W 17. odcinku brytyjskiego historycznego dramatu telewizyjnego „ Victoria ”, zatytułowanym „Comfort and Joy”, król Dahomeju „podarowuje” królowej Wiktorii afrykańską księżniczkę imieniem Sarah. Nawet w 1846 roku ten gest jest co najmniej niepokojący, ale jak sugeruje wiele fabularyzowanych wersji życia królowej, Sarah stała się czymś więcej niż tylko posiadłością; przywiązała się do monarchy, a nawet została jej chrześniaczką. Chociaż ta historia może brzmieć słodko, a nawet sugerować jakiś rodzaj przezwyciężenia zinstytucjonalizowanego rasizmu, to w większości jest to tylko historia. Sarah Forbes Bonetta Davies była prawdziwą osobą i naprawdę miała bliskie powiązania z królową Wiktorią, ale może nie była to całkiem dobra opowieść.w ciągu ostatniego półtora wieku.
Według autorki i historyka Helen Rappaport , fakty prezentowane na ekranie oraz w licznych powtórzeniach relacji między Victorią i Sarah są nieco zagmatwane. A prawdziwą historię jeszcze bardziej komplikuje fakt, że jest bardzo niewiele materiałów źródłowych na temat Sarah, „co doprowadziło do pewnej ilości niezweryfikowanej hagiografii na temat jej historii” - mówi Rappaport.
Schwytany i podarowany królowej Anglii Wiktorii
Ale to, co wiemy o Sarah, to fakt, że była to dziewczyna z Joruby z Afryki Zachodniej, która została schwytana przez króla Dahomeju w 1848 roku podczas wojny „polowania na niewolników”, w której zginęli jej rodzice. W 1850 roku, kiedy Sarah miała około 8 lat, kapitan Frederick E. Forbes z Królewskiej Marynarki Wojennej odwiedził Dahomej ze specjalną misją i przekonał króla Ghezo z Dahomeju, by pozwolił Sarze wrócić z nim do Wielkiej Brytanii. To poinformował , że powiedział lider „miałaby być prezent od króla Murzynów do królowej białych”.
Przyjmując imię Forbesa i jego statku, Bonetta, Sarah (której pierwotnym afrykańskim imieniem jest Aina ) wróciła do Anglii z kapitanem i została przedstawiona królowej Wiktorii. Według artykułu napisanego przez Rappaporta , Sarah została pozytywnie przyjęta przez królową, która „zawsze fascynowała się swoimi czarnoskórymi i kolonialnymi poddanymi w czasach, gdy takie zainteresowanie było rzadkością wśród białej arystokracji”. Victoria nadała jej przydomek Sally i nadal zapraszała ją z powrotem do Windsoru na regularne wizyty.
„Najbardziej interesujący w jej historii jest sposób, w jaki królowa Wiktoria wzięła Sarę pod swoje skrzydła” - mówi Rappaport w e-mailu. „Niezwykle jak na swój czas, królowa nie była uprzedzona rasowo i robiła wszystko, co w jej mocy dla Sary, w ramach ograniczeń wiktoriańskich postaw wobec rasy, które wówczas panowały”.
Podczas gdy Sarah odwiedziła królową kilka razy podczas swojego pierwszego roku w Anglii, a nawet zbliżyła się do swojej córki, księżniczki Alicji, jej zły stan zdrowia skłonił Victorię do wysłania jej z powrotem do Afryki w maju 1851 roku. Victoria uważała, że wilgotny angielski klimat pogarsza się. Stan Sarah i zapłaciła za edukację dziewczynki w szkole misyjnej w Sierra Leone. Jednak w ciągu następnych czterech lat Sarah czuła się coraz bardziej nieszczęśliwa w Afryce, aw 1855 roku Victoria nakazała jej powrót do Anglii.
„To, co najbardziej podziwiam w Sarah to to, że nie bała się mówić, pisać i opowiadać Królowej o swoim nieszczęściu, kiedy została odesłana do Afryki w maju 1851 roku” - mówi Rappaport. „Królowa kazała ją sprowadzić z powrotem do Anglii w 1855 r., Gdy tylko się o tym dowiedziała”.
Kiedy wróciła w grudniu, Victoria napisała w swoim dzienniku: „Widziała Sally Forbes, czarną dziewczynę, którą wychowałem: jest ogromnie dorosła i ma śliczną figurę”.
Przesadzona opowieść
Ale chociaż Sarah najwyraźniej zajmowała szczególne miejsce w sercu Victorii, nie była zastępczą córką, którą przedstawiało ją wiele udramatyzowanych relacji. „Victoria nie uważała Sary za„ rodzinę ”- to mit utrwalony przez ludzi, którzy chcą włożyć w związek większe znaczenie, niż było w rzeczywistości” - mówi Rappaport. „Królowa z pewnością lubiła Sarę i pobłażała jej, ale nie zabrała jej na łono rodziny królewskiej i nie mieszkała z rodziną królewską w Windsorze, jak sugerują niektóre źródła (zwłaszcza seria ITV„ Victoria ” ). oficjalnej korespondencji związanej z opieką nad Sarą prowadziła pani Harriet Phipps, żona Strażnika Królowej Tajnej Torebki, Sir Charlesa Phippsa, który zająłby się wszelkimi pieniędzmi wpłaconymi na utrzymanie Sarah, itp. Nie ma praktycznie nic związanego z bezpośrednimi kontaktami między królową a Sarą, chociaż wiadomo, że Sarah napisała do niej. "
„Sarah wydawała się bardzo bliska Królowej i prawdopodobnie uważała ją za rodzicielską postać, ale prawdziwymi zastępczymi rodzicami byli kapitan Forbes, który uratował ją w Dahomeju, i jego żona” - mówi Rapport. „Niestety, Forbes zmarł niedługo potem - w 1852 roku - a wdowa po nim urodziła kilkoro dzieci i nie mogła przyjąć Sary”.
Sarah poślubia Jamesa Pinsona Labulo Daviesa
W 1862 roku Sarah wyszła za mąż za biznesmena z Afryki Zachodniej, Jamesa Pinsona Labulo Daviesa, a ich ślub trafił na pierwsze strony gazet w całej Anglii. „Prasa zrobiła wiele z jej ślubu w 1862 roku - ale znowu, to była wartość zaciekawienia dwóch czarnych ludzi, którzy wzięli ślub towarzyski w Brighton, co było niezwykłym wydarzeniem, jeśli chodzi o opinię publiczną” - mówi Rappaport. „Naprawdę nie sądzę, abyśmy mogli powiedzieć, że miała jakikolwiek wpływ lub znaczenie w swoim życiu, a nawet w latach po jej śmierci - pomijając oczywistą„ wartość dla ciekawości ”, jaką jest bycie więźniem wysłanym jako prezent dla królowej. Wszelkie „wpływy”, jakie wywiera Sarah, są bardzo retrospektywne i pojawiają się znacznie później, wraz z ponownym odkryciem jej historii w latach 80. i 90. ”.
Wkrótce po ślubie z Daviesem Sarah urodziła swoje pierwsze dziecko i nazwała swoją córkę Wiktorię na cześć królowej, która zgodziła się służyć jako matka chrzestna dziewczynki. Chociaż może nie być żadnych dowodów na bezpośrednią korespondencję między Daviesem a królową, Rappaport mówi, że młoda dziewczyna prawdopodobnie była mile widziana regularnie w rezydencji królewskiej.
- Sugeruje się jednak, że Sarah regularnie odwiedzała Windsor, na zaproszenie, a królowa wspomina, że widziała ją raz lub dwa w swoich dziennikach, a także córkę Sary, Wiktorię, która była chrześniakiem królowej. Rappaport podkreśla tę kwestię i nie bez powodu, ponieważ często błędnie podaje się, że Sarah była chrześniakiem królowej Wiktorii, a nie córką Sary, Wiktorią. - Mówi się, że Sarah zaprzyjaźniła się z księżniczką Alicją, drugą córką królowej, ale niestety nie zachowały się żadne listy ani dokumenty, które to potwierdzały. Osobiście bardzo chciałbym udowodnić, że tak było.
Królowa Wiktoria odnotowała w swoim dzienniku wizytę Sary w Anglii w 1867 r., Pisząc: „Widziałem Sally, teraz panią Davies i jej kochane małe dziecko, znacznie czarniejsze od niej, zwane Wiktorią i w wieku 4 lat, żywe, inteligentne dziecko z dużymi melancholijnymi oczami”. W 1880 roku Sarah zmarła na gruźlicę w wieku 37 lat, w dniu, w którym Victoria spodziewała się wizyty swojego chrześniaka. Królowa napisała w swoim dzienniku o dziewczynie: „Dam jej rentę dożywotnią” i nadal płaciła za swoją edukację w Cheltenham Ladies College od 1881 do 1883 roku.
„Historia Sary jest wyraźnie inspirująca i wzruszająca, ale musimy uważać, aby nadać jej po wydarzeniu większe znaczenie niż wtedy,” mówi Rappaport. „Zmarła w wieku zaledwie 37 lat, a po ślubie w 1862 roku i wyjeździe do Sierra Leone nigdy więcej nie wspomniano o niej w brytyjskiej prasie. Królowa ją lubiła, ale pomijając przelotne wzmianki o Sarah i jej córce Victoria w swoich dziennikach Sarah nie figurowała w życiu królowej, a większość biografii zawiera tylko najbardziej przelotne odniesienie do niej. Sara niestety nie pozostawiła żadnych pamiętników, a tylko kilka listów napisanych w latach pięćdziesiątych XIX wieku, więc nie znamy jej pełnej strony historię ”.
Zastanawiając się nad swoją decyzją przyjęcia Sarah jako „prezentu” od króla Ghezo dla królowej Wiktorii, Forbes napisał w swoim dzienniku, że odmowa jej oznaczałaby podpisanie „jej wyroku śmierci”. Chociaż Forbes był przeciwny handlowi niewolnikami, uważał, że „biorąc pod uwagę charakter wykonywanej przeze mnie służby, rząd będzie uważał ją za własność Korony” i dlatego wziął na siebie odpowiedzialność za jej opiekę.
Pierwotnie opublikowano: 12 maja 2020 r
