Na wypadek, gdybyś potrzebował więcej amunicji w przyszłych argumentach za feminizmem , zastanów się nad tym. W 159-letniej historii Medalu Honoru - najwyższej nagrody wojskowej Stanów Zjednoczonych za waleczność - ponad 3500 osób otrzymało tę prestiżową nagrodę; jak dotąd tylko jedna z nich była kobietą: Mary Edwards Walker.
Urodzony w Oswego w stanie Nowy Jork w 1832 roku Walker osiągnął legendarny status pioniera chirurga, obrońcy praw kobiet i abolicjonisty, który był pierwszą kobietą chirurgiem armii amerykańskiej podczas wojny secesyjnej. Walker była piątą córką dr Alvah i Vesty Whitcomb Walker, abolicjonistów, którzy zachęcali swoje dziewczynki do bycia wolnomyślicielkami.
Walker uniknął normy
Zamiast dostosowywać się do społecznych i stylowych norm tamtej epoki, Walker zrezygnował ze spódnic i gorsetów oraz preferował spodnie typu „bloomer”. Ale jej niezależne pomysły nie ograniczały się do mody (chociaż późniejsze doniesienia medialne nie mogły przestać mieć obsesji na punkcie jej garderoby).
Pomimo tego, że kobiety były zniechęcane do wchodzenia na tradycyjnie męską dziedzinę medycyny, Walker wiedziała, że chce zostać lekarzem i zapisała się na Syracuse Medical College (obecnie Upstate Medical University), kończąc w 1855 roku z tytułem doktora medycyny (była tylko druga kobieta, która kiedykolwiek ukończyła szkołę po Elizabeth Blackwell ). Walker wkrótce rozpoczęła prywatną praktykę w Columbus w stanie Ohio, po czym wróciła do Nowego Jorku, gdzie poślubiła innego lekarza Alberta Millera. Kilka lat później wybuchła wojna domowa.
Wkrótce po wybuchu wojny w 1861 roku Walker próbował przyłączyć się do wysiłków Unii jako chirurg w Waszyngtonie, ale został odrzucony ze względu na swoją płeć. Nie zniechęcała się, zajmując bezpłatne stanowisko jako jedyna kobieta-ochotniczka w szpitalu Urzędu Patentowego Stanów Zjednoczonych . W 1862 roku znalazła czas, aby zdobyć dyplom w New York Hygeio-Therapeutical College, a kiedy wróciła do wolontariatu, pracowała na polu bitwy w namiotowych szpitalach w Warrenton i Fredericksburgu w Wirginii. Następnej jesieni Walker został mianowany asystentem chirurga w Armii Cumberland w Tennessee.
W kwietniu 1864 roku Walker została schwytana jako szpieg przez wojska Konfederacji po tym, jak przekroczyła linie bojowe, aby pomóc konfederackiemu lekarzowi podczas operacji. „Mary została uwięziona w Richmond's Castle Thunder, które było więzieniem głównie dla ludzi z Richmond - niesfornych cywilów, prostytutek, związkowców i dezerterów” - pisze Kelly R. Hancock, kierownik programów publicznych w American Civil War Museum . „Ponieważ Mary Walker była kobietą, a Castle Thunder miał jeden ze swoich magazynów przeznaczony dla więźniarek, Mary była tam przetrzymywana przez cztery miesiące od 21 kwietnia do 12 sierpnia, kiedy została zwolniona w ramach wymiany jeńców wojennych”.
Według Hancocka więzienia w Richmond wcale nie były przyjemne. „Były zatłoczone, słabo wentylowane i opanowane przez choroby” - mówi. „W mieście, w którym ich obywatele mieli problem z umieszczeniem jedzenia na stole, więzienia otrzymywały skąpe racje”.
Jej krytycy byli bezwzględni
Hancock mówi, że później gazety opisały Walker jako „gorszą w noszeniu”, kiedy została zwolniona. „Najbardziej uderza mnie w czasie jej pobytu w Richmond, że za każdym razem, gdy pojawia się wzmianka o niej w gazetach , prasa komentuje jej wygląd - zwłaszcza sukienkę” - mówi Hancock. „Fakt, że była ubrana jak mężczyzna lub w„ strój męski ”, był niezwykle szokujący. Mary zaprzeczyła twierdzeniom, że nosi męskie ubrania, ponieważ nie była. Miała na sobie własne ubranie”.
Nie tylko media krytykowały odzież Walker, ale reporterzy bezlitośnie odnosili się do jej ogólnego wyglądu. „Prasa była również bardzo krytyczna wobec jej wyglądu, nazywając ją„ brzydką ”i„ chudą ”, co w tamtym czasie nie było komplementem” - mówi Hancock. „Myślę, że to dyskredytacja wynika przede wszystkim z niechęci do tego, że wyszła poza to, co było społecznie akceptowalne dla kobiety”.
Walker został zwolniony z więzienia w sierpniu 1864 roku i zaledwie miesiąc później został asystentem chirurga 52. Piechoty Ohio. Wkrótce potem zaczęła nadzorować szpital dla więźniarek, a później nadzorowała działalność sierocińca. W 1865 roku Walker oficjalnie wycofała się ze służby rządowej, a później tego samego roku prezydent Andrew Johnson przyznał jej Medal Honoru za Zasłużoną Służbę, czyniąc ją pierwszą kobietą, która otrzymała nagrodę.
„Jeśli chodzi o to, dlaczego nadal jest jedyną kobietą, która otrzymała Medal Honoru, to myślę, że jest to w dużej mierze spowodowane faktem, że Kongres zmienił wymagania dotyczące medalu, udostępniając go tylko osobom w służbach wojskowych, które były w aktywna walka ”- mówi Hancock. „Do 2015 roku obowiązywał zakaz służenia kobiet w czynnej walce, a kobiety były włączane na stanowiska bojowe dopiero w styczniu 2016 roku. To było zaledwie cztery lata temu. Medal Honoru."
Opowiadała się za prawami kobiet
Oprócz przełomowej pracy lekarskiej Walker znana jest ze swojego działania na rzecz praw kobiet. Była oczywiście otwartą zwolenniczką „reformy ubioru” i została nawet aresztowana w Nowym Orleanie w 1870 roku za ubieranie się „jak mężczyzna” (chociaż jak wskazuje Hancock, Walker miała na sobie własne ubranie ). Walker była także sufrażystką , prowadziła kampanię na rzecz Senatu Stanów Zjednoczonych w 1881 r. I kandydowała jako kandydatka Demokratów do Kongresu w 1890 r. Pomimo strat, zeznawała przed Izbą Reprezentantów Stanów Zjednoczonych, popierając prawo kobiet do głosowania.
W 1917 roku terminy określające kwalifikowalność do Medalu Honorowego zostały ponownie ocenione, a nazwisko Walker wraz z innymi zostało usunięte z listy nagrodzonych i zajęło to aż do 1977 roku, aby Kongres ponownie ocenił jej osiągnięcia, aby przywrócić ten honor. W prawdziwym stylu Walkera, kiedy uznanie zostało początkowo cofnięte, odmówiła oddania medalu (i nadal go nosiła do końca życia).
Walker zmarła 21 lutego 1919 roku w swoim rodzinnym mieście Oswego. Jej dziedzictwo żyje do dziś, a jej duch jest ujęty w cytatach takich jak ten z 1897 roku:
Teraz to jest interesujące
Aby wykonać swoją wymagającą pracę w czasie wojny, Walker zmodyfikowała trend „bloomer” z lat 50. XIX wieku , który polegał na założeniu krótszej pełnej spódnicy na luźne spodnie, projektując i wykonując własny mundur medyczny: spódnicę średniej długości na parę. spodni i zapinanego na guziki płaszcza.
Pierwotnie opublikowano: 17 listopada 2020 r
