Kapitol Stanów Zjednoczonych jest obecnie najważniejszym architektonicznym symbolem Ameryki. Ponad Białym Domu, bardziej niż wielu zabytków , które dot krajobraz Washington, DC, Capitol budynku, wznosi się wspaniale przez ponad dwa stulecia na wzgórzu z widokiem na miasto, pod wieloma względami jest Ameryka. To tam odbywa się legislacyjna brudna robota demokracji.
Budynek Kapitolu, jak przystało na jego status, odwiedza co roku ponad 3 miliony osób . Turyści przepełnieni fanami, szkoleni autobusy i ciekawscy goście z całego świata mieszają się na około 4 akrach (1,6 hektara) terenu, na którym znajduje się budynek Kapitolu.
Budowniczowie przewidzieli takie zainteresowanie; jeśli nie w tych liczbach (na pewno nie liczyli na saszetki), widzieli, że Kapitol stanie się symbolem narodu, i dlatego zdecydowali, że powinien on odzwierciedlać majestat idei, które reprezentują Stany Zjednoczone. .
„Jako nowy naród ważne było, aby nadać ton i ustanowić fizyczną manifestację ideałów i aspiracji, które reprezentował ten nowy naród” - powiedział Christopher J. Howard , profesor w School of Architecture and Planning na The Catholic University of America , w Waszyngtonie, mówi w e-mailu. „Ważny dla samego siebie, ale także dla świata w projektowaniu pewnej tożsamości wartości demokratycznych w nowej republice, która ma trwać i być ponadczasowa”.
Jednak ustalenie, jak dokładnie te ideały powinny być wyrażone w architekturze, nie było oczywiste. Ostatecznie był to wynik konkursu wymyślonego przez sekretarza stanu Thomasa Jeffersona i osądzonego przez Jeffersona, prezydenta George'a Washingtona i komisarzy Dystryktu Kolumbii.
Wybór projektu
Oczekiwano, że zaprojektuje Kapitol francuski inżynier Pierre Charles L'Enfant, który przedstawił plan Waszyngtonu i umiejscowienie Kapitolu na tak zwanym wówczas Wzgórzu Jenkinsa . Ale po tym, jak odmówił przedstawienia planów - podobno miał to wszystko zaplanowane w głowie - Jefferson zaproponował otwarty konkurs. Sędziowie przyjęli 17 zgłoszeń. Żaden z nich nie był zachwycony.
Plany pochodziły między innymi od architektów francuskich, niemieckich i włoskich i wszyscy starali się odzwierciedlić to, co ich zdaniem reprezentuje raczkujący kraj. Z archiwów Biblioteki Kongresu :
Wiele z tych planów, gdyby zostały zrealizowane, nadałoby budynkowi wyraźnie inny smak niż to, co poznaliśmy. Na przykład wizja irlandzkiego architekta Jamesa Diamonda obejmowała szereg łukowych okien na pierwszym piętrze, a budynek zwieńczony był skromną kopułą.
Andrew Mayfield Carshore , były brytyjski żołnierz, poszedł stosunkowo prosto, odzwierciedlając architekturę sprzed wojny rewolucyjnej (patrz zdjęcie powyżej).
Francuz Stephen Hallett przedstawił wymyślny plan w stylu neoklasycystycznym , który został stosunkowo dobrze przyjęty. Dopóki nie pojawił się zwycięzca.
William Thornton , lekarz wyszkolony w Szkocji, przedstawił późny pomysł - zaakceptowany przez w dużej mierze rozczarowanych sędziów - który przewidywał budowę trójdzielnego budynku; środkową część zwieńczoną niską kopułą w stylu Panteonu w Rzymie i dwie sekcje po obu jej stronach, jedną dla Izby Reprezentantów i jedną dla Senatu .
Waszyngton chwalił pracę Thorntona za jej „ wielkość, prostotę i wygodę ”. Ostatecznie wybrano plany architekta-amatora, a Thornton wygrał za swoje wysiłki 500 dolarów i działkę w Waszyngtonie.
„Thornton… był w stanie wkroczyć z inspirującym pomysłem projektowym, który wyraźnie znalazł rezonans w komisji selekcyjnej” - mówi Howard. „Uważam, że część tego sukcesu przypisuje się pokazaniu projektu, który przypomina to, co zostało już zasugerowane w planie Pierre'a L'Enfanta dla Waszyngtonu, który już kupił pod względem fizycznego wyobrażenia tego, co może obiecać budynek stolicy”.
Prace nad Kapitolem Stanów Zjednoczonych rozpoczęły się w 1793 roku. Chociaż budynek nie był jeszcze prawie ukończony, do roku 1800 wprowadził się Kongres, Biblioteka Kongresu, Sąd Najwyższy i sądy Dystryktu Kolumbii. (Kongres i Sąd Najwyższy spotykał się w Federal Hall w Nowym Jorku i w Congress Hall w Filadelfii).
Amerykańska demokracja miała swój stały dom.
Kapitol wtedy i teraz
Przez lata Kapitol przeszedł wiele zmian, choć nigdy nie oddalał się od neoklasycznej wizji Thorntona. Budynek został podpalony przez Brytyjczyków podczas wojny 1812 roku , prawie doszczętnie spalony 24 sierpnia 1814 roku .
W drugiej połowie XIX wieku miał miejsce gruntowny remont i rozbudowa, która ponad dwukrotnie zwiększyła długość Kapitolu. W 1856 roku prawie 4500-tonowa (4082-tonowa) żelazna kopuła zastąpiła znacznie mniejszą, pokrytą miedzią drewnianą kopułę nad środkową częścią budynku. W 1863 roku na szczyt nowej kopuły wzniesiono Statuę Wolności o wadze 19,5 stopy (5,9 metra) i prawie 15 000 funtów (6 803 kilogramów) .
Z biegiem lat dobudowywano tarasy, ulepszano tereny, przeprowadzano renowacje, aw 2008 roku otwarto największy projekt w historii Kapitolu: 580 000 stóp kwadratowych (53 883 metrów kwadratowych) Centrum dla zwiedzających , zlokalizowane całkowicie pod ziemią po wschodniej stronie Kapitolu. , aby nie zrujnować oryginalnej wizji Thorntona.
„Produkt końcowy wydaje się pod wieloma względami nieunikniony, ponieważ wielu zaangażowanych w niego ludzi kieruje ten sam podstawowy„ dobry pomysł ”i język, a także podstawowe zasady i cele dla naszego narodu. To jest prawdziwie demokratyczny budynek i to pokazuje to w rezultacie ”- mówi Howard. „Myślę, że nadal reprezentuje to, co sobie wyobrażali Thornton i Jefferson, ponieważ nie jest to subiektywne, arbitralne zastosowanie języka architektonicznego. Jest tym, czym zawsze miało być i nadal będzie to robić”.
TERAZ TO CIEKAWE
Architekt Kapitolu jest organizacją rządową, która służy zarówno Kongresu i Sądu Najwyższego USA. Jego zadaniem jest budowa i utrzymanie charakterystycznych budynków, pomników, ogrodów i dzieł sztuki na Kapitolu. Obejmuje to Sąd Najwyższy - który znajduje się po wschodniej stronie Kapitolu Stanów Zjednoczonych - i ponad 18,4 miliona stóp kwadratowych (1,7 miliona metrów kwadratowych) powierzchni obiektu na około 570 akrach (230 hektarach) terenów.
