Czy indyk byłby tak popularny, gdyby nie miał własnego święta?

Może zająć czwarte miejsce na liście najlepszych białek w Ameryce, ale pewnego dnia w roku nic innego nie zrobi [źródło: National Turkey Federation ]. W każde Święto Dziękczynienia kurczak, wołowina i wieprzowina odsuwają się na bok i robią miejsce dla swojego towarzysza drobiu, indyka. Jednak dla indyków Święto Dziękczynienia nie jest takim błogosławieństwem. Szacuje się, że w 2007 roku z tej okazji skonsumowano aż 46 milionów indyków, z których część spotkała los nadziewania nie tylko farszem, ale także kaczką i kurczakiem, aby stworzyć obfitość drobiu o nazwie turducken [źródło: National Turkey Federation ].

Nadejście Święta Dziękczynienia jest często przedstawiane przez uczniów w wieku podstawowym – wszyscy ubrani w stroje szyte przez mamy jako Pielgrzymi i Indianie – jako szalona zabawa między plemieniem Wampanoag rdzennych Amerykanów mieszkających w pobliżu Plymouth Rock a ich niedawno nabytym Brytyjczykiem. sąsiadów w 1621 r. Chociaż obie grupy podzieliły się posiłkiem i w konsekwencji podpisały traktat, który trwał ponad 50 lat, oficjalne święto państwowe nie zostało ogłoszone, dopóki prezydent Abraham Lincoln nie ogłosił 26 listopada 1863 r. narodowym dniem dziękczynienia [źródło : Encyklopedia Britannica ]. Wcześniej koloniści Nowej Anglii okresowo celebrowali Święta Dziękczynienia – dni spędzone na modlitwie, dziękując Bogu za jakieś przypadkowe wydarzenie – ale nie na poziomie narodowym, jaki obserwujemy dzisiaj.

Prezydenci podążający za Lincolnem co roku ogłaszali święto w ostatni czwartek listopada do 1942 roku, kiedy Franklin D. Roosevelt przestawił je na czwarty czwartek listopada – niekoniecznie ostatni – próbując nieco wcześniej rozpocząć sezon zakupów świątecznych [źródło : Encyklopedia Britannica ].

Ale indyki nie od razu dołączyły do ​​sceny Święta Dziękczynienia jako podstawowe elementy i, co ciekawe, indyki, które można dziś zobaczyć w sklepie spożywczym, tak naprawdę nie przypominają ptaków, którymi mogli lub nie ucztowali Pielgrzymi i rdzenni Amerykanie podczas ich osławiony posiłek. Były to dzikie lub udomowione indyki, które zwykle były małe, rozmnażały się naturalnie, żyły dłużej, rosły wolniej i, co być może najważniejsze, nie pozostawiały dobrze wyglądającego trupa.

Ciemne upierzenie, które wygląda tak efektownie, tworzy maleńkie punkciki pigmentu w ciele, które zniechęciły wielu konsumentów. Z tego powodu i debat na temat tego, który rozmiar jest najbardziej odpowiedni zarówno do użytku prywatnego, jak i komercyjnego, w Stanach Zjednoczonych w pierwszej połowie XX wieku przeprowadzono kampanię hodowlaną w poszukiwaniu lepiej sprzedającego się ptaka. Nowoczesnym rezultatem jest biały indyk z szerokimi piersiami. Te ptaki są widmami swoich przodków; zostały wyhodowane, aby były bezbarwne, większe i miały większe piersi.

Niezależnie od tego, czy go pieczesz, wędzisz, grillujesz, czy smażysz na głębokim tłuszczu, indyk naprawdę zacisnął swoje miejsce na stole obiadowym z okazji Święta Dziękczynienia. Jak więc indyki radziłyby sobie na listach popularności, gdyby nie były centralnym punktem wspaniałych spreadów Dziękczynienia? Na następnej stronie dowiemy się, w jaki sposób drapieżny ptak zdołał wspiąć się na szczyt.

Przyjrzyjmy się teraz bliżej złotobrązowej pieczeni, która zdobi stoły około 88 procent amerykańskich rodzin w Święto Dziękczynienia [źródło: National Turkey Federation ]. W 1929 roku Amerykanie jedli tylko około 18 milionów indyków rocznie; do 1970 roku liczba ta wynosiła około 116 milionów. W 2007 roku liczba indyków hodowanych w Stanach Zjednoczonych wyniosła około 272 miliony, a to nie był nawet rok szczytowy. W 1996 r. hodowcy amerykańscy wyprodukowali rekordową liczbę 303 milionów indyków [źródło: USDA ]. Teraz należy pamiętać, że spośród ptaków z 2007 roku tylko około 235 milionów zostało wrzuconych do gardzieli Amerykanów, około 10 procent zostało wyeksportowanych – w porównaniu z zaledwie 1,2 procentami w 1990 roku [źródło: National Turkey Federation ].

Jeśli chodzi o Święto Dziękczynienia, sprawy nie są takie proste. Wspomnieliśmy wcześniej, że w 2007 roku w Stanach Zjednoczonych w Święto Dziękczynienia zjadano 46 milionów indyków. Średnio 15 funtów za sztukę, to blisko 700 milionów funtów indyka [źródło: National Turkey Federation ]. Ale chociaż Amerykanie przez lata zwiększali spożycie indyków (i zaczynają eksportować coraz więcej ptaków), nie tylko zwiększali liczbę spożywanych przez nich w określone listopadowe wieczory.

W 1970 roku około 50% indyka spożywanego w Stanach Zjednoczonych było spożywane w okresie świątecznym. Z biegiem lat liczba ta spadła do około 29 procent – ​​co oznacza, że ​​ludzie jedzą ją przez cały rok [źródło: National Turkey Federation ]. Wiemy o tym, ponieważ w tym samym okresie ogólne spożycie indyków podwoiło się. W 1970 roku Amerykanie zjadali średnio 8 funtów (nieco ponad 3,5 kilograma) indyka na osobę rocznie; liczba ta wzrosła teraz do około 18 funtów [źródło: National Turkey Federation ]. Może to fakt, że indyki mają zwykle niską zawartość tłuszczu i wysoką zawartość białka, ale bez względu na powód, teraz nielotne ptaki wydają się być coraz bardziej popularne na stole obiadowym każdego dnia.

Werdykt? W czasach dyskoteki ludzie mogli zbierać indyka z półek, ponieważ był to popularny wybór w okresie świątecznym. Ale w XX wieku sytuacja się odwraca. Turcja jest stałym elementem wielu jadłospisów przez cały rok i chociaż Święto Dziękczynienia jest nadal dużym biznesem w branży, indyk prawdopodobnie zachowałby swoją popularność, nawet gdyby baranina i jagnięcina próbowały wcisnąć się w tę specjalną jesienną uroczystość.

Czy cała ta rozmowa o indyku sprawia, że ​​jesteś śpiący? Cóż, jak możesz przeczytać w „ Czy jest coś w indyku, co sprawia, że ​​czujesz się senny? ”, to prawdopodobnie nie tryptofan jest winowajcą. Więcej interesujących informacji o drobiu i świętach można znaleźć w niektórych linkach na następnej stronie.

Inne Świąteczne Gobbles

To nie tylko Święto Dziękczynienia – pieczony indyk jest popularny również w inne święta, zwłaszcza jako danie bożonarodzeniowe w wielu krajach europejskich. Amerykanie również często spożywają indyki w Boże Narodzenie i Wielkanoc – w 2007 r. odpowiednio 22 miliony i 19 milionów ptaków [źródło: National Turkey Federation ].

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków

Źródła