Poezja jest trudna

Poezja jest trudna Nie codziennie można opisać Piękno w gwiazdach, księżycu i kwiatach Kiedy są miliony gwiazd Rozbijające się, spalające się każdego dnia Są kratery tak duże jak miasto na księżycu I kwiaty tracą swoją istotę życia Trzymając niepewność w swoich łodygach Spadające przy najmniejszym deszczu i wiatry Poezja jest twarda, morze nie jest ładne. Nosząc sól od lat. Wymiotuje plastikiem, aż boli. Już nie wiem, co romantyzować, W którym kierunku szukać miłości, Kiedy dłoń może tylko tyle trzymać, Reszta w końcu kapie Co czy spodziewałeś się czytając moją poezję, że poprowadzę cię przez ogród różowych tulipanów? Albo pokażę ci stodołę i spokojne błękitne niebo? Stracony,Mucha, którą skrzywdziłem, przemieniając się w motyla, którym pragnąłem być Zabij mnie, jeśli trzeba Moja poezja opowie ci historię mojej sekcji zwłok Sposób, w jaki moje narządy śpiewają, by połączyć się Z naturą, która zabiera mnie w siebie Inaczej jest z ludźmi, którzy odwracają wzrok Kiedy Krwawię przez oczy Mój wodoodporny, uskrzydlony eyeliner pozostaje nienaruszony Lustro, które odzwierciedla moje emocje, jest rozbite Zbieram, kleję i uśmiecham się przez szczeliny Jednak moja poezja wciąż mówiłaby o najsłodszym Miodzie, jaki istnieje na świecie.którzy odwracają wzrokKiedy krwawię przez oczy Mój wodoodporny, uskrzydlony eyeliner pozostaje nienaruszonyLustro, które odbija moje emocje jest rozbiteZbieram, kleję i uśmiecham się przez szczelinyJednak moja poezja wciąż mówiłaby o najsłodszym miodzie, jaki istnieje na świecie.którzy odwracają wzrokKiedy krwawię przez oczy Mój wodoodporny, uskrzydlony eyeliner pozostaje nienaruszonyLustro, które odbija moje emocje jest rozbiteZbieram, kleję i uśmiecham się przez szczelinyJednak moja poezja wciąż mówiłaby o najsłodszym miodzie, jaki istnieje na świecie.