Nie zamierzałem biegać codziennie. W ciągu 10 lat biegania zrozumiałem, jak ważne jest kilka dni odpoczynku w ciągu tygodnia, aby moje ciało mogło się zregenerować i zregenerować .
Ale w marcu, kiedy pojawiły się wieści, że koronawirus w końcu postawił stopę na amerykańskiej ziemi, wszystko wydawało się wymknąć spod kontroli. Moje miasto wydało rozkazy schronienia na miejscu. Szkoła mojego syna jest zamknięta. Wchodząc do sklepu spożywczego, czułem się jak wejście do strefy wojennej. Kupujący byli głośni i agresywni. Zaginęły zwykłe artykuły gospodarstwa domowego. Potem ludzie zaczęli wysyłać wiadomości w mediach społecznościowych: „Zostań w domu!”
Wyszedłem więc na zewnątrz i pobiegłem.
Zwykle biegam po utwardzonych ścieżkach. Ale nagle przyciągnęły mnie zalesione, ubite żwirowe szlaki. Pragnąłem być na otwartej przestrzeni. Aby zaczerpnąć płuca czystego powietrza, wypocić całe to zamieszanie i zrozumieć, co dzieje się na tym świecie.
Albert Einstein powiedział kiedyś: „Spójrz głęboko w naturę, a zrozumiesz wszystko lepiej”. Myślę, że był na czymś.
Wartość dni odpoczynku
Zanim się zorientowałem, biegałem codziennie przez cały miesiąc. Jak się okazuje, codzienne bieganie nie jest niczym niezwykłym. W rzeczywistości istnieje United States Running Streak Association , część Streak Runners International z członkami na całym świecie. Aby się zakwalifikować, musisz przebiec co najmniej 1 milę (1,61 kilometra) w ciągu każdego dnia kalendarzowego. Każdy może ubiegać się o członkostwo, ale nikt nie może umieścić swojej passy na liście aktywnych lub emerytowanych biegaczy, dopóki nie osiągnie roku.
– Myślisz, że codzienne bieganie jest mądre? Zapytałem mojego kumpla Kile Putmana podczas jednego z naszych cotygodniowych biegów. Jest certyfikowanym trenerem USA Track & Field, który szkoli elitarnych sportowców i rannych wojowników, i trenował mnie (nie elitę ani wojownika) do mojego ostatniego i (jak dotąd) jedynego maratonu kwalifikacyjnego w Bostonie .
„Pomyśl o swoim ciele jak o maszynie, jak o samochodzie” – odpowiedział, a nasze stopy dudniły w rytmie na górskim szlaku z widokiem na centrum Birmingham w stanie Alabama. „Odpoczynek, jako dzień wolny, jest utrzymaniem ciała. Zapewnia zdrowie i brak kontuzji, dzięki czemu możesz biegać dłużej i lepiej”.
Przypomniał mi też o harmonogramie treningów, który przygotował dla mnie na mój ostatni maraton . Po dniach, w których robiliśmy powtórzenia mil, speedwork lub długie biegi, następowały łatwe biegi, znane również jako „aktywna regeneracja”. Ten jeden dzień odpoczynku w tygodniu, kiedy w ogóle nie biegałem, został strategicznie umieszczony na dzień przed długim biegiem, aby przygotować zarówno moje ciało, jak i umysł na wiele mil.
Ale z powodu COVID-19 nie było wyścigów, do których można by trenować. A ja nie biegałem ani szybko, ani daleko. To, przyznał Putman, sprawiało, że moja codzienna rutyna biegania była rozsądnie akceptowalna. I chociaż jedynymi obrażeniami, na jakie byłem podatny w tamtym momencie, były zadrapania na kolanach i siniaki od potknięcia się o korzenie i skały na zalesionych ścieżkach przy strumieniu, ostrzegł: „po prostu słuchaj swojego ciała”.
Dowiedz się „dlaczego” uciekasz
Skończyło się na tym, że wystartowałem dzień niedługo po tej rozmowie. Moje ciało wydawało się, że potrzebuje trochę „konserwacji”. Ale następnego dnia wyszedłem i tym razem się nie zatrzymałem. Nie w dniu 50, 75, a nawet 100. Nawet groźba COVID-19, który do tej pory całkowicie deptał Stany Zjednoczone, nie mogła mnie odsunąć na bok.
Miałem dobry powód, żeby się nie martwić. Według badań opublikowanych w 2014 roku w Journal of the American College of Cardiology, zaledwie pięć do dziesięciu minut biegania o niskiej intensywności każdego dnia może przedłużyć twoje życie o kilka lat w porównaniu z brakiem biegania. Jednak w innym badaniu z 2013 r., opublikowanym w tym samym czasopiśmie , łączną liczbę godzin biegania tygodniowo podniesiono do 2,5, aby czerpać pełne korzyści. Przekroczyłem to o co najmniej godzinę.
Dla pewności zapytałem dr Sophię Lal , czy moje codzienne bieganie było mądre. Jest niechirurgicznym lekarzem medycyny sportowej w Birmingham i od dawna triathlonistką. Wahała się, czy zdecydowanie potępiać, ale powiedziała, że tego nie popiera. Ciało potrzebuje przerwy, mówi.
„Możesz myśleć o regeneracji po bieganiu w ten sam sposób (jak o treningu siłowym)” – mówi. „Jeśli biegasz codziennie, nie dajesz ciału czasu na regenerację, w tym mięśni, których używasz podczas biegu”. Podobnie jak w przypadku treningu siłowego, bieganie powoduje niewielkie naderwania mięśni. Dzień wolny pozwala mięśniom się zregenerować i dostosować organizm do treningu.
Jasne, są ludzie, którzy biegają codziennie i nie doznają kontuzji, mówi Lal. Jednak wiele osób, które przetrenują się, kończy w jej biurze z zapaleniem powięzi podeszwowej , złamaniami przeciążeniowymi, zwichnięciami i nadwyrężeniami.
Ale co z tymi ludźmi, którzy codziennie biegają bez kontuzji? „Cóż, to po części genetyka, po części dbanie o swoje ciało, a także bieganie wyprostowane i lekkie” – mówi. Bieganie na wysokim poziomie oznacza aktywację tułowia, dzięki czemu klatka piersiowa jest wyprostowana i nie garbisz się. Lekkie bieganie oznacza, że Twoje uderzenia stopą nie powinny być ciężkie i głośne. (Putman mówi: „Jak kot chodzący po dywanie”).
Dla osób, które muszą robić coś każdego dnia, Lal zdecydowanie zachęca do treningu crossowego. Szczególnie lubi bieganie w terenie, ponieważ „każdy krok jest inny. Budujesz siłę w kostkach pokonując teren”.
Wreszcie możesz biegać z bolącymi mięśniami, ale nie biegnij z bólem. „Niektóre obrażenia mogą cię uziemić na długi czas” – mówi. „I nie chcesz, żeby to zostało dodane do równania (treningowego)”.
Przekroczyłem mój setny dzień biegania, kiedy ponownie połączyłem się z Putmanem na szlaku. COVID-19 pogarszał się, a nie poprawiał, ale społeczeństwo ostrożnie się otwierało. Zapytałem go, czy jestem szalony, żeby biegać każdego dnia?
– Zależy – mówi. „Musisz zadać sobie pytanie, dlaczego w pierwszej kolejności zawiązujesz buty i wychodzisz na zewnątrz”. Wtedy opowiedział mi o jednym ze swoich sportowców, facecie z zespołem stresu pourazowego , który biega codziennie, by uciszyć demony w jego głowie. „Czy to stres psychologiczny? Uzależnienie? Obsesja? Może trening wyczynowy? A może uciekasz przed czymś?”
Rozpocząłem swoją passę, aby zrozumieć pandemię. W sierpniu osiągnąłem 115 dzień z rzędu. W tamtym czasie doświadczyłem wielu natury — świeżo wyklutych miedziaków ślizgających się po powierzchni strumienia i rybołowów łowiących ryby o zachodzie słońca. Podbiegłem niebezpiecznie blisko ogromnego aligatora drzemiącego i natknąłem się na grupę delfinów " zamulających się" w słonych bagnach podczas odpływu.
Aż pewnego dnia poczułem ucisk w prawym kolanie. Nic, przez co nie mogłem przejść, ale coś, co uświadomiłem sobie, że nie powinienem. Rozwiązałem buty do biegania i postanowiłem zrobić sobie bardzo potrzebną przerwę. Może, jak powiedział Einstein, zdobyłem wystarczająco dużo zrozumienia od natury, aby wiedzieć, że pomimo ogromnych wyzwań życie toczy się dalej.
Teraz to szalone
29 stycznia 2017 r., w wieku 78 lat, Ron Hill, trzykrotny olimpijczyk i zwycięzca maratonu w Bostonie z 1970 roku, zakończył 52-letnią, 39-dniową passę. To najdłuższa znana passa biegowa w historii.
