do zasilania świata w ciągu najbliższych kilku lat o wiele bardziej niż do produkcji plastikowych toreb.

Ze względu na nieprzyjazny dla środowiska i niezrównoważony charakter tworzywa sztucznego niektórzy producenci szukają lepszych źródeł surowców do produkcji tworzyw sztucznych. Co najmniej jedna firma wymyśliła sposób na zrobienie plastiku, który jest nie tylko ekologiczny, ale można go nawet wrzucić do pojemnika na kompost. Okazuje się, że sekret tkwi w kukurydzy. To całkiem właściwe, ponieważ jednym z największych nowych klientów firmy jest producent chipsów kukurydzianych.

Wydaje się, że to całkiem prosta propozycja: stwórz biodegradowalną plastikową torbę, pomóż ratować planetę. Problem w tym, że jest to trudniejsze, niż się wydaje. Duże firmy polegają na tworzywach sztucznych, aby chronić swoje produkty przed zgnieceniem podczas transportu, zachować świeżość żywności i stworzyć ogólnie trwały produkt. Jeśli chodzi o zastosowania plastiku, plastik na bazie ropy naftowej, na którym polegamy od początku XX wieku, jest trudny do pokonania.

Jednak popularność i niezawodność tworzyw sztucznych w niewielkim stopniu zniweczyła wysiłki niektórych producentów tworzyw sztucznych, którzy szukają sposobu na stworzenie trwałego produktu, który jest również zrównoważony. Firmą kierującą ładunkiem jest Natureworks, firma z siedzibą w Minnesocie, która produkuje tworzywa sztuczne wykonane z biopolimeru zwanego kwasem polimlekowym (PLA), który pochodzi z kukurydzy. Ten plastik na bazie kukurydzy – zwany Ingeo – wykorzystuje skrobię z kukurydzy, która rozkłada się znacznie łatwiej niż plastik na bazie ropy naftowej. Proces degradacji jest na tyle organiczny, że produkty wykonane z PLA można kompostować z innymi materiałami organicznymi, takimi jak liście i ścinki trawy.

Aby wyprodukować PLA, skrobia jest wytłaczana z mączki kukurydzianej, w wyniku czego powstaje prosta skrobia zwana dekstrozą . Dekstroza to rodzaj glukozy , która jest cukrem prostym wytwarzanym przez rośliny podczas fotosyntezy. Po wyizolowaniu aktywnego składnika skrobi kukurydzianej, dekstroza poddawana jest procesowi fermentacji podobnemu do procesu produkcji piwa . Jednak zamiast alkoholu dekstroza jest przekształcana w kwas mlekowy – ten sam, który powoduje skurcze mięśni podczas ćwiczeń bez odpowiedniego nawodnienia. Do polimerów kwasu mlekowego doprowadzane jest ciepło, co powoduje ich łączenie się ze sobą i tworzenie długiego łańcucha, który ostatecznie staje się materiałem używanym do produkcji wielu plastików kukurydzianychprodukty.

To, co odróżnia plastik kukurydziany od plastiku na bazie ropy naftowej, polega na tym, że proces użyty do jego wytworzenia można również odwrócić, gdy plastik znajdzie się w pryzmie kompostu. Grzyby i bakterie znajdujące się w glebie zaczynają rozkładać PLA na podstawowe części. W odpowiednich warunkach tlenowych (bogate w tlen), z wysoką temperaturą i wilgocią, PLA kompostuje się jak każdy inny materiał organiczny. Mikroorganizmy znalezione w kompoście zużywają kukurydziany plastik i rozkładają go na próchnicę , bogatą w składniki odżywcze substancję podobną do gleby, która działa jak naturalny pokarm roślinny. Produktami odpadowymi są dwutlenek węgla i woda.

Niektóre rodzaje kukurydzy są łatwiejsze do rozbicia niż inne. Kiedy producent chipsów kukurydzianych SunChips zgodził się wprowadzić na rynek wszystkie worki PLA wykonane z biopolimerów Ingeo, firma przetestowała podatność na kompostowanie worków, które wprowadzi w 2010 roku. Odkryli, że w optymalnych warunkach kompostowania – takich jak te, które można znaleźć w profesjonalnie utrzymywanej reklamie lub komunalna hałda kompostu – worki SunChips wykonane z PLA rzeczywiście rozpadły się na próchnicę. Co więcej, torby kompostowały się w odpowiednio utrzymywanym domowym stosie kompostu, z wilgocią, powietrzem i stałym ciepłem co najmniej 131 stopni Fahrenheita (55 stopni Celsjusza). Proces trwał od 12 do 16 tygodni [źródło: Sun Chip ].

Jeśli jesz SunChips w 2010 roku, zastanów się dwa razy, zanim wyrzucisz pustą torbę do śmieci. Do tego czasu powinieneś być w stanie go kompostować. Miejmy nadzieję, że wkrótce pojawią się inne firmy.

Nie jest łatwo być zielonym

Chociaż plastik kukurydziany jest bardziej zrównoważony i przyjazny dla środowiska niż tworzywa sztuczne na bazie ropy naftowej, może również siać spustoszenie w recyklingu. Wrzucanie produktów z kukurydzy do kosza na surowce wtórne to zły pomysł, ponieważ często nie można ich odróżnić od tradycyjnych tworzyw sztucznych. Po zmieszaniu plastik kukurydziany stanowi zanieczyszczenie w plastiku z recyklingu na bazie ropy naftowej i może prowadzić do wyprawy na wysypisko dla całej partii [źródło: Dowiedz się ]. Skontaktuj się z lokalnym podmiotem zajmującym się recyklingiem, aby znaleźć oddzielny strumień do recyklingu plastiku kukurydzianego.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków