Oto małe zadanie artystyczne: weź kawałek papieru i narysuj kaktusa. Poczekam.
A teraz bądź szczery: czy jest wysoki i cylindryczny, z dwoma ramionami wystającymi z boku z zgiętymi łokciami skierowanymi do góry? Gratulacje, właśnie narysowałeś kaktusa saguaro ( Carnegiea gigantea )! To jedyny kaktus, który tak wygląda i pomimo swojej kultowej sylwetki, większość ludzi nigdy go nie widziała w prawdziwym życiu, ponieważ rośnie tylko na niewielkim obszarze południowo-zachodniego i północnego Meksyku.
Kultowe kaktusy
Saguaros są najwyższymi kaktusami w Ameryce Północnej, pochodzącymi i powszechnymi na całej pustyni Sonora w południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych i północno-zachodnim Meksyku. Saguaro są ważne dla ekosystemu Sonora, ponieważ zapewniają pożywienie i schronienie różnym zwierzętom pustynnym . A ponieważ często są najwyższą rzeczą stojącą w pustynnym krajobrazie, mogą wypełnić niszę, którą zwykle zajmują drzewa: są pustynnym miejscem do gniazdowania i przesiadywania ptaków oraz ochrony innych zwierząt. Po śmierci i upadku saguaro, jego rozkładające się ciało dostarcza ważną materię organiczną do ekosystemu pustyni.
Kaktusy Saguaro były również ważnym źródłem pożywienia dla rdzennych mieszkańców pustyni Sonora.
"Tohono O'odham ( Papago ), Kimel O'odham ( Pima ), Hia c-ed O'odham ( Sand Papago ) i Seri używali saguaro jako rośliny spożywczej i używali żeberek saguaro jako materiału budowlanego", mówi Kat. Rumbley, menedżer ds. marketingu i mediów w Muzeum Pustyni Arizona-Sonora w Tuscon w Arizonie, w e-mailowym wywiadzie. „Wielu członków Tohono O'odham Nation nadal zbiera owoce saguaro do dziś, ponieważ zbiory oznaczają ich nowy rok i dostarczają im syropu saguaro na nadchodzący rok. W kulturowych tradycjach Tohono O'odham saguaros uważani są za ludzi, przodków dzisiejszego Tohono O'odham."
Życie Saguaro
Podczas gdy niektóre inne kaktusy rozprzestrzeniają się poprzez rozmnażanie wegetatywne — zasadniczo klonowanie — saguaros rozmnażają się przez nasiona. Dlatego potrzebują zapylacza do rozprowadzania pyłku.
„Kwiaty saguaro są zapylane nocą przez nietoperze mniejsze długonose i meksykańskie nietoperze długojęzyczne, a w ciągu dnia przez pszczoły i ptaki, takie jak gołąb białoskrzydły” – mówi Rumbley. „Owoce Saguaro rozwijają się tuż przed letnimi opadami monsunowymi i służą jako krytyczne źródło pożywienia i wilgoci dla zwierząt po okresie głodu suchego, wczesnego lata”.
Kiedy ulewne deszcze monsunowe przychodzą w środku lata i wczesną jesienią, owoce są zrzucane z wierzchołków rośliny do podstawy i mogą być przenoszone przez powodzie, aby zadomowić się w nowych miejscach. Ich nasiona są również roznoszone przez zwierzęta, które jedzą ich owoce – zwłaszcza mrówki.
„Warunki udanego kiełkowania nasion saguaro są stosunkowo specyficzne, więc zauważysz duże kohorty kaktusów, które są w tym samym wieku, ze względu na zadomowienie się w latach z tymi specyficznymi warunkami”, mówi Rumbley.
Saguaros mają dość szeroki zasięg geograficzny jak na roślinę, która jest tak specjalnie zaprojektowana dla jednego ekosystemu, ale zimny jest ich kryptonit. Unikają one zarówno dorzeczy zimnego powietrza w najniższych obszarach Pustyni Sonora, jak i wszelkich wzniesień na tyle wysokich, by mieć dużo mrozów. Dlatego saguaro w krajobrazie trzymają się pasów ciepłego powietrza u podnóża gór pustynnych w swoim zasięgu.
Kaktus w niebezpieczeństwie
Choć saguaro jest ikoną, stoi w obliczu zagrożeń, takich jak pożary, podwyższone temperatury latem i nierównomierne opady spowodowane zmianami klimatu, a także utrata siedlisk z powodu zwierząt gospodarskich, gatunków inwazyjnych i ludzi budujących mnóstwo rzeczy.
„Rozwój i zwiększona urbanizacja w jego środowisku usuwa dojrzałe rośliny, eliminuje obszary sprzyjające założeniu saguaros i wpływa na zmianę klimatu, tworząc miejskie wyspy ciepła, które stają się niegościnne dla saguaros” – mówi Rumbley.
Co więcej, zmiany we wzorcach opadów spowodowane zmieniającym się klimatem wpływają na rekrutację młodych saguaro, ponieważ dzieci potrzebują niezawodnego podlewania i cierpią w stale rekordowo wysokich temperaturach. A wprowadzenie wypasu do pustynnych krajobrazów zmniejszyło pokrycie roślin matecznych i uważa się, że ma to negatywny wpływ na rekrutację saguaro.
„Inwazje wprowadzone przez ludzi, takie jak trawa bawołów, tworzą paszę dla pożarów, która tradycyjnie nie byłaby w stanie rozprzestrzenić się na rzadkim pustynnym krajobrazie. Saguaro są źle przystosowane do ognia, podobnie jak wiele endemicznych gatunków pustynnych znaczące zdarzenia związane z poparzeniami” – mówi Rumbley.
Teraz to ciekawe
Saguaro to kwiat stanu Arizony.
