„Dlaczego młodzi mężczyźni uciekają się do chrześcijaństwa” — odpowiedź

(Spróbuję opublikować niektóre z moich ulubionych odpowiedzi na inne historie. To eksperyment. Będą to głównie szybkie odczyty, ale poświęcam czas na te odpowiedzi i uważam, że warto je udostępnić. Informacje zwrotne mile widziane!)

To była odpowiedź na ten artykuł Matta Ganglioffa, podkreślający zaobserwowany przez niego wzorzec, że wielu młodych mężczyzn wydaje się łączyć z chrześcijaństwem. Uznałem, że implikacje są niepokojące, ponieważ uważam, że istnieją wyzwoleńcze formy chrześcijaństwa, o których nie wspomniano (tak jak w przypadku wielu różnych tradycji duchowych).

Nie chciałbym, żeby ludzie kojarzyli chrześcijaństwo jedynie z reakcyjnymi ideami i obroną patriarchatu. Wiem, że tak się dzieje, ale chciałem podkreślić alternatywną trajektorię oprócz uzupełniającego podejścia do reakcji wstrętu, gdy napotykamy szkodliwe idee i postawy. Oto moja odpowiedź:

Ten artykuł jest nieco wstrząsający, gdy czyta się go jako kogoś, kto czerpie wiele inspiracji z walki o wolność Czarnych, na którą głęboki wpływ mają bardziej wyzwoleńcze formy chrześcijaństwa.

Zdecydowanie stałem się również bardziej duchowy w wyniku pandemii, ale wierzę, że moja duchowa trajektoria zaprowadziła mnie głębiej w kwestie sprawiedliwości społecznej, zamiast oddalić się od nich.

Właściwie rozumiana duchowość podkreśla nasze wzajemne powiązania i potrzebę stawiania miłości na pierwszym miejscu we wszystkich naszych sprawach. Jak mówi Cornel West: „Sprawiedliwość jest tym, jak miłość wygląda publicznie”.

Jeśli chodzi o patriarchat, myślę, że jest to bardzo prawdopodobne, że jest to jeden z powodów, dla których niektórzy mężczyźni wybierają bardziej prawicowe formy chrześcijaństwa, ale nie zgadzam się z tonem niektórych bardziej pogardliwych komentarzy.

Rozumiem reakcję obrzydzenia, ponieważ te skrajnie prawicowe ideologie wyrządzają krzywdę, ale jednocześnie myślę, że ważne jest, aby uznać, że większość z tych mężczyzn sama jest zraniona przez patriarchalną kulturę, że oprócz potencjalnego drapieżnika istnieje zranione dziecko w sobie.