Aby pojąć wierszyk i powód, dla którego dzieci raz w roku przywdziewają śmieszne kostiumy i trzaskają drzwiami, żądając słodyczy, musimy cofnąć zegar o kilka tysięcy lat i odwiedzić starożytne celtyckie klany w Wielkiej Brytanii. Celtowie świętowali koniec jesiennych zbiorów i początek nowego roku pogańskim świętem Samhain(wymawiane „sow-en”), które wypadło 1 listopada. W noc poprzedzającą rozpoczęcie obchodów myślano, że zmarli wracają do domu na coroczną wizytę. Aby odstraszyć wszelkie towarzyszące im złe duchy, Celtowie rozpalali ogniska na wsi, a niektórzy przebierali się w przebraniu, gdy wyruszali w upiorne plenery, aby uniknąć rozpoznania przez nieprzyjazne duchy. Ślady tych prymitywnych rytuałów utrzymywały się w miarę upływu wieków, a nawet wtedy, gdy Kościół katolicki starał się znieść pogańską rozrywkę.
W VIII wieku kościół zaczął upamiętniać uroczystość Wszystkich Świętych 1 listopada, prawdopodobnie jako zamiennik Samhain. Poprzedni dzień stał się znany jako All Hallow's Eve, co zostało dodatkowo skrócone do Halloween.
Ciasta Mummy i Duszy
Gdy świecki Samin i święty All Hallow splotły się ze sobą, martwe duchy, które charakteryzowały to święto, przybrały bardziej negatywne konotacje (stąd współczesne Halloweenowe ikony czarownic, duchów i upiorów). Aby uspokoić te złe duchy, ludzie zostawiali jedzenie i picie na zewnątrz, aby chronić swoje domy przed duchowym odwetem. Stopniowo sprytni celebransowie korzystali ze smakowitych podarunków, przebierając się za zmarłych i chodząc od drzwi do drzwi, prosząc o prowiant w zamian za ochronę przed złymi duchami. Według American Folklife Center praktyka, która stała się znana jako mumming, służyła jako precedens dla trick-or-treat.
W Anglii biedni organizowali parady dusz, by błagać o jałmużnę w wigilię Wszystkich Świętych w zamian za modlitwy o uwolnienie zmarłych dusz z czyśćca do nieba. W miarę upływu lat dzieci przejęły tradycję, nazywając siebie „duszami”. Ich bandy pukały do drzwi i śpiewały pieśni w zamian za słodkie, porzeczkowe chleby, zwane duszonymi ciastkami. Zwyczaj „cukierek albo psikus” przekroczył Atlantyk wraz z napływem imigrantów z Anglii i Irlandii, którzy przenieśli się do Stanów Zjednoczonych w połowie XIX wieku.
Cukierek albo psikus dzisiaj
Cukierek albo psikus nie był zbyt popularny w Stanach Zjednoczonych aż do około 1940 roku, pisze Nicholas Roger, autor książki „Halloween: From Pagan Ritual to Party Night”. Wcześniej złośliwe święto przekształciło się w młodzieńczy, wolny na wszystkich, naznaczony szalejącym wandalizmem i nadmiernym wygłupem. Gdy na przełomie wieków społeczności starały się zapewnić lokalnej młodzieży alternatywne zajęcia związane z Halloween, „cukierek albo psikus”, jaki znamy dzisiaj, przykuł uwagę. Sprzedawcy również zauważyli ten trend i zaczęli oferować gotowe kostiumy, a producenci słodyczy wykorzystali tę złotą okazję.
Sensacyjne doniesienia o brzytwach w cukierkowych jabłkach, smakołykach ze środkami przeczyszczającymi i innych horrorach zadały cios cukierek albo psikus w latach 70. i wczesnych 80. XX wieku. Niemniej jednak tradycja jest nadal żywa i ma się dobrze dzisiaj – wystarczy zapytać Krajowe Stowarzyszenie Cukierników. Święto w kolorze dyni zdobywa tort dla największej sprzedaży słodyczy, a Amerykanie wydali ponad 2,2 miliarda dolarów na słodycze w 2008 roku. Ale pomimo komercyjnego uroku Halloween, te starożytne celtyckie obrzędy odbijają się echem jako hordy przebranych dzieci-sztuczek-albo- leczyć co roku w rześkim październikowym powietrzu.
