Siedemdziesiąt lat temu, 25 czerwca 1950 r., Północnokoreańskie czołgi przetoczyły się przez 38 równoleżnik, linię oddzielającą komunistyczną Koreę Północną od wspieranej przez USA Korei Południowej . Jak podsumował tajny depesza amerykańskiego wywiadu z Tokio do Waszyngtonu, wtargnięcie nie było zwykłym nalotem. „Wielkość zatrudnionych sił północnokoreańskich, głębokość penetracji, intensywność ataku i lądowania dokonane wiele kilometrów na południe od równoleżnika na wschodnim wybrzeżu wskazują, że Koreańczycy z północy są zaangażowani w pełną ofensywę mającą na celu ujarzmienie Południa. Korea."
Wojna koreańska, która ostatecznie doprowadziłaby do konfrontacji Stanów Zjednoczonych z Chinami w pierwszej w historii konfrontacji między dwoma supermocarstwami, pochłonęłaby życie około 2,5 miliona wojskowych i cywilów, w tym prawie 34 000 Amerykanów . Walki zakończyły się zawieszeniem broni w dniu 27 lipca 1953 r., Ale Konferencja Genewska w 1954 r. Nie przyniosła traktatu pokojowego, a Północ i Południe pozostały napiętymi wrogami.
Tak właśnie postępuje, chociaż w 2018 roku północnokoreański dyktator Kim Jong Un i prezydent Korei Południowej Moon Jae In ogłosili, że będą współpracować w celu zawarcia traktatu pokojowego. Ale po upadku lutowego szczytu prezydenta USA Donalda Trumpa i północnokoreańskiego dyktatora Kim Dzong Un'a napięcia te prawdopodobnie utrzymają się jeszcze przez jakiś czas.
„Zapomniana wojna”
W Stanach Zjednoczonych wojna koreańska jest czasami nazywana „wojną zapomnianą”, ponieważ przyćmiona jest przez konflikty, które miały miejsce przed nią i po niej - poruszające zwycięstwo II wojny światowej i długa, bolesna próba wojny w Wietnamie. „Współcześni Amerykanie niewiele o tym myślą” - wyjaśnia Edward Rhodes , profesor na wydziale Schar School of Policy and Government na George Mason University w Fairfax w Wirginii, a także ekspert w dziedzinie amerykańskiej polityki bezpieczeństwa zagranicznego i narodowego. „Wietnam był bardziej traumatyczny, a II wojna światowa była bardziej zwycięska”.
Niemniej jednak przeoczony konflikt wywarł potężny wpływ, który jest nadal odczuwalny. Według Rhodesa wojna na zawsze zmieniła kurs amerykańskiej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa narodowego, zmuszając Stany Zjednoczone do zaakceptowania stałego zaangażowania wojskowego na całym świecie, nawet w czasie pokoju. Pomogło również w stworzeniu ogromnego amerykańskiego arsenału nuklearnego, aby odstraszyć ewentualną agresję komunistyczną grożącą unicestwieniem i trwającym nadal globalnym wyścigiem zbrojeń nuklearnych.
Dlaczego Korea Północna i Południowa są podzielone
Wszystko to wydarzyło się, według Rhodesa, po tym, jak Korea, naród okupowany przez Japończyków od 1910 do 1945 roku, został podzielony na dwie części przez Stany Zjednoczone i Rosjan po drugiej wojnie światowej. „To była kwestia praktyczna” - wyjaśnia. „Były armie japońskie, które wycofały się do Korei z Mandżurii i musiały zostać rozbrojone. Podzieliliśmy to wielkie zadanie ze Związkiem Radzieckim, rozumiejąc, że Sowieci rozbroją Japończyków na północy, a my zrobimy to w południe." Ale wraz z rozwojem zimnej wojny między USA i ich europejskimi sojusznikami a Sowietami, tymczasowy podział przekształcił się w trwały, wraz z utworzeniem komunistycznego reżimu kierowanego przez Kim Ir Sena na północy i autorytarnego proamerykańskiego rządu na czele Syngman Rheena południu. Każdy reżim uważał się za prawdziwy rząd Korei, a jego rywal za nielegalny, wyjaśnia Rhodes.
Kim Il Sung zdecydował się załatwić sprawę, dokonując inwazji na Koreę Południową, iw maju 1950 r. Uzyskał wreszcie niechętną aprobatę swojego patrona, reżimu Stalina, zgodnie z tym sowieckim depeszą dyplomatyczną . Około miesiąc później Kim przeprowadził atak z zaskoczenia, który początkowo miał druzgocące skutki. „Siły południowokoreańskie właśnie się rozpuściły” - mówi Rhodes.
Truman idzie na wojnę bez Kongresu
Rada Bezpieczeństwa ONZ - korzystając z sowieckiego bojkotu organizacji - przyjęła następnie środek wzywający państwa członkowskie do pomocy oblężonym Koreańczykom z Południa. Ten mandat pozwolił prezydentowi USA Harry'emu Trumanowi odpowiedzieć militarnie bez konieczności udawania się do Kongresu w celu wypowiedzenia wojny.
Do tego momentu Stany Zjednoczone nie postrzegały Korei Południowej jako mającej duże znaczenie strategiczne, mówi Rhodes. „Ale kiedy północnokoreańskie czołgi przejechały przez granicę, w umyśle Trumana pojawił się obraz, że jest to powtórka z tego, co zrobili naziści” - wyjaśnia. „Jego odpowiedzią jest wstanie, myśląc, że gdybyśmy wcześnie przeciwstawili się Hitlerowi, świat byłby lepszym miejscem”.
Generał Douglas MacArthur w dowództwie
Przeważający kontyngent sił ONZ utworzył desperacką linię obrony wokół Pusan, jedynej części Korei Południowej, która nie została zdobyta przez komunistów, i zdołał powstrzymać najeźdźców przez dwa miesiące. To dało generałowi Douglasowi MacArthurowi, któremu powierzono ogólne dowództwo sił ONZ, wystarczająco dużo czasu, aby wykonać śmiałe lądowanie w Inchon , niedaleko południowokoreańskiej stolicy Seulu, 15 września 1950 r., Odcinając przesadnie rozciągniętych północnokoreańczyków. .
Siły MacArthura ścigały najeźdźców z powrotem na północ przez 38 równoleżnik i do połowy października zdobyły północnokoreańską stolicę Phenian. Ale MacArthur, zbyt pewny siebie, spychał Koreańczyków z powrotem nad rzekę Jalu, granicę z Chinami. Chiny odpowiedziały wówczas masowym kontratakiem liczącym od 130 000 do 300 000 żołnierzy. Tym razem to siły ONZ zostały odparte. Na ziemi doszło do krwawego impasu, gdy Stany Zjednoczone uderzyły z powietrza w Koreę Północną. MacArthur ostatecznie został zwolniony z dowództwa przez Trumana i zastąpiony przez gen. Matthew Ridgewaya. Stany Zjednoczone porzuciły ideę całkowitego zwycięstwa i przeszły do akcji wstrzymującej przeciwko siłom komunistycznym.
„MacArthur przyjął ideę, że nic nie zastąpi zwycięstwa” - mówi Rhodes. „Pokonałeś wroga, a on się poddał”. Ale po chińskiej interwencji „jesteśmy w sytuacji, w której musi być substytut zwycięstwa, ponieważ jak będziemy walczyć z siłą roboczą Chin. Zdajemy sobie sprawę, że nie możemy walczyć w tej wojnie do zwycięstwa i Amerykanom trudno jest to zaakceptować ”.
Im dłużej trwała wojna, tym bardziej niepopularna stała się w Stanach Zjednoczonych. Wielu żołnierzy wysłanych do Korei było rezerwistami, którzy służyli w II wojnie światowej. „Mają domy, rodziny i pracę, a potem wezwano ich i wysłano na kolejną wojnę” - wyjaśnia Rhodes. „Wydawało się, że to niesprawiedliwe”.
Eisenhower kończy walkę
Ostatecznie następca Trumana, prezydent Dwight Eisenhower, złożył obietnicę, że pojedzie do Korei i będzie szukał zakończenia konfliktu, i faktycznie zrobił to na miesiąc przed jego inauguracją w 1953 r., Jak wyjaśnia ten artykuł z Biblioteki Prezydenckiej Eisenhowera.
Ale chociaż Eisenhower zakończył walki, wojna koreańska nadal kształtowała jego politykę. „Eisenhower uznał to za niewłaściwą wojnę w niewłaściwym czasie, używając niewłaściwej broni” - mówi Rhodes. „Dochodzi do wniosku, że wraz z trwającą zimną wojną z Sowietami musimy planować na dłuższą metę. Zamierzamy utrzymać tego rodzaju wojskowe odstraszanie”. Doprowadziło to do wpompowania środków na opracowanie potężnego nuklearnego środka odstraszającego, który mógłby zostać użyty do powstrzymania Sowietów. Ponadto Eisenhower zaczął próbować tworzyć sojusze z coraz większą liczbą krajów, starając się stworzyć jednolity front, aby powstrzymać komunistyczną agresję.
„Stany Zjednoczone zostały zmuszone do poważniejszego potraktowania Chin jako potęgi militarnej po walce z impasem w wojnie koreańskiej” - mówi w e-mailu Charles K. Armstrong , profesor Koreańskiej Fundacji Nauk Społecznych na Uniwersytecie Columbia. „Gen. MacArthur [] poważnie nie docenił gotowości chińskiego wojska do konfrontacji z USA i zdolności do walki, co doprowadziło do złego rozgromienia sił ONZ w pierwszych miesiącach po przystąpieniu Chin do wojny”.
Udział Chin w wojnie koreańskiej również umocnił rządy Mao i zniweczył nadzieje niektórych Amerykanów, że reżim komunistyczny mógłby zostać „cofnięty” i zastąpiony przez nacjonalistów Czang Kaj-szeka , mówi Armstrong.
„Gotowość Mao do bezpośredniego wsparcia Koreańczyków z północy, w przeciwieństwie do niechęci Stalina, pomogła umocnić stosunki między Chinami a Koreą Północną i sprawiła, że Koreańczycy z Północy byli bardziej nieufni wobec Rosjan” - mówi Armstrong. „Dla Stanów Zjednoczonych Chiny były postrzegane od wojny w Korei jako główny sojusznik Korei Północnej i główne mocarstwo, które było wrogiem USA w Korei”.
Wojna koreańska nakryła stół dla Wietnamu
Zawieszenie broni zakończyło walki, ale Korea Północna, teraz wspierana przez Chińczyków, pozostała wojowniczym wrogiem Korei Południowej. To ciągłe zagrożenie oznaczało, że siły amerykańskie nie mogą po prostu wycofać się i wrócić do domu. „Północnokoreańska inwazja podczas rodzącej się zimnej wojny przekonała amerykańskich decydentów, że USA potrzebują stałej obecności wojskowej w Azji i Europie, aby powstrzymać komunistyczną agresję” - zauważa Armstrong.
Dodatkowo wojna koreańska pomogła przygotować stół do kolejnego, jeszcze bardziej krwawego i bolesnego przyszłego konfliktu. Według Armstronga Korea doprowadziła bezpośrednio do decyzji Stanów Zjednoczonych o pomocy Francuzom w walce z rebelią komunistyczną w kolonialnym Wietnamie, a następnie, po klęsce Francji, o interwencji w celu wsparcia antykomunistycznego reżimu w Wietnamie Południowym, który zablokował wybory. wezwany na konferencji genewskiej w 1954 r. To pomogło przygotować grunt pod wojnę w Wietnamie.
Trwałe dziedzictwo
„Najtrwalszym dziedzictwem wojny koreańskiej dla USA było ustanowienie globalnej obecności wojskowej w perspektywie długoterminowej i zobowiązanie do konfrontacji z komunizmem na całym świecie podczas zimnej wojny, a dla Korei i Azji Wschodniej ideologiczne i wojskowe konfrontacja, która trwała siedem dekad ”- twierdzi Armstrong.
Obejmuje to siły amerykańskie stacjonujące w Korei Południowej jako środek odstraszający wobec Korei Północnej, która z kolei ma ogromny zestaw artylerii dalekiego zasięgu i rakiet wyposażonych w broń chemiczną i biologiczną skierowaną w Seul, zgodnie z tym ostatnim artykułem Rady ds. Zagranicznych. Relacje. To oprócz broni nuklearnej i arsenału pocisków balistycznych, których Trump do tej pory nie był w stanie przekonać reżimu Korei Północnej do rezygnacji.
Dowiedz się więcej o wojnie koreańskiej w „ The Coldest War ” Jamesa Brady'ego. wybiera powiązane tytuły na podstawie książek, które naszym zdaniem Ci się spodobają. Jeśli zdecydujesz się na zakup, otrzymamy część wyprzedaży.
Teraz to jest interesujące
Jak wyjaśnia Rhodes, Korea Północna nie jest podobna do większości krajów, w których państwo zazwyczaj tworzy system polityczny z partiami i organizuje armię, aby go chronić. Zamiast tego w Korei Północnej „państwo jest nadbudową, która unosi się na szczycie. To, co jest naprawdę fundamentalne, to partia i armia”.
Pierwotnie opublikowano: 1 maja 2019 r
