Czy zwierzęta doświadczają szczęścia?

American Meat Institute (AMI), stowarzyszenie branżowe pakowaczy i przetwórców mięsa, utrzymuje zestaw wytycznych i standardów, których muszą przestrzegać jego członkowie w procesie uboju żywego inwentarza. Standardy zawierają instrukcje, gdzie umieścić elektrody, aby ogłuszyć, a następnie zabić zwierzę, a także jakie kroki należy podjąć, aby zapewnić szybką i bezbolesną śmierć. Wytyczne AMI ostrzegają również członków przed oznakami niepokoju zwierząt i jak im zapobiegać podczas uboju [źródło: Grandin ].

Troska AMI o uśmiercanie mózgów zwierząt hodowlanych przed spowodowaniem śmierci odzwierciedla raczej humanitarny pogląd na naszych czworonożnych towarzyszy: Zwierzęta, podobnie jak ludzie, mogą odczuwać strach i ból. Jest to oczywiste na wolności; w końcu strach jest funkcją przetrwania. Pomysł, że zwierzęta mogą odczuwać ból, został również udowodniony w testach klinicznych, takich jak uczenie zwierząt, aby obawiały się dostaw pożywienia poprzez wstrząsy elektryczne, co udało się zrobić psychologowi BF Skinnerowi.

Zwierzęta wyraźnie odczuwają strach, a w wyniku zwiększonej wrażliwości środowiska naukowego na ten problem od połowy XX wieku obowiązują zaostrzone przepisy dotyczące badań na zwierzętach i produkcji mięsa. Ale co z drugim końcem spektrum? Od jakiegoś czasu toczy się debata na temat tego, czy zwierzęta mają zdolność odczuwania szczęścia. Wynika z tego z pewnością, że powinni być w stanie, biorąc pod uwagę, że są zdolni do strachu. Problem polega na rozróżnieniu między strachem a szczęściem.

Strach to emocja, która zazwyczaj wywołuje obserwowalne zachowanie. Na przykład mysz polna ucieknie przed cieniem jastrzębia lecącego nad głową. Szczęście jest jednak znacznie bardziej subiektywne i powoduje mniej wyraźnie dostrzegalne zachowanie. Co więcej, nie ma powodu, aby szczęście istniało w królestwie zwierząt, ponieważ uważa się, że wszystkie niezbędne zachowania służą jako pewna forma mechanizmu przetrwania.

Ale na czym dokładnie polega problem? Każdy, kto był w pobliżu psa machającego ogonem lub z zadowoleniem mruczącego kota, może zaświadczyć, że zwierzęta czują szczęście. Nie tak szybko, mówią krytycy. Twierdziliby, że ta koncepcja jest przykładem antropomorfizacji. Mówiąc prościej, mówią, że zwierzęta to nie ludzie, więc ludzie nie powinni ich tak traktować.

Ludzie, którzy nie sądzą, że zwierzę może doświadczyć szczęścia, mają jeden główny argument przemawiający na korzyść ich argumentacji: nie ma dowodu na to, że zwierzęta mogą być szczęśliwe. Każdy dowód na szczęście w królestwie zwierząt – na przykład paradująca koza lub bawiąca się surykatkami – jest po prostu anegdotą, co według metody naukowej nie jest dowodem.

Co więcej, możliwe jest, że większości zwierząt (może z wyjątkiem niektórych innych naczelnych, delfinów i słoni) po prostu brakuje zdolności do doświadczania emocji takich jak szczęście. Emocja wymaga trzech procesów: fizjologicznej odpowiedzi na określony bodziec, zewnętrznej ekspresji emocji i analizy tej emocji [źródło: Griggs ]. Podczas gdy zwierzęta, takie jak szczury, mogą doświadczyć dwóch pierwszych (być może w formie mimowolnej reakcji strachu), nie wykazano, że posiadają umiejętności rozumowania potrzebne do przeanalizowania, jak to się czuje w tym momencie. To rozumowanie i analiza stanowi podstawę wyższych emocji.

Krytycy szczęścia zwierząt odrzucają ideę, że zwierzęta mogą doświadczać szczęścia jako antropomorfizm . Jest to wśród ludzi tendencja do przypisywania ludzkich cech istotom i przedmiotom niebędącym ludźmi. Po prostu stosujemy rzeczy, które znamy, takie jak emocje, do tych rzeczy, aby pomóc nam zrozumieć nasze otoczenie. O wiele łatwiej jest wytłumaczyć, że koza jest „szczęśliwa”, niż dalej badać zachowanie i ustalać, że taniec jest częścią rytuału godowego. Antropomorfizacja to punkt, w którym ludzka ciekawość spotyka się z ludzkim lenistwem.

Istnieje wiele przykładów antropomorfizacji zwierząt przez ludzi. Świetnym przykładem jest historia Hachiko. Ten pies, który mieszkał w Japonii w latach 30., codziennie towarzyszył swojemu panu na stacji kolejowej i czekał na niego, gdy wracał do domu. Kiedy jego mistrz zmarł podczas jego nieobecności i nigdy nie wrócił, lojalny Hachiko spędził resztę swoich lat cierpliwie wracając na stację kolejową każdego popołudnia, aby czekać na powrót swojego mistrza.

W tym krótkim opisie miały miejsce co najmniej dwa akty antropomorfizacji – Hachiko został opisany jako cierpliwy i lojalny, dwie ludzkie cechy. Chociaż możemy definitywnie powiedzieć, że Hachiko towarzyszył swojemu mistrzowi na stacji kolejowej i codziennie wracał, aby go powitać, nawet po śmierci człowieka, nie możemy powiedzieć, że Hachiko rzeczywiście czuł lojalność lub cierpliwość. Te, podobnie jak szczęście, są doświadczeniami subiektywnymi, których nie możemy udowodnić, że zwierzę jest zdolne do odczuwania.

To jednak tylko jedna strona sporu. A jeśli zwierzęta rzeczywiście mogą doświadczyć szczęścia?

Nawet jeśli ludzie antropomorfizują zachowania zwierząt, to czy oznacza to, że nasze założenia są błędne? Innymi słowy, czy brak twardych dowodów naukowych na temat tego, co czują zwierzęta, kiedy harcują, bawią się, a nawet piszczą, gdy są łaskotane (jak robią to szczury), oznacza, że ​​nie doświadczają one szczęścia? Jak ujęła to Karen Davis, prezes United Poultry Concerns: „Jeśli widzę kurczaka z podniesionym ogonem, jedzącego ze smakiem (przyjemność!), z jasnymi i czujnymi oczami, wnioskuję, że jej stan jest dobry i że ona czuje się szczęśliwy. Dlaczego miałbym wątpić w te wnioski, skoro przewaga dowodów je potwierdza?” [źródło: Davis ].

Jednym z argumentów przemawiających za szczęściem zwierząt jest fakt, że zwierzęta wydają się mieć procesy neurologiczne podobne do ludzkich. Laboratoryjne próby leków na myszach wykazały, że reagują one na te same związki, które łagodzą niestabilność emocjonalną, jak depresja u ludzi [źródło: Beckoff i Goodall ]. Co więcej, aby przetestować skuteczność antydepresantów, myszy w rzeczywistości wpadają w depresję poprzez zastraszanie ze strony innych myszy. Jeśli mysz może czuć się przygnębiona, to czy jest poza sferą możliwości, że może również odczuwać szczęście?

Szczęście, z czysto biologicznego punktu widzenia, jest formą przyjemności. Dlaczego przyjemność jest tak ważna biologicznie? My, ludzie, doświadczamy przyjemności jako sposobu nauczenia nas powtarzania zachowań, które pomogą zapewnić nam przetrwanie i przetrwanie naszego gatunku. Jest to przeciwieństwo awersyjnych uczuć , takich jak strach i ból, które uczą nas nie powtarzać pewnych zachowań. Jedzenie może wywoływać uczucie zadowolenia lub inne formy przyjemności, wyzwalając uwalnianie hormonów, takich jak endorfiny. Tak więc ludzie uczą się jeść – co pomaga zapewnić przetrwanie – ponieważ jest to dobre samopoczucie. To samo dotyczy seksu, który zapewnia przetrwanie gatunku poprzez reprodukcję.

Zwolennicy idei zwierzęcego szczęścia twierdzą, że ten ewolucyjny mechanizm powinien być obecny u każdego świadomego zwierzęcia [źródło: McMillan ]. Ponieważ udowodniliśmy, że zwierzęta doświadczają awersyjnych emocji, takich jak strach; logika wynika z tego, że powinni również być w stanie doświadczyć przyjemnych uczuć, takich jak szczęście.

Argument za szczęściem zwierząt pozostaje anegdotą, choć logiczną. Krytycy idei wciąż mają po swojej stronie metodę naukową. Ale co, jeśli naukowcy opracują test, który ostatecznie udowodni, że zwierzęta doświadczają szczęścia? Jaki wpływ miałoby to na nasze interakcje z nimi? Nie wiemy, ale jedno jest pewne: dowód na to, że zwierzęta mogą odczuwać szczęście lub jakakolwiek inna emocja, stanowiłby dla człowieka bardzo interesujący dylemat etyczny i moralny.

Powiązane artykuły