Dlaczego kłamiemy?

Film „Wynalezienie kłamstwa” z 2009 roku przedstawił świat całkowicie pozbawiony fałszu. Każdy cały czas mówi pełną i szczerą prawdę, a wszystko, co mówi osoba, jest przyjmowane za dobrą monetę. Założenie jest zabawne, ponieważ jest tak sprzeczne ze światem, w którym żyjemy. Czy możesz sobie wyobrazić, aby powiedzieć komuś, że z nim zerwałeś z powodu jego wyglądu? Albo przyznać się szefowi, że przeczytałeś jego prywatne e-maile ? A co powiesz na wyznanie dni, kiedy jesteś tak przygnębiony, że leżysz w łóżku i płaczesz?

Nie robimy tego w grzecznym społeczeństwie. Jeśli z kimś zrywamy, zwykle myślimy o uprzejmych sposobach, by to wyrazić, a jeśli ktoś pyta, jak się czujemy, odpowiadamy, że wszystko w porządku, podczas gdy w rzeczywistości chcielibyśmy wrócić do domu i wydać dobre pieniądze. czas z naszym ulubionym trunkiem. Innymi słowy, kłamiemy. Ale dlaczego? Dlaczego jesteśmy tak podstępni, gdy twierdzimy, że cenimy uczciwość w naszych relacjach międzyludzkich?

Do pewnego stopnia możemy być dumni z naszych kłamstw. Kłamstwo jest uważane za oznakę inteligencji i zdolności poznawczych, ponieważ rozpoznanie stanu rzeczy, a następnie stworzenie i przedstawienie alternatywy dla tej rzeczywistości wymaga pewnej umiejętności. I jest to umiejętność, którą sporo ćwiczymy; w badaniu opublikowanym w Journal of Basic and Applied Psychology naukowcy odkryli, że 60 procent badanych skłamało przynajmniej raz podczas 10-minutowej rozmowy nagranej na wideo [źródło: Lloyd ]. Badacze poinformowali, że wszyscy badani wierzyli, że byli całkowicie prawdomówni podczas rozmowy, więc kiedy oglądali odtwarzanie taśmy, byli zdumieni, gdy odkryli, że powiedzieli oszukańcze rzeczy.

Umiejętność kłamania i nieuświadamiania sobie, że jest to dar wyjątkowy dla ludzi. Nie tylko oszukujemy innych, ale możemy oszukać samych siebie, by uwierzyć, że jest coś, co nie jest prawdą. To dlatego, że motywacja do kłamstwa jest zwykle powiązana z poczuciem własnej wartości i samozachowawczym. Kłamiemy staramy się stworzyć najlepszą możliwą wersję nas samych i kłamiemy, abyśmy nie musieli ponosić konsekwencji, jakie ponosi nasza druga, mniej idealna jaźń. Oznacza to, że możemy kłamać na temat naszych osiągnięć lub umiejętności, aby inni nas bardziej szanowali, lub ukrywać błędy, abyśmy nie stracili tego szacunku. Będziemy także kłamać o błędach i występkach, aby uniknąć kary. Czasami robimy to, aby uniknąć zranienia czyichś uczuć, co daje dodatkowy efekt polegający na zapewnieniu, że ta druga osoba zachowa o nas dobrą opinię – i nie

Kłamiemy, bo to działa i ma korzyści. Unikamy kary, łudząc się, kto nabazgrał na ścianach markerem permanentnym, wyższe podwyżki dostajemy, uznając zadania, których nie wykonaliśmy, a miłość zapewniamy potencjalnemu partnerowi, że nie wygląda na grubego te dżinsy. Kiedy kłamstwo przestaje działać (kiedy kłamstwo zostaje odkryte) i ma więcej wad niż korzyści (współmałżonek nie spojrzy na ciebie po odkryciu twoich pozamałżeńskich romansów) – dopiero wtedy powiedz prawdę.

Powiązane artykuły