Słowa, które mówią za mnie

Hemingway był rybakiem zakochanym w bezkresnym morzu

Zabił się w Idaho z dala od tej poezji

Bécquer pisał o ciemnych jaskółkach, które już nie wrócą

Ponieważ miłość, której byli świadkami, już nigdy nie będzie taka sama jak wtedy

Tomasz napisał o swoim ojcu i śmierci światła

I zastanawiam się, czy pewnego dnia będę błagać swoich, by nie szli łagodnie w noc

Emily mierzyła żałobę wąskimi, badawczymi oczami

Zastanawiam się, czy twój smutek jest taki jak mój i czy kiedykolwiek może ustąpić

Neruda napisał dwadzieścia wierszy miłosnych i pieśń desperacji

Opuszczone jak nabrzeża o świcie, pozostawione bez wyjaśnienia

Sylvia była przygnębiona w swoich wielu odcieniach ciemności

I choć pisanie nie mogło jej uratować, dla innych jest to katharsis

Whitman był humanistą, a jego ciało było naelektryzowane

Zakochany w sobie, mówili, że jego praca jest egocentryczna

Robert wybrał mniej uczęszczaną drogę, czy ja mogę zrobić to samo?

Czy to coś zmieni, jeśli napiszę o szczęściu czy bólu?

Na razie pozwalam rządzić poetom

Na razie wypowiadam ich słowa

Pewnego dnia będę tym, który pisze

W słowach, które mówią za mnie