5 najważniejszych mitów na temat Steve'a Jobsa

Nieczęsto widujemy razem słowa „biznes” i „celebryta”, ale Steve Jobs był biznesową gwiazdą . Spójrz prawdzie w oczy, nie był też byle kim celebrytą — osiągnął status gwiazdy rocka, ale jego ręce ściskały iPhone'a zamiast Gibsona. Pomyśl o tym, nie tylko śledziliśmy produkty Apple Inc. czy ceny akcji, obserwowaliśmy samego prezesa i plotkowaliśmy. Po jego śmierci 5 października 2011 r. widzieliśmy niezliczone hołdy i pomniki od stron internetowych, celebrytów, ekspertów od technologii, a nawet prezydenta Stanów Zjednoczonych. Dlaczego lubiliśmy plotkować o Jobach? Kuszące jest studiowanie ludzi pełnych dobrych pomysłów — a jeszcze bardziej ludzi, którzy zbudowali imperia, ponieważ staramy się dokładnie odkryć, jak to zrobili.

Poza tym Jobs był ciekawą postacią. Był absolwentem college'u, który zdobył Narodowy Medal Technologii, miał reputację trudnej osoby i wymagającego szefa, który trzaskał produktami konkurencji i prowadził kultowy program marketingowy dla siebie.

Pewien felietonista New York Times przedstawił interesujące socjologiczne wyjaśnienie, dlaczego zawsze interesowaliśmy się Jobsem [źródło: Carr ]. Jobs znał nas tak dobrze — od naszego wczesnego zapotrzebowania na komputery osobiste po sposób, w jaki nasze palce lubią wybierać utwory na naszych iPodach — że chcemy go poznać.

Jobs zachował szczegóły swojego życia w tajemnicy, a jego firma chroniła jego prywatność, co jeszcze bardziej nas kusiło. Nasza fascynacja podsyciła plotki, które często się myliły. Oto pięć popularnych mitów, które otaczają Jobsa.

1. Firma Apple Corporation zapłaciła tylko 1 USD za prowadzenie firmy
2. Samochód Jobsa wyświetlał kod kreskowy zamiast tabliczek ze względu na bezpieczeństwo i prywatność
3. Jobs nosił ten sam strój każdego dnia — czarny półgolf i dżinsy
4. Steve Jobs przysiągł, że nigdy nie wróci do Japonii
5. Steve Jobs prześladował pracowników bez powodu

Od 1997 r. do momentu, gdy ustąpił ze stanowiska dyrektora generalnego Apple w 2011 r., Jobs zarabiał zaledwie 1 dolara rocznie [źródło: Rogers ]. W rzeczywistości przez kilka z tych lat całe wynagrodzenie Jobsa wynosiło 1 USD. Jak zauważył jeden bystry czytelnik CNET w odpowiedzi na artykuł Iny Fried „Apple Again Pays Jobs $1 Salary”, jego zarobki nie mogły mu kupić piosenki plus podatek w iTunes [źródło: Fried ]. Więc teraz zastanawiasz się: „Więc dlaczego to jest na liście mitów?” Cóż, to tylko część historii.

Zamiast wysokich pensji Apple woli płacić dyrektorom nagrody za wyniki i wolno nabywać akcje. Ta polityka zachęca kadrę kierowniczą do pozostania długoterminowym. Inne firmy stosują podobne praktyki. John Mackey, dyrektor generalny Whole Foods Market i Eric Schmidt, obecnie były dyrektor generalny Google, zarobili w 2008 r. pensje podstawowe w wysokości 1 dolara [źródła: NYT: Mackey , NYT: Schmidt ]. Oczywiście Jobs każdego roku zarabiał znacznie więcej niż 1 dolara. Za sprzedaż rekordowej liczby komputerów w 2000 roku Apple podziękował Jobsowi prywatnym odrzutowcem o wartości 88 milionów dolarów [źródła: Fisher , Elkind ]. Od kwietnia 2011 r. był właścicielem ponad 5,6 miliona akcji Apple [źródło: Reuters]. Według listy Forbesa z 2010 roku Jobs był 136 najbogatszą osobą na świecie, wart 5,5 miliarda dolarów [źródło: Forbes ].

Bloger opublikował kiedyś zdjęcie srebrnego mercedesa Jobsa na parkingu Apple. Samochód nie miał tylnej tablicy rejestracyjnej, a wewnątrz ramy znajdowała się naklejka z kodem kreskowym [źródło: iphone Savior ]. Jedna z teorii głosiła, że ​​policja może przeskanować samochód Jobsa, gdy przejeżdża obok. Nie sądzimy. Kod kreskowy to numer seryjny na wszystkich Mercedesach, takich jak Jobs. Ale gdzie były tablice rejestracyjne Jobsa? Według magazynu Fortune zostawił tablice, aby uniknąć mandatów za parkowanie [źródło: Schlender ]. Jobs podobno złamał również inne zasady związane z automatami. Poszukaj w Google Steve'a Jobsa i miejsc dla osób niepełnosprawnych, a znajdziesz mnóstwo artykułów, które wspominają o parkowaniu przez guru tech; w Apple znany był z parkowania samochodu w miejscu dla niepełnosprawnych w pobliżu wejścia do budynku [źródła:, Kahney ].

Odnośnie brakujących tabliczek Jobs powiedział kiedyś, że była to dla niego swego rodzaju gra [źródła: Elkind i Schlender ]. Z kim — policja? Osoby, które chciałyby śledzić jego samochód? Złodzieje tablic rejestracyjnych? Ludzi, którym spodobałoby się miejsce, które właśnie zajął? Kto wygrał?

Adrian Monk był telewizyjnym detektywem, którego zaburzenia obsesyjno-kompulsywne przeniosły się na jego wybór ubrań [źródło: NBC ]. Dla niego zawsze był brązowy w kratę. Ale to była robota jego projektantów kostiumów. Bardzo prawdziwy Steve Jobs, który, jak jesteśmy prawie pewni, nie podążał za zaplanowaną garderobą, prawie zawsze nosił czarny półgolf i dżinsy — przynajmniej publicznie, a przynajmniej od 1992 roku [źródło: Potts ].

Czemu? Jobs nigdy nie powiedział. Jak wszyscy, możemy spekulować. Strój wyglądał wygodnie. Wszyscy rozluźniamy więzy i podważamy pięty, kiedy chcemy wykonać naszą najlepszą pracę. Albo Jobs mógł to zrobić, aby zaoszczędzić czas, ponieważ był niewątpliwie zajęty.

Chociaż nosił ten strój podczas pracy w NeXT Computer, Jobs mógł zrobić z niego swój strój dla Apple [źródło: Potts ]. Dzięki temu Jobs i jego produkty były łatwe do zidentyfikowania. Jeffery O'Brien, były starszy redaktor magazynu Wired, zasugerował, że prosty, bezpośredni strój może wysłać wiadomość, że Jobs wykorzystuje swoją kreatywność gdzie indziej [źródło: Jackson ]. Albo Jobs, podobnie jak jego produkty, mógł po prostu preferować prosty interfejs.

W kategorii „har, har, har” znajduje się odpowiedź jednego z czytelników na sfabrykowany artykuł Stevena Hellera „Fashion iCon”. Daniel Kostka sugeruje, że golf Jobsa został podłączony do Internetu w ramach nowej linii iNecks [źródło: Heller/Kostka ]. W teorii typu yin-yang, jeden satyryk zasugerował, że ten strój przeciwstawił się naszej „nieszczęście” przy wyborze spośród tysięcy piosenek na naszych iPodach [źródło: Shine ]. Być może golf odzwierciedlał stosunek Jobsa do guzików: najpierw zdjął je z koszuli, a potem jego firma wypuściła iPoda i iPhone'a.

Ale faktem jest, że Jobs nie nosił tego stroju nieelastycznie. Zmieniał się, kiedy było to właściwe. Nosił garnitur na MacWorld Expo w 2001 roku w Tokio i smokingi na rozdanie Oscarów [źródło: Jackson ]. Od czasu do czasu nosił do pracy biały T-shirt i czarną kamizelkę, a podobno miał biały golf [źródła:  Jackson , Dukcevich ].

To wspaniała historia: w 2010 roku Steve Jobs spędzał wakacje w Kioto w Japonii. Pod koniec podróży udał się na lotnisko, aby wskoczyć na swój prywatny odrzutowiec i wrócić do domu. Jednak podczas kontroli bezpieczeństwa na lotnisku personel lotniska poinformował go, że nie zostanie wpuszczony na pokład własnego samolotu. Dlaczego mieliby to powiedzieć? Ponieważ Steve Jobs kupił kilka gwiazdek do rzucania ninja na wakacjach i miał je przy sobie (każdy szanujący się ninja zrobiłby to samo).

Historia toczy się dalej. Steve Jobs, wściekły, że ochrona lotniska nie pozwoliła mu zabrać pamiątek na pokład jego prywatnego samolotu, oświadczył, że nigdy więcej nie odwiedzi Japonii. Historia ma wszystkie znamiona wielkiego mitu. Masz obrazoburczego dyrektora generalnego — który już ubrał się jak zwyczajny piątkowy ninja — przywykł do stawiania na swoim. Masz pracowników ochrony, którzy przestrzegają litery prawa w swoich procedurach. Masz przywołany niesławny temperament Jobsa. Niestety ta historia wydaje się fałszywa.

Urzędnik Apple skontaktował się z Johnem Paczkowskim z All Things D, aby wyjaśnić sprawę. Według przedstawiciela, Jobs odwiedził Japonię, ale tutaj rozchodzą się podobieństwa między opowiedzianą powyżej historią a rzeczywistością. Przedstawiciel powiedział, że Jobs cieszył się z wizyty i ma nadzieję, że wkrótce wróci do Japonii [źródło: Paczkowski ]. Nie ma słowa, jeśli urzędnik zniknął w kłębie dymu.

Mitologiczna wersja Steve'a Jobsa przybiera wiele form. Jest taki zuchwały haker , który podstępnie wykorzystał technologię do wykonywania bezpłatnych połączeń międzymiastowych. Jest mistrz sprzedaży z polem zniekształcania rzeczywistości, który może przekonać Cię do wymyślenia powodów, dla których potrzebujesz nowego produktu. A potem jest kierownik zadań — nieustępliwy szef, zmotywowany i bezwzględny zarówno wobec konkurencji, jak i pracowników.

Prawda jest bardziej złożona. Steve Jobs był perfekcjonistą i potrafił skupić się na najmniejszym szczególe. Inżynierowi szczegół może wydawać się nieistotny. Ale dla Jobsa, jeśli ten szczegół nie spotkał się z jego aprobatą, był to przebój. Nie wstydził się wyrażać swojej opinii, a nawet mógł zakończyć spotkanie projektowe wcześniej, jeśli coś uznałby za niewłaściwe.

Jobs chwalił pracowników, którzy uzyskali wyniki. Ale ten sam pracownik, który jednego dnia może zostać oklaskiwany, następnego dnia może zostać przeżuty. Pracownicy Apple, którzy pracowali z Jobsem, powiedzieli, że wykonali dla niego część swojej najlepszej pracy, ale doświadczenie było wyczerpujące [źródło: Deutschman ].

Prace mogą być ścierne. Czasami stosował agresywne podejście do testowania pracowników. Tych, którzy mogliby bronić swojej pracy lub punktu widzenia, słuchał. Tych, którzy nie mogli, odprawiał – czasami dosłownie. Mógł nawet użyć ostrej krytyki, aby zachęcić pracowników do cięższej pracy, wiedząc, że żywi się ich własną niepewnością. Przyniosło rezultaty, ale chyba nie było to najprzyjemniejsze środowisko pracy.

Podejście Jobsa może być sprzeczne z każdym podręcznikiem dotyczącym przywództwa, który jest drukowany, ale w końcu Apple wyprodukował niektóre z najbardziej udanych urządzeń elektronicznych na rynek konsumencki, jakie kiedykolwiek trafiły na półki sklepowe. I pomimo swojej reputacji surowego i wymagającego Jobs zdobył oddanie i podziw wielu swoich pracowników. Podobnie jak inni wizjonerzy przed nim, rzeczywistość Steve'a Jobsa może być po prostu większa niż mit.

Więcej informacji o Steve Jobs, Apple i powiązanych tematach znajdziesz na następnej stronie.

Powiązane artykuły