Czym jest odporność stada?

W wydanej w 2000 roku książce „ Sam w kręgle ” politolog Robert D. Putnam przekonywał, że kapitał społeczny w Ameryce spada. Jako jeden ze sposobów poparcia tego punktu Putnam wskazał statystyki dotyczące członkostwa w organizacjach społecznych. Według Putnama ludzie po prostu widywali się mniej. Nie było szans na poznanie sąsiadów na ulicy, pogawędkę z innymi członkami społeczności czy poznanie kogoś poza własnym domem. I tak było, gdybyś nawet widział ludzi we własnym domu — Putnam wierzył, że technologia, taka jak telewizja i Internet , całkowicie neguje potrzebę rozmawiania z kimkolwiek.

Stwierdzenie Putnama zostało podsumowane w samym tytule książki: Ludzie w Stanach Zjednoczonych częściej grali w kręgle, ale sami szli do lokalnej alejki. Skończyły się dawne czasy dołączania do ligi i bratania się co tydzień z tą samą grupą ludzi. Teraz ludzie zostali odcięci od wszelkich kontaktów towarzyskich i samej gry w kręgle.

Ale poza problemami społecznymi, które zdaniem Putnama mogą wynikać z malejącego kapitału społecznego, podejście „każdy dla siebie” może mieć ogromny wpływ na zdrowie publiczne. Utrzymanie populacji społeczności wolnych od chorób wirusowych zależy częściowo od sukcesu odporności stada . Odporność stada opiera się na zasadzie bezpieczeństwa w liczbach; jeśli więcej ludzi jest odpornych na określonego wirusa , czy to poprzez szczepienie , czy już zarażoną chorobą, to więcej osób w populacji, nawet jeśli sami nie są uodpornieni, jest chronionych przed chorobą.

Aby to zilustrować, wróćmy do kręgielni, w której ludzie grają sami. Załóżmy, że facet na pierwszym pasie zaraża się grypą i przekazuje ją kobiecie na drugim pasie. Jeśli ta kobieta nie jest odporna na grypę, choroba prawdopodobnie będzie podążać ścieżką po ścieżce, aż każda osoba w kręgielni będzie cierpieć. Ale jeśli ta kobieta jest odporna, to choroba ustaje u niej, ponieważ wirus nie ma dokąd się udać (zakładając, że facet z naszego przykładu nie miał kontaktu z nikim innym). Dzięki swojej odporności chroniła wszystkich ludzi na kolejnych torach, nawet jeśli w tym roku nie dostali szczepionki przeciw grypie.

Brzmi prosto, prawda? Ale to może nie być takie proste.

Szczepienia i odporność stada

Dla wielu z nas ospa wietrzna (znana w kręgach klinicznych jako ospa wietrzna) była rutynową częścią dzieciństwa – drobną irytacją, ale rzadko zagrażającą życiu. Z tego powodu szczepionka przeciwko ospie wietrznej spotkała się z pewnym sceptycyzmem, kiedy została wprowadzona w 1995 roku. Mimo to w Stanach Zjednoczonych istniał nacisk na szczepienie dzieci, a badania wykazały, że wysiłek ten miał ogromny wpływ na chorobę i koszty z tym związane. Liczba hospitalizacji związanych z ospą wietrzną spadła o 93% w 2012 roku w porównaniu z okresem przed szczepieniem. W okresie od 2006 do 2012 roku, kiedy zalecono drugą dawkę, wskaźnik hospitalizacji spadł o kolejne 38 procent, łagodząc ogólne koszty [źródło: CDC ].

Nacisk na szczepionkę przeciwko ospie wietrznej nie tylko chroni dziecko i jego kolegów z klasy, ale może również chronić dziadków, którzy być może nie chorowali na ospę wietrzną. Ochrona osób starszych jest również ideą stojącą za kolejną szczepionką, którą wielu z nas przygotowuje się na każdą zimę: szczepionka przeciw grypie. Od roku 2010 każdego roku na grypę umiera od 12 000 do 61 000 Amerykanów [źródło: CDC ]. Spośród nich 90 procent zgonów związanych z grypą i 50 do 70 procent hospitalizacji to osoby w wieku powyżej 65 lat [źródło: CDC ]. Chociaż zachęca się osoby starsze do zaszczepienia się przeciw grypie, w rzeczywistości skuteczniejsze jest zaszczepienie otaczającego ich stada, w tym opiekunów i gości, którzy mogą obejmować wnuki zarodkowe.

Sukces szczepionki przeciwko polio wykazał korzyści płynące ze stosowania szczepień w celu ochrony populacji, a odporność stada można uzyskać na wiele chorób poza ospą wietrzną i grypą, w tym na odrę, świnkę i ospę prawdziwą. I chociaż termin „odporność stada” wydaje się sugerować, że całe stado powinno być zaszczepione, całe stado jest chronione jedynie, gdy zaszczepiony jest pewien procent. Modele matematyczne można wykorzystać do dokładnego określenia, jaki procent populacji należy zaszczepić, aby zapobiec chorobie zakaźnej. Na przykład, jeśli około 80 do 85 procent populacji jest zaszczepionych przeciwko polio, uzyskuje się odporność stada. Ale odra jest bardziej zaraźliwa niż polio, więc 90 do 95 procent populacji musi zostać zaszczepionych, aby osiągnąć odporność stada [źródło:Oxford Vaccine Group ].

Jednak tylko dlatego, że osiągnięto odporność stada, nie oznacza to, że jest ona całkowicie niezawodna. Same szczepionki nie są w 100 procentach skuteczne, a choroby nadal mogą atakować osoby, które nie są na nie odporne. W niektórych przypadkach szczepionka jest skuteczna tylko przez kilka lat, więc w momencie epidemii ochrona mogła zniszczyć większość stada. Szczepienia dziecięce mogą jedynie opóźnić wiek, w którym pojawiają się epidemie. Na przykład, jeśli ciężarna kobieta zachoruje na różyczkę lub różyczkę, ona i nienarodzone dziecko napotykają znacznie więcej komplikacji niż dziecko, które znosi tę chorobę.

Więc jeśli szczepionki nie działają lub po prostu odkładają masową epidemię w stadzie, czy w ogóle ich potrzebujemy? Niektórzy uważają, że strzał w ramię nie jest wart dobra stada.

Jeśli słowo „ szczepionka ” budzi strach w twoim sercu, to prawdopodobnie osiągnąłeś pełnoletność nie w czasach, w których dominowały obawy związane z polio, ale w czasach, gdy szczepionki pojawiają się w wiadomościach z powodu skutków ubocznych, od łagodnego podrażnienia po śmierć. Najbardziej godnym uwagi przykładem jest prawdopodobnie debata dotycząca twierdzenia (nie popartego dotychczas żadnymi badaniami naukowymi), że timerosal w niektórych szczepionkach dla dzieci mógł prowadzić do wzrostu autyzmu. Obecnie, pomimo braku dowodów naukowych potwierdzających związek między szczepionkami a autyzmem – oraz faktu, że timerosal nie jest już stosowany w większości szczepionek dla dzieci – niektórzy ludzie mają poważne wątpliwości, czy warto chronić odporność stada kosztem wystawianie dzieci na te rzekome zagrożenia.

Oznacza to, że poziom szczepień spadł, szczególnie w niektórych częściach Stanów Zjednoczonych, gdzie zwolnienie ze szczepień przyznawane jest z powodów religijnych, filozoficznych lub osobistych. Wydaje się jednak, że czynniki społeczno-ekonomiczne odgrywają większą rolę niż religijne lub osobiste przyczyny braku szczepień. W podsumowaniu CDC z 2017 r. zauważono, że odsetek dzieci bez żadnych szczepionek wzrósł do 1,3 procent (dla dzieci urodzonych w 2015 r.), w porównaniu z badaniem z 2001 r., które wykazało, że 0,3 procent dzieci w wieku od 19 do 35 miesięcy w ogóle nie było zaszczepionych. W podsumowaniu stwierdzono, że było to znacznie częstsze wśród dzieci nieubezpieczonych, ubezpieczonych w Medicaid lub mieszkających na obszarach wiejskich – na przykład 17,2% nieszczepionych dzieci było nieubezpieczonych w porównaniu z 2,8% wszystkich dzieci [źródło: Hill ].

Badanie przeprowadzone przez Health Testing Centres przy użyciu danych CDC wykazało, że w 27 stanach populacja przedszkoli była niższa niż cele stanowe w 2018 r.

Rodzice, którzy zrezygnowali ze szczepień , mogą wierzyć, że mogą polegać na odporności stada, aby chronić swoje dzieci: Dzieci, które nie są zaszczepione, mogą być chronione przez dzieci, które zostały zaszczepione. Jednak niektórzy rodzice, którzy zaszczepili swoje dzieci, uważają to za darmo. Ponadto, ponieważ obawy rodziców powodują spadek wskaźników szczepień, bezpieczeństwo stada, zwłaszcza jego najsłabszych członków, może zostać zagrożone. Niektóre dzieci nie mogą zostać zaszczepione ze względów zdrowotnych i naprawdę muszą polegać na stadzie w kwestii odporności.

Urzędnicy ds. zdrowia publicznego obawiają się, że odporność stada mogła okazać się zbyt skuteczna dla własnego dobra. Ponieważ wszystkie dzieci były szczepione w przeszłości, wielu rodziców dzisiaj nie widziało skutków szeroko zakrojonej epidemii polio lub epidemii odry, chorób, które wciąż panują w krajach, w których szczepienia są niedostępne. Ale to, co ci rodzice mogli zobaczyć, to raporty, które szczegółowo opisują skutki uboczne szczepionki, chociaż doniesienia o skrajnych reakcjach na szczepionki są zwykle bardzo rzadkie. Na przykład uważa się, że szczepionka przeciw polio jest odpowiedzialna za osiem zgonów rocznie. To przerażające, ale urzędnicy służby zdrowia twierdzą, że strach nie może się równać ze szczytem epidemii polio, kiedy strach przed żelaznymi płucami był powszechny.

Podczas gdy niezaszczepione dzieci stanowią zagrożenie dla odporności stada już przez samo chodzenie, odmowa niektórych szczepień w oczywisty sposób wpływa na system podaży i popytu. Niektóre szczepionki mogą nie zostać wyprodukowane, jeśli spadnie na nie popyt, co oznacza, że ​​ci, którzy naprawdę korzystają i potrzebują ich ochrony, mogą już nie mieć do nich dostępu. Innymi słowy, ci z nas, którzy chcą zaszczepić się na grypę, ale nigdy tego nie robią, mogą nieumyślnie spowodować gwałtowny spadek poziomu dostępnych szczepionek, utrudniając wzmocnienie stada.

Tylko dlatego, że nauka przebyła długą drogę w rozwiązywaniu poważnych chorób, nie oznacza to, że wypryski na dużą skalę nie mogą się już zdarzyć. Pandemia koronawirusa 2020 (COVID-19) sprawiła, że ​​eksperci opieki zdrowotnej i światowi przywódcy zmagają się z tym, jaki jest najlepszy sposób działania w celu długoterminowej walki z wirusem. Ale chociaż odporność stada jest skuteczna w przypadku niektórych chorób, to czy jest to realne rozwiązanie dla COVID-19, dopiero się okaże.

W rzeczywistości dotychczasowe dowody sugerują, że odporność stada prawdopodobnie nie jest realistyczną opcją. Na przykład Szwecja zdecydowała się unikać restrykcji społecznych przyjętych przez większość reszty świata na rzecz oferowania obywatelom opcjonalnych wytycznych i polegania na odporności stada. Wstępne raporty z kwietnia 2020 r. wskazują, że nie działało to tak dobrze, jednak Szwecja doświadcza śmiertelności COVID-19 na poziomie 8 procent w porównaniu z sąsiednią Danią (4 proc.) i Norwegią (poniżej 2 proc.), które uchwaliły większe ograniczenia od samego początku [źródło: Gittins ]. Brytyjski rząd pierwotnie zdecydował się na podobne podejście, dopóki publiczne oburzenie nie zmusiło go do przyjęcia bardziej rygorystycznych środków. Szef szwedzkiego rządu ds. zdrowia twierdzi, że odporność stada w Szwecji może być możliwa do maja.

Chociaż szkoła myślenia wokół COVID-19 zmienia się praktycznie z dnia na dzień, ma się rozumieć, że odporność stada może nigdy nie być cudownym rozwiązaniem, o które wszyscy się modlą. Dzieje się tak, ponieważ wirus wywołujący COVID-19 (SARS-CoV-2) jest prawdopodobnie podobny do innych koronawirusów i grypy, ponieważ z czasem będzie mutował. Kiedy zmutuje, jakiekolwiek przeciwciała z wcześniejszej infekcji zapewnią niewielką, jeśli w ogóle jakąkolwiek ochronę. Tak więc ludzie, którzy zachorują na COVID-19 w 2020 roku, mogą być chronieni przez kilka miesięcy do roku lub dwóch, ale dożywotnia odporność jest zdecydowanie mało prawdopodobna [źródło: D'Souza i Dowdy]. Nawet jeśli okaże się, że ten konkretny szczep COVID-19 w cudowny sposób nie mutuje, uzyskanie odporności stada zajmie trochę czasu (miesiące lub lata), co oznacza, że ​​większość populacji jest albo zaszczepiona, albo została zaszczepiona. odporny na chorobę przez wcześniejszą infekcję [źródło: Sanchez ].

Nie zapominaj, że COVID-19 jest około 10 razy bardziej śmiertelny niż grypa, a nawet wyższy wśród wrażliwych populacji, takich jak osoby starsze. W rezultacie trzyma się wiele kciuków, aby szczepionka lub skuteczne leczenie były dostępne raczej wcześniej niż później.

Pierwotnie opublikowany: 3 grudnia 2008 r.

Powiązane artykuły

Więcej świetnych linków