W naturze istnieje pewien etos „podrapię cię po plecach, jeśli podrapiesz mnie”. Żywe istoty nigdy nie istnieją w izolacji, a organizmy różnych gatunków czasami muszą współpracować, aby coś zrobić. Czasami jeden organizm czerpie korzyści z innego, podczas gdy pierwszy beztrosko żyje swoim życiem, bez szwanku, ale błogo nieświadomy służby, którą spełnia.
Ekolodzy nazywają tę formę współpracy „komensalizmem” i jest trochę podobna do niektórych innych koncepcji ekologicznych, które dyktują interakcje członków ekosystemu . Na przykład komensalizm to nie to samo, co pasożytnictwo , w którym jeden partner (pasożyt) żyje na lub w ciele żywiciela i tylko jeden partner faktycznie odnosi korzyści, podczas gdy drugi jest często krzywdzony. Nie jest to też dokładnie to samo, co mutualizm, w którym obaj partnerzy czerpią korzyści z partnerstwa; pomyśl o relacji między pszczołami a kwiatami - pszczoła dostaje pożywienie, a kwiat realizuje swoje cele reprodukcyjne.
Komensalizm jest nieco inny i polega na tym, że jeden organizm zajmuje się swoją działalnością, podczas gdy jeden lub więcej innych, zwanych komensaliami, po prostu spędza czas i korzysta z ciężkiej pracy tego jednego faceta.
„Jednym z moich ulubionych związków komensalnych są wschodnie puchacze i ślepe węże” - mówi Amanda Hipps, dyrektor ds. Komunikacji i rozwoju w WildLandscapes International . „Sowy przynoszą swoim pisklętom żywe ślepe węże. Podczas gdy niektóre węże są zjadane, szczęśliwcy zagrzebują się w gnieździe i zjadają larwy, które tam znajdują - larwy, które prawdopodobnie pasożytują na pisklętach. Badanie przeprowadzone przez naukowców z Baylor University wykazało że pisklęta, które dorastały w gniazdach ze ślepymi wężami, rosły szybciej i doświadczały niższych wskaźników śmiertelności w porównaniu z gniazdami bez ślepych węży ”.
3 Główne typy komensalizmu
Tak więc, chociaż nie wiemy wszystkiego o relacjach między partnerami w tego typu związkach - kto na tym korzysta, a kto nie - możemy zaobserwować trzy główne typy komensalizmu:
Inquilinizm ma miejsce, gdy jeden gatunek żyje na innym gatunku lub w jego wnętrzu (tak jak nasze bakterie jelitowe żyją w nas) lub w gnieździe, norze lub mieszkaniu stworzonym przez inny gatunek.
Na przykład żółwie gopher ( Gopherus polyphemus ), pochodzące z południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych, kopią długie nory dla schronienia - niektóre z nich osiągają długość 40 stóp (12 metrów). Za pomocą tych nor zarejestrowano setki innych zwierząt - niektóre z nich wyewoluowały nawet tak, że aby przeżyć, potrzebowały nor żółwia susła. Większość z tych komensali to owady, ale ich nory są również ważne dla wielu innych gatunków węży, żab i małych ssaków.
„Istnieje 14 uznanych owadów, które są całkowicie uzależnione od żółwi susowatych” - mówi Hipps. "Jednym z tych gatunków jest ćma żywiąca się wyłącznie keratyną skorup martwych żółwi. Pozostałe 13 owadów to bezkręgowce bezwzględne komensały. Niektóre z nich żywią się odchodami żółwi susowatych, inne żerują na muchach szkodników lub innej materii organicznej. w norach żółwi. Lubię myśleć o nich jako o służbie porządkowej dla żółwia susła. Chociaż wpływ, jaki wywierają na żółwie susie, nie jest jeszcze zrozumiany, prawdopodobnie zmniejszają one ładunek pasożytów u żółwi i innych kręgowców, które również wykorzystują nory ”.
Innym rodzajem komensalizmu jest metabioza , która polega na tym, że jeden organizm nieumyślnie tworzy siedlisko dla innego, po prostu wykonując swoje normalne interesy. Na przykład larwy muszą gdzieś mieszkać i często znajdują się na tuszy martwego (lub nawet żywego) zwierzęcia. Podobnie dzięcioł Gila ( Melanerpes uropygialis ) umieszcza swoje gniazdo w jamie kaktusa Saguaro, a kraby pustelnicze chronią się w wyrzuconych skorupach ślimaków, które z nich wyrosły.
Phoresy ma miejsce, gdy jedno zwierzę przyczepia się do drugiego, aby złapać przejażdżkę z jednego miejsca do drugiego. Na przykład nicienie lub roztocze nie mogą samodzielnie zajść daleko, chyba że wdrapią się na pokład pszczoły lub muchy. Roztocza czerpią ogromne korzyści z wymiany, podczas gdy pszczoła tak naprawdę nie odnosi korzyści ani nie cierpi z powodu interakcji. Na pewno forma komensalizmu.
Chociaż komensalizm jest ogromną korzyścią dla niektórych organizmów objętych transakcją, może być naprawdę trudny dla ekosystemu znajdującego się w stresie.
„Ostatecznie uważam, że posiadanie większego komensalizmu w ekosystemie może uczynić ekosystem bardziej wrażliwym - jeśli stracisz jeden gatunek, możesz stracić inny” - mówi Hipps. „Gdyby wyginęły żółwie susłów, z pewnością stracimy razem z nimi inne gatunki”.
Teraz to jest interesujące
Amensalizm jest czymś w rodzaju pasożytnictwa, tylko jeden z zaangażowanych organizmów jest ranny, a drugi nie.
