Jaka jest średnia wielkość telewizora domowego w USA/Wielkiej Brytanii?
Odpowiedzi
Nie ma oficjalnych danych.
Ja osobiście posiadam 14-calowy telewizor „starego typu” – po prostu dlatego, że nie mogę uzasadnić zakupu wielkiego, płaskiego ekranu i przymocowania go do ściany w pokoju.
Największy telewizor z płaskim ekranem, jaki widziałem w sprzedaży, miał 60 cali (od rogu do rogu).
Tak naprawdę pierwotna analogowa telewizja satelitarna w Wielkiej Brytanii nie ma nic wspólnego z rozmiarem samej Wielkiej Brytanii, ponieważ użyta satelita miała zasięg obejmujący całą Europę Zachodnią. Należała do firmy o nazwie SES działającej w Wielkim Księstwie Luksemburga.
Pracowałem wówczas dla Thames Television i chcieliśmy zainwestować w nowe przedsięwzięcia nadawcze jako zabezpieczenie przed utratą naszej franczyzy ITV London. Dyrektor generalny Thames, Richard Dunn, spotkał się z Marcusem Bicknellem, dyrektorem ds. marketingu SES, który przekonał go, że plan biznesowy SES jest wykonalny. Pierwszy satelita Astra 1A był w budowie i miał zostać wystrzelony na orbitę 19,2 wschodnią przydzieloną Luksemburgowi, który nie potrzebował telewizji satelitarnej, ponieważ był już mocno okablowany. Pomysł polegał na tym, że będzie on transmitował szereg bezpłatnych niemieckich kanałów telewizyjnych, a także wszelkie szyfrowane usługi telewizji subskrypcyjnej, które chciałyby wejść na europejski rynek telewizyjny.
Wielka Brytania znajdowała się na skraju zasięgu satelity 1A, a mnie powierzono sprawdzenie, jaki rozmiar anteny odbiorczej zamknie łącze w Wielkiej Brytanii. Odkryłem, że ze względu na stosunkowo dużą moc i wysoką częstotliwość sygnałów downlink antena 60 cm była minimalna na południowym wschodzie, a 80 cm w Szkocji.
Gdy już przyswoił sobie te dobre wieści, Richard zwrócił się do Ruperta Murdocha, którego dobrze znał, i przekonał go, by wziął 4 transpondery na 1A. Murdoch prowadził wówczas małą telewizję kablową w Holandii o nazwie Sky TV, ale miał ambicje, by wprowadzić telewizję wielokanałową w abonamencie do Wielkiej Brytanii, gdzie rozwój telewizji kablowej utknął w martwym punkcie z powodu przyznania przez konserwatywny rząd wielu koncesji poszczególnym lokalnym radom na rozwój „lokalnej telewizji”. Rady tego nie chciały i poza kilkoma wyjątkami, takimi jak Kingston Cable, było to martwe kaczątko.
Murdoch uruchomił Sky TV na satelicie Astra 1A, Thames przejął 10% udziałów w SES za 6 mln GBP, co dało nam prawo pierwokupu transpondera na satelicie Astra 1B, drugim satelicie SES, który miał wspierać 1A w przypadku awarii 1A. Kolokacja satelitów była wówczas nieznaną i nieprzetestowaną techniką, a SES opracował sposób, aby zrobić to bezpiecznie.
Reszta to już historia. Murdochowi udało się zdobyć znaczący udział w rynku dla Sky, zanim rząd Wielkiej Brytanii obudził się i dostrzegł zagrożenie ze strony „zagranicznej telewizji”, która podważa wszystkie regulacje ustanowione w celu kontrolowania ITV, Channel 4 i (nieistniejących) franczyzobiorców kablowych. Ich odpowiedzią było uruchomienie British Satellite Broadcasting przy użyciu w dużej mierze nieprzetestowanej i nieprzetestowanej technologii analogowej zwanej D2-MAC. Od samego początku traciła pieniądze i ostatecznie „połączyła się” ze Sky, tworząc BSkyB, a Murdoch przejął kontrolę nad zarządzaniem. Prawa ręka Murdocha, Sam Chisholm, natychmiast zwolnił całą kadrę kierowniczą wyższego szczebla BSB, zamknął usługę D2-MAC i przeniósł całą wartą zachowania zawartość BSB do konstelacji satelitarnej PAL Astra, która w tym czasie dodała Astrę 1C. Transpondery Astra sprzedawały się jak świeże bułeczki, mimo że każdy kosztował ponad 4 mln USD rocznie. John Tydeman, dyrektor ds. sprzedaży w SES, nie był w stanie zaspokoić popytu.
Dwa satelity BSB, Marco Polo 1 i 2, zostały ostatecznie sprzedane konsorcjum nordyckiemu i stały się satelitami Thor 1 i 2. Budynek Marco Polo na South Bank stał się siedzibą pierwszego w Wielkiej Brytanii kanału poświęconego całodobowym zakupom domowym, zwanego QVC.
Thames wykorzystał opcję Asta 1B do uruchomienia UK Gold, kanału „złotych staroci”, który w dużej mierze opierał się na własnym archiwum programów i archiwum swojego partnera BBC. Ostatecznie uruchomiliśmy drugi kanał UK Living, który został zaprojektowany tak, aby przyciągnąć żeńską grupę demograficzną. Telewizja wielokanałowa przez satelitę w Wielkiej Brytanii osiągnęła dojrzałość.
Tymczasem w USA General Electric opracowało cyfrową kompresję i multipleksowanie, które pozwoliły nadawcy satelitarnemu na wciśnięcie wielu kanałów do jednego transpondera pasma Ku i tym samym na uczciwą konkurencję z amerykańską kablówką. Powstała spółka zależna DirecTV, a wkrótce potem Charlie Ergen i jego usługa Dish TV. Zdobyli klientów, oferując lepszą obsługę klienta opozycji kablowej.
W Europie prace nad standaryzacją naziemnej transmisji cyfrowej ponownie skupiły się na cyfrowej transmisji satelitarnej, ponieważ była ona znacznie mniej złożona. Europejska Grupa Wprowadzająca Cyfrową Transmisję przekształciła się w inicjatywę Digital Video Broadcasting. Wykorzystała ona pracę grupy kompresji wideo MPEG w IEC jako podstawę standardów transmisji DVB, a Wielka Brytania przeszła na cyfrową transmisję satelitarną DVB pod koniec lat 90., a SES pomocnie zapewnił pojemność satelitarną w nowej lokalizacji orbitalnej i jednocześnie uczynił Wielką Brytanię bardziej centralną dla zasięgu Astry.
W tym czasie Thames straciło licencję ITV, a ja przeprowadziłem się do Malezji, aby pomóc w uruchomieniu pierwszej w kraju usługi telewizji satelitarnej, która korzystała z europejskich standardów cyfrowych DVB, a nie wcześniejszych standardów US DirecTV. Usługa nosiła nazwę Astro i do dziś odnosi sukcesy.
Malezja nie była pierwszym krajem Azji Południowo-Wschodniej, który uruchomił cyfrową telewizję satelitarną. Tajlandia ma ten zaszczyt, pokonując nas o rok lub więcej w połowie lat 90.
Odbiór telewizji przy użyciu prostych, tanich anten satelitarnych zasilanych z geostacjonarnych satelitów pasma Ku nie rozwinąłby się, gdyby nie determinacja jednego człowieka, który zasługuje na szczególną wzmiankę. Nazywa się Celso Azevedo i od samego początku był dyrektorem technicznym SES. Pierwszy dyrektor generalny Pierre Meyrat odegrał również kluczową rolę w przekonaniu rządu Luksemburga do udzielenia licencji na eksploatację przydzielonej Luksemburgowi geostacjonarnej lokalizacji orbitalnej podmiotowi komercyjnemu. SES zmieniło oblicze nadawania w Europie, a w szczególności w Wielkiej Brytanii, gdzie Sky nadal jest dominującą siłą.
Nowi właściciele Thames, Pearson Group, właściciele Financial Times i Penguin Books oraz wielu tytułów edukacyjnych, przez kilka lat bawili się inwestycjami w telewizję satelitarną, a następnie sprzedali SES za około 600 milionów USD. Sprzedali za wcześnie, ponieważ 10% udziałów w SES jest dziś warte miliardy.
UK Gold i UK Living zostały sprzedane firmie Flextech Media, aby dodać do swojej stajni kanałów. Sky zostało niedawno sprzedane firmie Comcast po wojnie licytacyjnej z Disneyem.
Obecnie telewizja kablowa w krajach rozwiniętych cierpi pod naporem szerokopasmowych streamerów. Jednak satelita Direct to Home przetrwa wszędzie tam, gdzie jeszcze nie ma zasięgu ultraszybkiego szerokopasmowego. Podczas gdy ta łączność szerokopasmowa za pośrednictwem światłowodu do domu lub światłowodu do szafy + VDSL jest wdrażana w miastach i większych miasteczkach, to 5G będzie stanowić największe zagrożenie dla DTH z łatwym i tanim wdrożeniem w mniejszych miasteczkach i obszarach wiejskich.